Ιστότοπος Φυσικής Αγωγής, Είστε εδώ: www.fa3.gr ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ κ΄ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Συγχωνεύσεις σχολείων και κονδύλια στα ΑΕΙ - Πρακτικά βουλής

ΡΕΠΟΡΤΑΖ:esos.gr

Απαντήσεις στην επίκαιρη επερώτηση εννέα Βουλευτών του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς των κ.κ. Αναστασίου Κουράκη, Ευαγγελίας Αμανατίδου-Πασχαλίδου, Ηρούς Διώτη, Θεοδώρου Δρίτσα, Μιχαήλ Κριτσωτάκη, Παναγιώτη Λαφαζάνη, Βασιλείου Μουλοπούλου, Δημητρίου Παπαδημούλη και Αλεξίου Τσίπρα, αρμοδιότητας του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σχετικά με την πολιτική της Κυβέρνησης στη δημόσια παιδεία, έδωσε σήμερα η υπ. Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου.

ΕΠΕΡΩΤΗΣΕΩΝ
Θα συζητηθεί η με αριθμό 33/18/9-3-2011 επίκαιρη επερώτηση εννέα Βουλευτών του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς των κ.κ. Αναστασίου Κουράκη, Ευαγγελίας Αμανατίδου-Πασχαλίδου, Ηρούς Διώτη, Θεοδώρου Δρίτσα, Μιχαήλ Κριτσωτάκη, Παναγιώτη Λαφαζάνη, Βασιλείου Μουλοπούλου, Δημητρίου Παπαδημούλη και Αλεξίου Τσίπρα, αρμοδιότητας του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σχετικά με την πολιτική της Κυβέρνησης στη δημόσια παιδεία.
Το λόγο έχει ο πρώτος επερωτών Βουλευτής και Αντιπρόεδρος της Βουλής, κ. Αναστάσιος Κουράκης.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ (Ζ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Είναι προφανές ότι η παιδεία με τις ρυθμίσεις της Κυβέρνησης και την πολιτική της οδηγείται σε ένα μαρασμό. Έχουμε μία υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης, που θα προσπαθήσω να αναδείξω στη συνέχεια, με μία επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών των εργαζομένων και με μία εκχώρηση κρίσιμων λειτουργιών στον ιδιωτικό τομέα.
Στο επίπεδο των υποδομών είναι χαρακτηριστικό ότι ο Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων δεν πληρώνει τους εργολάβους, στους οποίους έχει αναθέσει την κατασκευή τους, με αποτέλεσμα να έχουμε μία πολύ μεγάλη έλλειψη στο σημείο αυτό.
Όσον αφορά για τον Οργανισμό Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων, εδώ έχουμε μία τρομακτική υποβάθμιση. Ο Οργανισμός Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων είχε επί 73 χρόνια την ευθύνη έκδοσης και διανομής σχολικών βιβλίων. Από το 2009 προσπαθεί να συναντηθεί με την κυρία Υπουργό για διάλογο, η οποία τους αγνοεί συστηματικά και εκχωρεί στην πραγματικότητα σε ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου τη δημόσια έκδοση και διανομή βιβλίων.
Πρέπει να πούμε και για λόγους απονομής ευσήμων και δικαιοσύνης ότι ο Οργανισμός Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων εκδίδει ετησίως χίλιους διακόσιους τίτλους βιβλίων σε 45 εκατομμύρια αντίτυπα, αλλά έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα. Το κόστος για κάθε βιβλίο, που εκδίδει αυτός ο Οργανισμός, είναι πολύ πιο κάτω από ένα ευρώ. Θεωρείται ότι αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο μειονέκτημα, ενώ το κόστος στην ελεύθερη αγορά είναι πολύ πιο πάνω από τα δέκα ευρώ.
(DE)



(1SM)
Ίσως είναι ένας λόγος της κατάργησης του Οργανισμού εκδόσεως σχολικών βιβλίων.
Όσον αφορά το τεράστιο πρόβλημα της συγχώνευσης των σχολείων, κυρία Υπουργέ, είμαι σίγουρος ότι και σήμερα θα ακούσουμε τη γνωστή –συγγνώμη για την έκφραση, δεν μου αρέσει, αλλά πρέπει να το πω- «καραμέλα», ότι η συγχώνευση γίνεται, γιατί είναι σχολεία μονοθέσια, διθέσια, τριθέσια και αυτό είναι δήθεν αντιεκπαιδευτικό.
Εγώ θα συμφωνήσω ότι πραγματικά σε ορισμένες περιπτώσεις θα μπορούσαμε να κάνουμε ορισμένες συγχωνεύσεις των μονοθεσίων, γιατί δεν είναι το καλύτερο. Όμως, θέλω να μου απαντήσετε: Γιατί από τα χίλια πεντακόσια είκοσι τρία δημοτικά σχολεία που συγχωνεύονται, μόλις τα εκατόν εξήντα εννιά είναι μονοθέσια, διθέσια ή τριθέσια; Τα περισσότερα σχολεία που συγχωνεύονται είναι εξαθέσια και υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις όπου «εύρωστα» σχολεία, σύμφωνα με δική σας ορολογία, συγχωνεύονται με ακόμα πιο «εύρωστα».
Για παράδειγμα, στη Δράμα το εξαθέσιο σχολείο του Καλαμπακίου, το εξαθέσιο Δημοτικό σχολείο Αγίας Παρασκευής, το τριθέσιο σχολείο Καλαμώνα συγχωνεύονται και από τα τρία σχολεία δημιουργείται ένα δεκαθέσιο δημοτικό σχολείο. Το επίτευγμα δεν είναι παιδαγωγικό. Είναι καθαρά λογιστικό. Το Υπουργείο Παιδείας εξοικονομεί οκτώ οργανικές θέσεις δασκάλων, μία οργανική θέση Φυσικής Αγωγής και μία οργανική θέση Αγγλικών.
Θα έλεγα ότι έχουμε ορισμένες περιπτώσεις που είναι εξαιρετικά απαράδεκτες, όπως είναι η κατάργηση εσπερινών σχολείων, που σημαίνει μία ευθεία επίθεση σε εργατικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Καταλαβαίνουμε ότι η συγχώνευση γίνεται για λόγους μνημονιακούς και δεν εξυπηρετεί κανέναν άλλο σκοπό. Όλες οι αλλαγές που κάνει το Υπουργείο θα έλεγα ότι έχουν έναν καθαρά ταξικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, καταργούνται τα μοναδικά αντισταθμιστικά μέτρα για τα παιδιά των πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, όπως είναι η Πρόσθετη Παιδαγωγική Στήριξη και η Ενισχυτική Διδασκαλία. Είναι δύο μέτρα, τα οποία όσο καιρό υπήρχαν ουσιαστικά στήριζαν τα παιδιά και μπορούσαν να μην πηγαίνουν φροντιστήριο. Εκατό χιλιάδες παιδιά παρακολουθούσαν αυτά τα προγράμματα. Για λόγους μνημονιακούς τα έχετε καταργήσει και αυτό πραγματικά είναι ένα τρομακτικό πλήγμα στη μαθησιακή διδασκαλία.
Στις 9 Οκτωβρίου η Υπουργός Παιδείας με εγκύκλιο είχε αναστείλει προσωρινά το πρόγραμμα «Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη», γιατί δεν είχε εξασφαλίσει τους αναγκαίους πόρους. Όταν άρχισαν οι αντιδράσεις, υπαναχώρησε, άρχισε πάλι να δουλεύει το Πρόγραμμα και παρόλο το καθυστερημένο της έναρξής του, πενήντα χιλιάδες μαθητές αναγκάστηκαν να το παρακολουθήσουν. Καταλαβαίνετε ότι στις μέρες μας έχει εξαιρετική σημασία, γιατί οι γονείς, πέρα από τα πρόσθετα έξοδα που έχουν και τη μείωση της αγοραστικής τους δύναμης, έχουν και το φροντιστήριο.
Γιατί γίνονται αυτές οι αλλαγές; Επειδή είστε κακοί άνθρωποι; Θα έλεγα όχι. Έχετε μια πολύ συγκεκριμένη επιλογή νεοφιλελεύθερης αντίληψης. Υλοποιείτε την οικονομία της αγοράς σε όλη της την έκταση, αλλά υπάρχει και κάτι άλλο. Υπάρχει το κομμάτι που λέγεται «ιδεολογική χειραγώγηση». Διαλύετε τελείως το δημόσιο πανεπιστήμιο. Περικόπτετε κατά το ένα τρίτο τους προϋπολογισμούς των ιδρυμάτων, με αποτέλεσμα πολύ σοβαρά ιδρύματα να μην μπορούν να λειτουργήσουν.
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, λόγου χάρη, έχει υποστεί μείωση 33% με μεγάλες ελλείψεις σε κτηριακές υποδομές. Η πληρέστερη βιβλιοθήκη στον τομέα των πολιτικών και κοινωνικών επιστημών στη χώρα, δηλαδή αυτή του Παντείου Πανεπιστημίου, που εξυπηρετεί πάνω από δεκαοκτώ χιλιάδες εγγεγραμμένους χρήστες, εκπέμπει σήμα κινδύνου λόγω έλλειψης προσωπικού και αδυναμίας συντήρησης των υποδομών της. Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας μείωσε κατά 30% τον προϋπολογισμό του κ.λπ., κ.λπ.
Εκείνο όμως, που είναι εξωφρενικό είναι το ζήτημα και η συμπεριφορά που έχετε απέναντι στο διδακτικό προσωπικό. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορείτε να κάνετε περικοπές πέντε προς ένα.
Κυρία Υπουργέ, εσείς προσωπικά με έχετε διαβεβαιώσει σε αυτή εδώ την Αίθουσα ότι οι περικοπές αυτές δεν αφορούν τους συνταξιοδοτηθέντες συναδέλφους ΔΕΠ, ούτε τις εξελίξεις. Τελικώς όμως, βλέπουμε ότι όχι μόνο δεν δίνετε μία καθαρή απάντηση –την οποία θα θέλαμε σήμερα- αν η αναλογία πέντε προς ένα θα εφαρμοστεί και στους διδάσκοντες που συνταξιοδοτούνται ή θέλουν να εξελιχθούν, αλλά το πιο εξωφρενικό όλων είναι το ότι υπάρχουν μέλη ΔΕΠ, τα οποία έχουν εκλεγεί, έχουν υπάρξει εκλεκτορικά σώματα, εισηγητικές εκθέσεις, ολόκληρη διαδικασία ψυχικής ταλαιπωρίας και αγωνίας όλων αυτών των συναδέλφων και τελικώς, παρόλο που έχουν εκλεγεί, δεν διορίζονται.
(AM)
(DE)
Είναι εξωφρενικό! Δηλαδή, πώς θα προχωρήσει ένας νέος επιστήμονας, όταν έχει υποβληθεί σ’ όλον αυτόν τον εμπαιγμό; Δεν έχουμε μία καθαρή απάντηση πότε, επιτέλους, θα υπάρξει ένας προγραμματισμός γι’ αυτούς τους ανθρώπους, τους επιστήμονες, όσον αφορά τη διαδικασία διορισμού τους.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι υπάρχει μία πολύ μεγάλη υποτίμηση στο κομμάτι που λέγεται «διδακτικό προσωπικό». Τα πανεπιστήμια οδηγούνται σε μαρασμό. Η χρηματοδότησή τους είναι αβέβαιη. Ωθούνται στην πραγματικότητα να αναζητήσουν πόρους σε χορηγούς και καταλαβαίνετε ότι αυτό έχει ένα τρομακτικά αρνητικό αντίκτυπο στην όλη εκπαιδευτική λειτουργία.
Σας ερωτούμε, λοιπόν, ευθέως:
Συνολικά, σε ποιους στρατηγικούς στόχους για την αναβάθμιση της ποιότητας της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης ανταποκρίνεται η συρρίκνωση των κονδυλίων που διατίθενται για τις κτιριακές υποδομές και τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων, παράλληλα με την εκχώρηση κομβικών λειτουργιών υποστήριξης στον ιδιωτικό τομέα;
Προτίθεται η κυρία Υπουργός να θέσει ξανά σε λειτουργία τα ελάχιστα υπαρκτά αντισταθμιστικά μέτρα, όπως η πρόσθετη διδακτική στήριξη ή μήπως αποτελεί επιλογή της Κυβέρνησης η οριστική κατάργησή τους; Και αν ναι, σε ποιους παιδαγωγικούς και μορφωτικούς σκοπούς αποσκοπεί αυτή η απόφαση;
Δεν θα σας διαβάσω όλα τα ερωτήματα, αλλά ορισμένα από αυτά.
Θα ανακαλέσει το Υπουργείο τα μέτρα, όπως αναστολή λειτουργίας των μεταπτυχιακών προγραμμάτων, αναστολή χορήγησης υποτροφιών Ι.Κ.Υ., περικοπή χρηματοδότησης της έρευνας, που δυσχεραίνουν δραματικά το ερευνητικό έργο των Α.Ε.Ι.;
Θα προχωρήσει στο άμεσο «ξεπάγωμα» των διαδικασιών προκήρυξης και εκλογής θέσεων Δ.Ε.Π., σεβόμενο την αυτοτέλεια των ιδρυμάτων και επιτρέποντάς τους να εκπληρώσουν στοιχειωδώς το διδακτικό και επιστημονικό τους έργο;
Επιτέλους, θα σταματήσετε την παύση πληρωμών στους συμβασιούχους με βάση το Π.Δ. 407, οι οποίοι έχουν να πληρωθούν ολόκληρους μήνες; Δεν κατάλαβα, δηλαδή, πως έχετε το δικαίωμα να στερείτε την αμοιβή αυτών των ανθρώπων και πολλών άλλων, βεβαίως, εκπαιδευτικών.
Θα έλεγα ακόμα το εξής: Θα αποσύρετε το πλαίσιο διαβούλευσης, που έχει ήδη απορρίψει σύσσωμη η πανεπιστημιακή κοινότητα της χώρας και το οποίο ευθέως οδηγεί στη διάλυση του δημόσιου δωρεάν αυτοδιοίκητου και δημοκρατικού πανεπιστημιακού θεσμού;
Τέλος, θα ήθελα να πω μόνο ότι αυτή η περίφημη διαβούλευση των πολλών μηνών, ιδιαίτερα για τη συγχώνευση που «καίει» πάρα πολύ τις τοπικές κοινωνίες, ήταν ουσιαστικά δύο σαββατοκύριακα και το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Αντιπροέδρου της Βουλής)
Τελειώνω αμέσως, κύριε Πρόεδρε.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα με διάθεση πρόκλησης να σας καλέσω να κάνετε μία έρευνα όσον αφορά το ποσοστό της σχολικής διαρροής, τα παιδιά δηλαδή, που εγκαταλείπουν το σχολείο. Πότε ήταν μεγαλύτερη, με την υπάρχουσα κατάσταση –με την οποία πρέπει να πω ότι δεν είμαστε καθόλου ευχαριστημένοι- ή μετά τα μέτρα της συγχώνευσης; Τότε θα κριθεί αν το μέτρο αυτό είναι σωστό ή όχι. Να έρθουμε, δηλαδή, σε έξι μήνες, σε ένα χρόνο, σε δύο χρόνια και να δούμε πόσα από τα παιδιά, εξαιτίας της αδυναμίας μετακίνησης και μεταφοράς σε διάφορα άλλα σχολεία, εγκαταλείπουν το σχολείο.
Ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει σχολική διαρροή και ξέρουμε ότι είναι μία πληγή που τροφοδοτεί την ανεργία, την εγκληματικότητα, τη στροφή σε εξαρτησιογόνες ουσίες. Να δεσμευθείτε ότι θα κάνουμε αυτή την έρευνα και τότε θα αποδειχθεί και η αλήθεια, το ορθό ή το λάθος του πράγματος στους ισχυρισμούς τους δικούς μας και τους δικούς σας.
Ισχυριζόμεθα στα σοβαρά ότι η συγχώνευση πλήττει ευθέως την παιδαγωγική διαδικασία, ευνοεί τη σχολική διαρροή και υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής, από όλα τα Κόμματα με στοιχεία ότι όλη η συγχώνευση αυτή γίνεται για καθαρά μνημονιακούς και όχι παιδαγωγικούς λόγους.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)



(AD)
(1AM)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Κουράκη, Βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης.
Ανακοινώνεται στο Σώμα ότι ο Γενικός Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Τασούλας, με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, του γνωρίζει ότι στη συζήτηση της σημερινής επερώτησης αρμοδιότητας του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ορίζει Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο το Βουλευτή του Νομού Καρδίτσας κ. Σπυρίδωνα Ταλιαδούρο.
Το λόγο έχει η κα Ηρώ Διώτη, Βουλευτής Λαρίσης, για πέντε λεπτά με σχετική ανοχή, ώστε να έχει την άνεση χρόνου να αναπτύξει τις σκέψεις της.
Ορίστε, κυρία συνάδελφε, έχετε το λόγο.
ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρία Υπουργέ, θα ήθελα με τη σειρά μου να πω και εγώ ότι ο μόνος στόχος σας μέσα από όλα τα νομοσχέδια και τις υπουργικές αποφάσεις που περάσατε ως σήμερα, αλλά και από όσα διαβάζουμε και ενημερωνόμαστε ότι σχεδιάζετε για τον ιδιαίτερα ευαίσθητο τομέα της δημόσιας παιδείας, είναι η σταδιακή απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότησή της, η άνευ όρων και ορίων εκχώρηση βασικών λειτουργιών της δημόσιας εκπαίδευσης στους ιδιώτες με πρόσχημα τις περισσότερες ευκαιρίες στο μαθητή, την ποιοτικότερη γνώση και τη μεγαλύτερη ευχέρεια επιλογής.
Θα ήθελα εδώ να κάνω απλώς μία παρένθεση για τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων και να σας πω ότι στη Θεσσαλία έπιασε κλαυσίγελως όλους τους εμπλεκόμενους γονείς, εκπαιδευτικούς, μαθητές, όταν είδαν το νέο εκπαιδευτικό χάρτη και οι μαθητές της Τζαριτσάνης έφθασαν μέχρι και στην απεργία πείνας –ευτυχώς, ανέστειλαν- για να καταδείξουν το παράλογο των επιλογών σας.
Για ποια πράγματα να πρωτομιλήσουμε σήμερα, κυρία Υπουργέ; Ας ξεκινήσω από την κατάσταση του Οργανισμού Σχολικών Κτηρίων –αναφέρθηκε και ο Εισηγητής μας κ. Κουράκης- που, παρά την κτηριακή ανεπάρκεια σε πολλές περιοχές, δεν έχει πληρώσει ως σήμερα τους εργολάβους, στους οποίους ανέθεσε την κατασκευή του κτηρίου!
Ο ίδιος ο Οργανισμός, φέτος, λόγω της μη συνυπογραφής της απαραίτητης Κοινής Υπουργικής Απόφασης από εσάς και τον Υπουργό Οικονομικών, δεν κατάφερε να εκταμιεύσει 2,5 εκατομμύρια ευρώ για τη δεύτερη φάση αντισεισμικών ελέγχων στα σχολεία και αυτοί διακόπηκαν, σταμάτησαν. Και αυτή είναι η τραγική ειρωνεία, όταν η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα των σεισμολόγων μετά τα 9 Ρίχτερ της Ιαπωνίας προειδοποίησε για πλανητικό φαινόμενο, για ξύπνημα όλων των σεισμογενών περιοχών. Και γνωρίζετε καλά πως και η Ελλάδα είναι μέσα σ’ αυτές.
Όμως, τώρα, ο Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων σηκώνει τα χέρια ψηλά, καθώς χωρίς τα χρήματα για την έναρξη της δεύτερης φάσης ελέγχων δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα. Το αποτέλεσμα είναι η στάση πληρωμών και η παύση έργων στη χώρα μας που συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο σεισμογενείς περιοχές της Μεσογείου.
Είχατε κάνει παντιέρα σας –και, δυστυχώς, εμμένετε ακόμα- τη χρήση του ξεφτισμένου πια συνθήματος «πρώτα ο μαθητής». Κάντε τον κόπο να μας εξηγήσετε πώς αυτό πραγματώνεται, όταν τα σχολεία δεν έχουν λεφτά ούτε για θέρμανση! Ο φετινός χειμώνας σας έκανε τη χάρη να μην είναι και ο βαρύτερος όλων των εποχών. Όμως και πάλι αυτό δεν ακυρώνει ότι πολλοί μαθητές στην ελληνική Επικράτεια έκαναν μάθημα όλο το προηγούμενο διάστημα με μπουφάν, σκούφους και γάντια!
Οι σχολικές επιτροπές ξεκίνησαν τη φετινή χρονιά με φορτωμένη στην καμπούρα τους όλη την παθογένεια του θεσμού και χωρίς δεκάρα, αφού για φέτος έλαβαν μόλις το ένα τρίτο της χρηματοδότησης που τους αναλογεί. Θύματα αυτής της υποχρηματοδότησης έπεσαν και οι καθαρίστριες των σχολείων που ενώ χρόνια τώρα καλύπτουν και αυτές πάγιες και διαρκείς ανάγκες των διδακτηρίων –διότι τι άλλο θα μπορεί να θεωρηθεί ο καθαρισμός τους- το τρέχον ακαδημαϊκό έτος το πέρασαν απλήρωτες και σε καθεστώς ανασφάλειας.
Θέλετε να μιλήσουμε για τα οκτακόσια πιλοτικά ολοήμερα σχολεία που με τυμπανοκρουσίες ανακοινώσατε τη λειτουργία τους, τα οποία είναι καταδικασμένα να αποτύχουν στην εκπλήρωση του ρόλου τους;
Ας μιλήσουμε και ας πούμε, λοιπόν, όσα είχατε εσείς παραλείψει στην παρουσίαση του ολοήμερου της Θέρμης. Να πούμε ότι η λειτουργία του διευρυμένου προγράμματος στηρίχθηκε αποκλειστικά σε αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και η δαπάνη για τη μισθοδοσία τους εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ, όπως και η χρηματοδότηση πολλών ακόμα δράσεων του Υπουργείου Παιδείας. Το ΕΣΠΑ κλείνει σε δύο χρόνια και κανείς δεν ξέρει αν ο θεσμός των ολοήμερων θα έχει την τύχη τόσων άλλων αντίστοιχων προγραμμάτων που με τη λήξη της χρηματοδότησής τους έληξαν και αυτά.
Ο τρέχων Προϋπολογισμός, κυρία Υπουργέ, για την κάλυψη των αναγκών του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων είναι πιο περιορισμένος από ποτέ. Γράφετε στο επίσημο πρόγραμμά σας ότι εγγυάσθε τη συνεχή αύξηση της χρηματοδότησης για την παιδεία, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος του 5% του ΑΕΠ στο τέλος της τετραετίας.
Στον Προϋπολογισμό του 2011, για πρώτη φορά το ποσοστό των δαπανών για το τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα και των τριών βαθμίδων φθάνει μόλις το 2,75% του ΑΕΠ. Και γνωρίζετε, κυρία Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι παιδεία με προεκλογικά συνθήματα και ανέξοδες υποσχέσεις, αλλά χωρίς χρηματοδότηση, δεν μπορεί να γίνει.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ορισμένα πράγματα σχετικά με την κατάργηση της πρόσθετης διδακτικής στήριξης και της ενισχυτικής διδασκαλίας, καθώς και για τα τελευταία σας πυροτεχνήματα περί τη μετατροπή πειραματικών σχολείων σε πρότυπα.
Κυρία Υπουργέ, ανατρέχοντας λίγο σε προηγούμενες κοινοβουλευτικές περιόδους και ειδικά σ’ αυτές που το κόμμα σας βρισκόταν στην αξιωματική αντιπολίτευση βρήκα σωρεία ερωτήσεων Βουλευτών σας για την πρόσθετη διδακτική στήριξη.
Κοινός τόπος αυτών των ερωτήσεων ήταν ένα δριμύ κατηγορώ προς την τότε ηγεσία του Υπουργείου σας, ότι με τις συγκεκριμένες ενέργειες και παραλείψεις της οδηγεί σε πλήρη απαξίωση το θεσμό της πρόσθετης διδακτικής στήριξης, της ενισχυτικής διδασκαλίας και κάθε υποστηρικτικής δράσης στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίας Βουλευτού)
Μισό λεπτό κύριε Πρόεδρε αν έχετε την καλοσύνη.
Τους ρωτώ λοιπόν τους συναδέλφους και ρωτώ κι εσάς: Πώς ακριβώς τη στηρίζετε καταργώντας την και μάλιστα σε μία περίοδο που το σύνολο σχεδόν των οικογενειών δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να στείλει τα παιδιά του στο φροντιστήριο; Και την ίδια ώρα σχεδιάζετε τη δυνατότητα να ιδρύουν και να λειτουργούν φροντιστήρια, ελληνικοί και ξένοι εκπαιδευτικοί επιχειρηματικοί παράγοντες, παντελώς άσχετοι με την εκπαίδευση και το διδακτικό έργο.
Αντίστοιχα η μετατροπή των πειραματικών σχολείων σε πρότυπα διαστρεβλώνει τον παιδαγωγικό ρόλο των δημόσιων πειραματικών σχολείων και τα μετατρέπει σε ιδρύματα για τις ελίτ, μη αποκλείοντας και την επιβολή διδάκτρων.
Η ελληνική κοινωνία δεν χρειάζεται πρότυπα σχολεία αρίστων για τη μειοψηφία παιδιών που θεωρείται πως έχουν δυνατότητες ακαδημαϊκής ανόδου, όπως υποστηριζόταν στο κείμενο της διαβούλευσης, αλλά μία εκπαιδευτική πολιτική που θα μπορεί να εξασφαλίζει ένα καλό σχολείο σε κάθε παιδί.
Κυρία Υπουργέ και κλείνω μ’ αυτό, σας παραπέμπω στις παραγράφους 2 και 9 του άρθρου 16 του Συντάγματος οι οποίες σαφώς ορίζουν ότι η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας σε όλες τις βαθμίδες της στα κρατικά εκπαιδευτήρια.
Όσα επιλέγετε να κάνετε σήμερα, προσχηματικά τα φορτώνετε στις υποχρεώσεις του Μνημονίου. Δεν είναι το Μνημόνιο αλλά η σαφής πολιτική σας νεοφιλελεύθερη θέση και πρόταση για τη δημόσια εκπαίδευση. Σ’ αυτή θα βρείτε σύσσωμη την εκπαιδευτική κοινότητα, την κοινωνία κι εμάς το ΣΥΡΙΖΑ στο πλευρό της στην αντίπερα όχθη από την όχθη που εσείς βρίσκεστε.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε την κυρία Ηρώ Διώτη και παρακαλείται ο κ. Βασίλειος Μουλόπουλος, Βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ να λάβει το λόγο.
Ορίστε κύριε Μουλόπουλε.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω χάσει τον αριθμό των μεταρρυθμίσεων στην παιδεία τα τελευταία είκοσι χρόνια. Αν θυμάμαι καλά δεν πέρασε Υπουργός Παιδείας ο οποίος να μην έκανε…
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Πέρασε. Εγώ είπα ότι δεν ήρθα να μεταρρυθμίσω αλλά για να λειτουργήσει η εκπαίδευση. Έχω αρνηθεί τον τίτλο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ωραία, αφαιρώ έναν Υπουργό κύριε συνάδελφε αυτά τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Έχουν όμως όλες ένα κοινό. Εδώ και μία εικοσαετία όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις στοχεύουν σε ένα πράγμα κατά τη γνώμη μου, σε μία συστηματική ανοικοδόμηση του ταξικού σχολείου. Και δεν μιλάω μόνο για την καθημερινή ιδιωτικοποίηση της δημόσιας παιδείας που όλοι τη βλέπουμε και όλοι ξέρουμε την πορεία αυτά τα είκοσι τελευταία χρόνια. Είναι παράλληλη με αυτήν τη μεθοδευμένη απαξίωση της δημόσιας παιδείας.
Δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσο καλό είναι το ιδιωτικό, αλλά με την ιδεολογία του πόσο καλή είναι η ατομική επιτυχία. Όλες οι μεταρρυθμίσεις, όλων των Υπουργών του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας έχουν σε τελευταία ανάλυση την ίδια φιλοσοφία, τον κοινωνικό δαρβινισμό και την επικράτηση του ισχυρότερου.
Όλα τα μοντέλα που υποτίθεται ότι θα μας έβαζαν στον 21ο αιώνα είναι μία φυγή στο παρελθόν. Όχι δηλαδή μόνο η ιδιωτικοποίηση της γνώσης αλλά και η εξατομίκευσή της. Η εκπαίδευση που οραματίζεται η Υπουργός μέσα απ’ αυτήν την τελευταία μεταρρύθμιση δεν είναι τίποτα άλλο από την ελαστικοποίηση της γνώσης.
Το παιδί πρέπει από νωρίς να γνωρίζει και να αποδεχτεί ότι οι σπουδές του θα είναι αλά καρτ, προσαρμοσμένες στις ευμετάβλητες ανάγκες της παραγωγής.
Το σχολείο του 21ου αιώνα όπως περιγράφεται, θα προσφέρει χαμηλή μάθηση στα παιδιά της μάζας, στα παιδιά του λαού όπως λέμε και υψηλή σε εκείνα της ελίτ. Το πρόβλημα όπως πάντα είναι πολιτικό. Η σύγκρουση είναι ιδεολογική.

(KO)
(2XS)
Οι δυνάμεις που προωθούν το μοντέλο της κοινωνίας της αγοράς είναι φυσικό να προτείνουν και ένα σχολείο που εξυπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς, ένα σχολείο ευέλικτο, όπως και η αγορά εργασίας, που θα μεταδίδει γνώσεις a la carte, σύμφωνα με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες του κεφαλαίου, ένα σχολείο που θα εκπαιδεύει και δεν θα παιδεύει.
Η παιδεία με την κλασική έννοια του όρου, η ανάπτυξη δηλαδή της προσωπικότητας, το πλάσιμο ατόμων, πολιτών, η μετάδοση της ιστορικής εθνικής μνήμης, η διδασκαλία της γνώσης, η κριτική της γνώσης, η καλλιέργεια της νοημοσύνης είναι όλες έννοιες έξω από τη λογική του κέρδους που διέπει τις μεταρρυθμίσεις, έξω από τη λογική και αυτής της μεταρρύθμισης των συγχωνεύσεων, των μάνατζερ, των χορηγών, των μειωμένων πόρων και μάλιστα της συνεχούς εξαθλίωσης των εκπαιδευτικών. Και όλα αυτά γιατί είναι έξω από την ιδεολογία της αγοράς την οποία προωθεί η Κυβέρνηση.
Οι καιροί όμως, της οικονομικής κρίσης είναι και ευκαιρία για το κεφάλαιο να κάνει και επικερδείς μπίζνες. Όποιος καταφέρει σήμερα να πουλήσει εκπαίδευση με εγγύηση ποιότητας, πουλάει προσδοκίες για το μέλλον και όλοι γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει γονιός που δεν θα έκανε οποιαδήποτε θυσία προκειμένου να αγοράσει ένα «αύριο» για τα παιδιά του. Αυτό πουλάνε και θα πουλάνε όλο και περισσότεροι οι έμποροι της γνώσης.
Γι’ αυτό ήρθε η ώρα να μοιραστεί ξανά η τράπουλα. Η αγορά είναι έτοιμη να δεχθεί το εμπόρευμα «εκπαίδευση», αρκεί να είναι ονομασίας προέλευσης. Μετά τα προϊόντα σινιέ, η παιδεία σινιέ υπόσχεται να προσκομίσει τεράστια κέρδη στους εμπόρους της γνώσης.
Στη νέα εποχή του Μνημονίου, τα εργοστάσια γνώσης θα ξεφουρνίζουν εξειδικευμένους εργαζομένους, ψημένους και γαρνιρισμένους σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς που θα χορηγούν στα παιδιά της κατάλληλες δόσεις ιδεολογικών, πολιτικών, εργασιακών, ηθικών και εθνικών αρχών και θα παραδίδουν μετά το τέλος της εκπαιδευτικής αλυσίδας στην κοινωνική ζούγκλα της μεταμοντέρνας εποχής υπάκουους εργαζομένους, πρόθυμους για όλα, αρκεί να αποκτήσουν ένα όλο και πιο αβέβαιο εισόδημα, ένα όλο και πιο αβέβαιο κοινωνικό στάτους.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το κράτος σήμερα δεν αποσύρεται από τη δημόσια παιδεία, αλλά αποσύρει τη δημόσια παιδεία ως δικαίωμα και ως κοινωνικό αγαθό.
Ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Μουλόπουλο.
Το λόγο έχει η κυρία Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου, Βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ.
ΛΙΤΣΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρία Υπουργέ, το Υπουργείο Παιδείας έχει επιδοθεί σε μια προσπάθεια να πείσει ότι η πολιτική των συγχωνεύσεων αποτελεί μια πολιτική διοικητικού εξορθολογισμού και ποιοτικής αναβάθμισης της παρεχόμενης εκπαίδευσης, μια διαδικασία που αφορά ανενεργά ή μονοθέσια σχολεία, σχολεία που βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής μεταξύ τους ή μοιράζονται τις ίδιες κτιριακές υποδομές και έτσι θα ισχυροποιηθούν ποικιλοτρόπως, εάν και εφόσον συνενωθούν.
Θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ότι μέσα στη λίστα με τις καταργήσεις-συγχωνεύσεις που εξέδωσε το Υπουργείο υπάρχει πληθώρα διαφορετικών περιπτώσεων. Για παράδειγμα, στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση συνενώνονται χίλιες πεντακόσιες είκοσι τρεις (1523) σχολικές μονάδες σε εξακόσιες εβδομήντα δύο (672). Καταργούνται εκατόν πενήντα επτά (157) και υποβιβάζονται εκατόν εβδομήντα έξι (176). Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση συνενώνονται τετρακόσιες δέκα (410) σχολικές μονάδες σε διακόσιες πέντε (205) και καταργούνται είκοσι τέσσερις (24).
Το Υπουργείο δεν φαίνεται να παραδέχεται αυτό που είπα –δηλαδή, ότι υπάρχει μια πληθώρα διαφορετικών περιπτώσεων- και έτσι δεν έχει καταφέρει να δώσει μια σειρά από πειστικές απαντήσεις στα παιδιά και στις οικογένειες εκείνες που θα υποστούν τις επιπτώσεις των επιχειρούμενων συγχωνεύσεων.
Οι κινητοποιήσεις κλιμακώνονται σε όλη την επικράτεια και πιστέψτε με, κυρία Υπουργέ, δεν τις οργανώνει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.!
Κατ’ αρχήν το Υπουργείο δεν έχει καταφέρει να πείσει κανέναν ότι η απομάκρυνση των δημόσιων σχολείων από χωριά της περιφέρειας δεν θα αποτελέσει το έναυσμα για μια μεγάλη σχολική διαρροή τα επόμενα χρόνια. Το ότι η περιφέρεια πολύ περισσότερο από τα αστικά κέντρα υφίσταται τις συνέπειες του Μνημονίου της χρόνιας μηδενικής ανάπτυξης, αλλά και της κοινωνικής και πολιτισμικής ένδειας, το γνωρίζουμε και εμείς, αλλά ειδικά αυτοί που το βιώνουν.
(NP)

(2KO)

Και αυτοί είναι πάρα πολλοί. Πάνω από το 10% των παιδιών εγκαταλείπουν πρόωρα τα θρανία, ενώ προβλέπεται αύξηση του ποσοστού της σχολικής διαρροής, λόγω της οικονομικής κρίσης.
Να θυμηθούμε ότι τις τελευταίες ημέρες αυτό που βγαίνει στα δελτία ειδήσεων είναι πως πολλοί γονείς και ειδικά μονογονεϊκές οικογένειες αφήνουν τα παιδιά τους στα παιδικά χωριά SOS. Αυτό λέει πάρα πολλά.
Οι καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων προτείνονται στις αγροτικές και αστικές περιοχές, όπου ζουν τα κοινωνικά στρώματα, τα οποία πλήττονται περισσότερο από την κρίση. Ενδεικτικά και μόνο θα αναφέρω τις ακριτικές περιοχές: Στον Έβρο συγχωνεύονται και καταργούνται το 22,22% των δημοτικών σχολείων. Στην Καστοριά το 45,65%. Στη Φλώρινα το 49%. Στη Ροδόπη το 23,40%.
Θα περιμέναμε μία πρόταση για αντισταθμιστική πολιτική, για να προλάβουμε την εγκατάλειψη. Αντ’ αυτού, το Υπουργείο δίνει τη χαριστική βολή, προτείνοντας κλείσιμο.
Το δεύτερο ζήτημα αφορά τις περιπτώσεις εκείνες όπου ένα σχολείο συγχωνεύεται με ένα άλλο, χωρίς να ληφθεί υπ’ όψιν το γεγονός ότι στα σχολεία αυτά μεταβαίνουν και παιδιά από άλλες περιοχές, που βρίσκονται σε μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις. Οι κίνδυνοι ατυχημάτων πολλαπλασιάζονται, είτε μιλάμε για την περιφέρεια που οι μαθητές θα διανύουν, όπως προείπα, ακόμη και 95 χιλιόμετρα ημερησίως πήγαινε-έλα, είτε για τα αστικά κέντρα, όπου οι μαθητές θα αναγκάζονται να περνούν λεωφόρους και δρόμους επικίνδυνους, για να φθάσουν στο «νέο» σχολείο, κυρία Υπουργέ.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Πείτε μου ένα παράδειγμα.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Για παράδειγμα, στο Νομό σας στο ιστορικό σχολείο του Τσοτυλίου, για το οποίο έχω καταθέσει και επίκαιρη ερώτηση, κυρία Υπουργέ, τα παιδιά πηγαίνουν από τεράστιες αποστάσεις και θα διανύσουν συν δέκα χιλιόμετρα, για να πάνε στη Νεάπολη. Γι’ αυτό μίλησα για 95 χιλιόμετρα. Αυτό σημαίνει ότι θα διανύσουν γύρω στα 47 χιλιόμετρα συν 47, για να επιστρέψουν. Θα κατέβουν από τον Αυγερινό, από τη Δαμασκηνιά.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Εκεί είναι μόνο ένα παιδί και είναι στην τελευταία τάξη.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Κυρία Υπουργέ, θα τοποθετηθείτε μετά. Γνωρίζετε, όμως, ότι 60 χιλιάδες νέοι αγρότες είναι εγγεγραμμένοι σήμερα στα μητρώα αγροτών. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί λόγω της κρίσης οι νέοι άνθρωποι θέλουν να επιστρέψουν στην ύπαιθρο και να ασχοληθούν με τη γη. Αυτοί οι άνθρωποι τι να κάνουν; Να κάνουν παιδιά ή όχι; Να τους το πείτε.
Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο θα ερημώσει περισσότερο η ύπαιθρος, που τώρα είναι μία ευκαιρία –αν θέλετε και με αυτό που λέτε εσείς, δηλαδή την αποκέντρωση- να ενδυναμώσει και να μπορέσει να δώσει οικονομική ανάπτυξη. Το σχολείο είναι βασικό.
Δεν μπορείτε εσείς να καταργείτε σχολεία, τα οποία έχουν 128 μαθητές! Δεν μπορείτε να μας λέτε ότι θα υποβιβάσετε σχολείο στο Νομό Θεσσαλονίκης, όπως για παράδειγμα της Καρδίας και από δεκαθέσιο να το κάνετε εξαθέσιο, ενώ θα έπρεπε να ιδρυθεί ένα δεύτερο. Γιατί; Έχει 146 παιδιά! Θα τα βάλετε σαν τα ποντίκια μέσα σε αίθουσες απίστευτες: Κάτω από διαδρόμους κλείνονται αίθουσες. Τα γυμναστήρια γίνονται αίθουσες. Δεν μένει τίποτα!
Όλα αυτά είναι σοβαρά ζητήματα, κυρία Υπουργέ. Το κριτήριο εμάς δεν μας επιτρέπει να υποθέσουμε…
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Με συγχωρείτε, αλλά 140 παιδιά σε δέκα τμήματα σημαίνει 14 παιδιά ανά τμήμα.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Το δεκαθέσιο σχολείο υποβαθμίζεται και γίνεται εξαθέσιο σχολείο.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Μα, πείτε μου πόσα παιδιά είναι ανά τμήμα!
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Κυρία Υπουργέ, όταν βλέπουμε ότι το νηπιαγωγείο από πίσω φέρνει 45 και 50 παιδιά και του χρόνου τα περισσότερα παιδιά που πάνε σε ιδιωτικά σχολεία, επειδή οι γονείς τους δεν αντέχουν, θα επιστρέψουν στο δημόσιο, σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχουν υποδομές, για να μπορέσει αυτά τα παιδιά να τα υποδεχθεί το δημόσιο σχολείο, το «νέο» σχολείο, όπου λέτε «πρώτα ο μαθητής».
Πρόκειται για ζητήματα πάρα πολύ σοβαρά. Αντί να βοηθήσετε τα παιδιά να μπορέσουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα που υπάρχουν, εσείς υποβαθμίζετε την παιδεία.
Για τι να πούμε; Για το Παγκράτι, όπου βάζετε 750 παιδιά, σαν τα ποντίκια, μέσα σε μία αυλή; Τρία γυμνάσια και δύο λύκεια! Αυτό φέρνει η συγχώνευση.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτή)
Θα ήθελα να πω και άλλα. Η κυρία Υπουργός με προκάλεσε. Θα μπορούσα…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Δεν πειράζει. θα μας τα πείτε στη δευτερολογία σας.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Με όσα λέτε εκτίθεστε. Το νούμερο είναι απλό.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Ένα τελευταίο, όμως, θα σας πω. Μου επιτρέπετε, κύριε Πρόεδρε;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ναι, συνεχίστε.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Υπάρχει θέμα με διάφορα περιφερειακά σχολεία, τα οποία ωστόσο είναι εξαιρετικά οργανωμένα.
Παραδείγματος χάριν, το Γυμνάσιο Εφύρας Νομού Ηλείας διαθέτει το πιο σύγχρονο εργαστήριο πληροφορικής του Νομού, δανειστική βιβλιοθήκη με δυόμισι χιλιάδες τίτλους βιβλίων που οι ίδιοι οι μαθητές μαζί με τους καθηγητές τους συγκέντρωσαν, κατέγραψαν και αρχειοθέτησαν, αίθουσα με διαδραστικό πίνακα εδώ και τρία έτη -δηλαδή οι καθηγητές δημιούργησαν ψηφιακό σχολείο πολύ πριν τις εξαγγελίες της πολιτείας και του Υπουργείου- μονάδες βίντεο προβολής και εκατοντάδες cd και dvd με πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό, καθώς και καινούργιο κτήριο. Το Γυμνάσιο αυτό συγχωνεύεται με το Γυμνάσιο Σιμόπουλου, το οποίο μετά τους καταστροφικούς σεισμούς το 2008 λειτουργεί σε λυόμενες αίθουσες, δίπλα στο υπό κατεδάφιση κτήριο του Γυμνασίου Λυκείου Σιμόπουλου, χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές. «Νέο σχολείο, πρώτα ο μαθητής» αυτά μας λέτε, κυρία Υπουργέ.
Ευχαριστώ.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Πόσα παιδιά έχει, μας λέτε; Είναι ένα γυμνάσιο με είκοσι τέσσερα παιδιά.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Θα τα πείτε, κύριε Υπουργέ.
Να ευχαριστήσουμε την κ. Ευαγγελία Αμανατίδου-Πασχαλίδου, με την οποία τελείωσε ο κατάλογος των επερωτώντων συναδέλφων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι τη συνεδρίασή μας παρακολουθούν από τα άνω δυτικά θεωρεία της Βουλής, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην Έκθεση της Αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής, είκοσι μαθητές και μαθήτριες, δύο εκπαιδευτικοί συνοδοί τους και είκοσι δύο γονείς από το Δημοτικό Σχολείο Κεφάλου Κω.
Η Βουλή τους καλωσορίζει.
(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)
Παρακαλείται τώρα η Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Άννα Διαμαντοπούλου να λάβει το λόγο.
Ορίστε, κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Πραγματικά θέλω να ευχαριστήσω τους συναδέλφους του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί είναι μία πολύ καλή αφορμή και να γίνει μία συζήτηση και να ακουστούν και όλες οι απόψεις στη Βουλή.
Πραγματικά, κύριοι συνάδελφοι, επειδή το τονίσατε –ιδιαίτερα ο κ. Μουλόπουλος- προφανώς υπάρχει μία διαφορετική και ιδεολογική και πολιτική προσέγγιση. Η δική σας ιδεολογική συγκρότηση, όπως ακούστηκε τώρα και όπως περιγράφηκε και μάλιστα, με έναν παραληρηματικό τρόπο, λειτουργεί σε μια διαφορετική πραγματικότητα, σαν να είστε σε μια άλλη χώρα. Γιατί όταν περιγράφετε δραστηριότητες που φεύγουν από το δημόσιο τομέα και πάνε στον ιδιωτικό, θα πρέπει να εξηγήσετε και ποιες είναι αυτές. Θα πρέπει να πείτε μία δράση του Υπουργείου Παιδείας, η οποία μεταφέρθηκε στον ιδιωτικό τομέα.
Γιατί για εμάς η κεντρική ιδέα είναι το δημόσιο σχολείο, το δημόσιο γυμνάσιο, το δημόσιο λύκειο και το δημόσιο πανεπιστήμιο, βεβαίως με έναν τρόπο που να έχει πραγματικό αποτέλεσμα. Ο μεγάλος στόχος, η μεγάλη αγωνία και η μεγάλη αποστολή είναι σε μία χώρα η οποία σήμερα βρίσκεται στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που είχε ποτέ, να μπορέσει πάνω απ’ όλα να προστατεύσει τα παιδιά της, πάνω απ’ όλα να προστατεύσει τα σχολεία της.
Φυσικά έχουμε μείωση των πόρων. Αυτό χρειάζεται να σας το εξηγήσω; Εσείς ζείτε σε έναν άλλο πλανήτη; Δεν γνωρίζετε ότι η χώρα είναι σε πλήρη οικονομική κρίση και ότι έχουμε παντού πολύ μεγάλες μειώσεις; Το ζητούμενο είναι πώς θα μπορέσουμε με την καλύτερη διαχείριση των υπαρχόντων πόρων –γιατί βεβαίως δεν έχουμε καλή διαχείριση πόρων, όπως θα εξηγήσω αμέσως- να προσφέρουμε τα περισσότερα στα παιδιά.
Μιλήσατε για τους εκπαιδευτικούς, μιλήσατε για τα σχολεία, μιλήσατε για τις καθαρίστριες, μιλήσατε για τους αναπληρωτές, μιλήσατε για τους δημάρχους. Όλοι παίζουν το σημαντικό τους ρόλο στην εκπαίδευση. Φυσικά για τους μαθητές δεν μιλήσατε. Γιατί «πρώτα ο μαθητής» σημαίνει –και εδώ είναι μία εξαιρετικά σημαντική πολιτική διαφορά- ότι σχεδιάζω το σχολείο με βάση τα παιδιά. Στα χίλια πεντακόσια εβδομήντα δημοτικά, στα οποία γίνονται μεταβολές, πεντακόσια εβδομήντα είναι αυτά που κινούνται και συνενώνονται με άλλα και απ’ αυτά –προσέξτε, κύριοι συνάδελφοι- το 85% είναι μονοθέσια, διθέσια και τριθέσια.
Δηλαδή το 2011 δεν μας πειράζει σ’ αυτή τη χώρα να έχουμε παιδιά που στην Α’ τάξη, στη Β’ τάξη, στη Γ’ τάξη, στη Δ’ τάξη, στην Ε’ τάξη, στη Στ’ τάξη του Δημοτικού κάνουν μάθημα με ένα δάσκαλο. Δεν μας πειράζει που το ένα παιδί κάνει ανάγνωση, το άλλο μαθηματικά, το άλλο ζωγραφίζει και το άλλο τραγουδάει. Δεν μας ενδιαφέρει που στο διθέσιο σχολείο θα κάνει η Δ’ Δημοτικού το μάθημα της Γ’ Δημοτικού και η Γ’ Δημοτικού το μάθημα της Δ’ Δημοτικού. Δεν μας ενδιαφέρει ότι υπάρχουν λύκεια σήμερα που έχουν είκοσι πέντε, τριάντα, πενήντα ακόμη και εξήντα παιδιά, τα οποία δεν μπορούν να πάρουν κατευθύνσεις, γιατί οι κατευθύνσεις πρέπει να έχουν ειδικούς καθηγητές και άλλα ωράρια.
Ο μαθητής δεν είναι το κέντρο, ο μαθητής είναι όλα όσα συζητούνται γύρω από τον μαθητή.
Να σκεφτούμε ένα γυμνάσιο με είκοσι τέσσερις μαθητές. Είκοσι τέσσερις μαθητές σημαίνει σε κάθε περίπτωση δεκαέξι καθηγητές. Με δεκαέξι καθηγητές σε ένα μικρό γυμνάσιο και με το κόστος του γυμνασίου, σκεφτείτε από τη σωστή διαχείριση του εκπαιδευτικού δυναμικού, πόσο καλύτερα μπορούμε να διαχειριστούμε τους πόρους.
Είπατε ότι δεν μπορούν τα οκτακόσια σχολεία μας μετά από δυο χρόνια να λειτουργήσουν γιατί δεν θα υπάρχουν καθηγητές, επειδή τώρα είναι μόνο οι αναπληρωτές. Όχι, θα κάνουμε πολύ καλή διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού. Μόνο στο Λεκανοπέδιο πέρυσι, που μετακινήθηκαν χίλιοι τριακόσιοι εκπαιδευτικοί από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, μπορέσαμε και λειτουργήσαμε τα οκτακόσια σχολεία.
Όλα τα θέματα που ετέθησαν από του Βήματος της Βουλής, θα απαντηθούν. Και εγώ θεωρώ ότι μέσα στα δυο χιλιάδες σχολεία -γιατί πραγματικά είναι μια πολύ μεγάλη επιλογή- υπάρχουν πιθανότατα και λάθη. Αν υπάρχουν λάθη με βάση παιδαγωγικά κριτήρια –μόνο παιδαγωγικά κριτήρια- θα τα κοιτάξουμε.
Έχω απόλυτο σεβασμό στο Τσοτύλι, αγαπητέ συνάδελφε. Κατάγομαι από αυτά τα μέρη. Από αυτά τα βουνά είμαι και εγώ και έχω την ίδια αγωνία με σας. Το Γυμνάσιο Τσοτυλίου δεν έχει κλείσει.
Κάνουμε ειδικό πρόγραμμα για όλα τα ιστορικά σχολεία και στην Τσαρίτσανη και στο Τσοτύλι και στο Τσεπέλοβο και στη Δημητσάνα. Θα υπάρξει πρόγραμμα γι’ αυτά τα σχολεία. Όμως, το σημαντικό είναι τα παιδιά που είναι σ’ αυτά τα σχολεία, να μπορούν να έχουν μάθημα και η οργάνωση να είναι σωστή.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα πήρα επιστολή τριών σελίδων από το Τσεπέλοβο με πολλές υπογραφές. Τα στοιχεία του σχολείου είναι τα εξής: ένας μαθητής στην Α’ Γυμνασίου, μηδέν μαθητές στη Β’ Γυμνασίου, ένας μαθητής στη Γ’ Γυμνασίου, δώδεκα οργανικές θέσεις. Αυτό το σχολείο λειτουργεί χρόνια έτσι όπως σας λέω. Στις τάξεις του λυκείου έχουμε τα εξής στοιχεία: τέσσερις μαθητές, δώδεκα οργανικές θέσεις καθηγητών.
Μπορούμε να λειτουργήσουμε έτσι; Είναι δυνατόν αυτή η χώρα να λειτουργεί έτσι; Βεβαίως έχουμε γεωγραφικές ιδιαιτερότητες.
Το σχολείο στην Κρανιά, που έχει οκτώ παιδιά και είναι στην κορυφή του βουνού, θα λειτουργήσει με οκτώ παιδιά και δεκαέξι καθηγητές. Σε όλα τα μικρά νησιά, έστω και με πέντε μαθητές τα σχολεία θα λειτουργήσουν με πλήρες ανθρώπινο δυναμικό, γιατί είναι σε νησιά. Αλλά όταν τα παιδιά έχουν να κάνουν οκτώ χιλιόμετρα, όπως στην περίπτωση που αναφέρατε, δέκα χιλιόμετρα, δεκαπέντε χιλιόμετρα, είκοσι χιλιόμετρα και σε κάθε περίπτωση να αναλαμβάνει το κράτος τη μεταφορά των μαθητών, είναι σαφές ότι και για παιδαγωγικούς λόγους -γιατί τα σχολεία πρέπει να είναι ισχυρά, γιατί και οι ξένες γλώσσες και τα νέα μαθήματα που έχουμε βάλει και αφορούν την αισθητική και τον πολιτισμό- η υποστήριξη των μαθητών θα είναι πολύ καλύτερη, πολύ ουσιαστικότερη όταν τα σχολεία είναι μεγάλα. Και όταν λέμε «μεγάλο» σχολείο, εννοούμε στην περιφέρεια το 6θέσιο, στα μεγάλα αστικά κέντρα το 12θέσιο.
Ο νόμος που καθορίζει τα σχολεία είναι ο ν.1566 από τη δεκαετία του ’80. Και στη δεκαετία του ’80 εννοούσαμε ότι 6θέσιο σχολείο -δηλαδή έξι δάσκαλοι, έξι τάξεις- είναι το σχολείο με εκατόν τριάντα, εκατόν σαράντα, μέχρι εκατόν πενήντα μαθητές. Και σήμερα θεωρούμε λογικό σχολείο με ενενήντα μαθητές να είναι 12θέσιο.
Θα σας πω για το 7θέσιο σχολείο Παλαμά, κύριε Ταλιαδούρε. Τα στοιχεία τα βλέπω και εγώ τώρα και βέβαια θα ελεγχθούν ένα-ένα. Γιατί σήμερα έχουμε τη δυνατότητα με την κάρτα του κάθε σχολείου –σας το είχα πει πέρυσι στη Βουλή- να γνωρίζουμε τους μαθητές, τους διδασκάλους, τις αίθουσες, τα τμήματα, τις ώρες.
Η πρώτη τάξη λοιπόν έχει 18 παιδιά, η δεύτερη τάξη 16 παιδιά, η τρίτη τάξη έχει 19 παιδιά και 2 τμήματα, ένα με 10 και ένα με 9 παιδιά. Η έκτη τάξη έχει δύο τμήματα ενώ έχει 22 παιδιά, ένα με 10 και ένα με 12 παιδιά γιατί πρέπει να έχει σύνολο δασκάλων 12. Είμαι σίγουρη ότι πολλοί από τους κυρίους συναδέλφους που ασχολούνται μ’ αυτά τα θέματα γνωρίζουν ότι πολλές φορές η διαχείριση των σχολείων δεν γίνεται προς όφελος των μαθητών.
Δώσατε παραδείγματα τα οποία δεσμεύομαι να τα εξετάσω όλα ένα-ένα. Επαναλαμβάνω ότι δεν έχω καμία δογματική προσέγγιση όπου το θέμα αφορά παιδιά. Έτσι θα ήθελα να ακούσετε αυτά τα παραδείγματα και πολλά άλλα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όμως αν θέλουμε το «πρώτα ο μαθητής» και αν συμφωνούμε σ’ αυτό, σημασία έχει το τελικό παιδαγωγικό αποτέλεσμα.
Θα πάρω μία προς μία τις ερωτήσεις σας για να μην απαντώ αποσπασματικά. Σε ποιους στρατηγικούς στόχους για την αναβάθμιση της ποιότητας της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης ανταποκρίνεται η πολιτική μας; Η εκπαίδευση στη χώρα μας, όπως είπα και πριν, έχει ορισμένους δείκτες οι οποίοι είναι εντυπωσιακοί. Παραδείγματος χάρη, είμαστε πρώτη χώρα στον κόσμο, πρώτη χώρα στον ΟΟΣΑ όσον αφορά την αναλογία εκπαιδευτικών με μαθητές. Είναι 1 προς 8. Υπάρχουν περιοχές της πατρίδας μας –θα δώσουμε όλα τα στοιχεία ανά νομό και ανά περιφέρεια- που φτάνει και το 1 προς 6. Οι εκπαιδευτικοί μας είναι εξαιρετικά εκπαιδευμένοι. Έχουν μετεκπαιδεύσεις, έχουν μεταπτυχιακά, έχουν διδακτορικά. Ο κ. Ευθυμίου είναι εδώ και επί των ημερών του είχε γίνει ένα τεράστιο πρόγραμμα που αφορούσε τα τεχνικά λύκεια και τα σχολεία για τα εργαστήρια φυσικής. Είμαστε χώρα που έχουμε εξαιρετικές υποδομές σ’ έναν πολύ μεγάλο αριθμό σχολείων.
Γιατί τελικά το αποτέλεσμα είναι αυτό; Γιατί όλοι μας δεν είμαστε ευχαριστημένοι από την παιδεία μας; Εσείς, κύριοι συνάδελφοι, είστε ευχαριστημένοι από το εκπαιδευτικό σύστημα που έχουμε;
Βεβαίως, υπάρχει η λύση: Άπειρα λεφτά, άπειροι εκπαιδευτικοί, άπειρα εκπαιδευτήρια και όλα θα λειτουργούν κανονικά. Δεν υπάρχουν. Αυτό είναι το στοίχημα της πολιτικής και του πολιτικού, δηλαδή με ό,τι έχει να μπορέσει να κάνει το καλύτερο δυνατό, όχι μ’ αυτά που ονειρεύεται ή που θα ήθελε.
Σας λέω λοιπόν ότι στη Βουλή πέρσι το Φεβρουάριο καταθέσαμε τον συνολικό σχεδιασμό. Έπρεπε να κινηθούμε σε δύο επίπεδα. Το ένα είναι ότι έπρεπε να αντιμετωπίσουμε προβλήματα και παθογένειες του συστήματος. Πέρσι τέτοια εποχή συζητούσαμε για ένα νόμο που ερχόταν -και για τον οποίο βεβαίως ήσασταν απολύτως κατά- με τον οποίο έπρεπε να αλλάξουμε τη διάρθρωση του ανθρώπινου δυναμικού. Έγινε ένα μεγάλο βήμα. Δεν λύθηκε το θέμα, όμως γύρισαν έξι χιλιάδες εκπαιδευτικοί από τις υπηρεσίες στα σχολεία τους. Άλλαξαν τα δεδομένα και μπορέσαμε να έχουμε κινητικότητα των εκπαιδευτικών και να αντιμετωπίσουμε πολλά προβλήματα. Είπαμε λοιπόν ότι το ένα είναι να οργανώσουμε σωστότερα τις δυνάμεις μας.
Η δεύτερη μεγάλη επιλογή ήταν η αλλαγή του σχολικού χάρτη. Έγιναν τα απολύτως αναγκαία. Έγιναν αυτά που έπρεπε για να σταθεί το σύστημα της εκπαίδευσης, για να μην έχουμε αυτά που σας είπα πριν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και πάρα πολλά αντίστοιχα. Υπάρχει σχολείο μέσα στο κέντρο της Αθήνας με 45 παιδιά, σχολείο στον Πειραιά με 46 παιδιά, με 6 μαθητές ανά τάξη στον Πειραιά. Εντάξει να το κάνουμε σ’ ένα νησί, αλλά στον Πειραιά;
Έγινε λοιπόν μία πολύ μεγάλη προσπάθεια και θα συνεχιστεί γιατί δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς 230.000 ανθρώπους σ’ όλη την Ελλάδα σε 16.000 μονάδες. Είναι μία εξαιρετικά δύσκολη άσκηση.
Το δεύτερο ήταν οι αλλαγές που έπρεπε να γίνουν. Θα συμφωνήσω μαζί σας, κύριε Μουλόπουλε. Έχουμε βαρεθεί να ακούμε για μεταρρυθμίσεις.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μη μου το κάνετε αυτό, κυρία Υπουργέ. Μη συμφωνείτε μαζί μου!
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Αυτό μπορεί να γίνει ακόμα και για μένα. Ξέρετε, στη δημοκρατία κάπου-κάπου συμφωνούν οι άνθρωποι. Μόνο το δικό σας κόμμα θεωρεί ότι δεν μπορεί να συμφωνήσει κανείς με κανέναν.
Υπάρχει λοιπόν η βασική επιλογή του να πάμε σε αλλαγές. Έχουν γίνει πάρα πολλά στην παιδεία. Έχουν γίνει σημαντικά βήματα. Έχουμε να «χτίσουμε» πάνω σε πράγματα που έγιναν από σπουδαίους ανθρώπους που πέρασαν στην εκπαίδευση. Ο μηδενισμός είναι το χειρότερο «εργαλείο» για έναν πολιτικό.
Αυτές οι αλλαγές, λοιπόν, βασίζονται σε αυτά που βρήκαμε, στις αναλύσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, στις μελέτες, στις έρευνες που έκαναν τα πανεπιστήμια, στη δουλειά που έκανε η επιτροπή Μπαμπινιώτη, στις προτάσεις των κομμάτων. Κάναμε διακομματική επιτροπή για την τριτοβάθμια. Δεν μας τιμήσατε με την παρουσία σας φυσικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς. Καλά κάνατε. Αφού δεν συμμετέχετε σε κανενός είδους διάλογο και συζήτηση.
Έγιναν προσπάθειες και καταλήξαμε και παρουσιάσαμε συγκεκριμένα θέματα. Το νέο σχολείο.
Αλλαγή στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Νέα προγράμματα σπουδών. Πρώτη πειραματική δράση αμέσως. Ξεκινήσαμε πέρυσι την πρώτη πιλοτική δράση. Απόλυτη διαφορά πια στη λογική που προσεγγίζονται. Η εκπαίδευση είναι κάτι που αλλάζει συνέχεια. Σε όλη την Ευρώπη πια τα προγράμματα σπουδών είναι κάτι διαφορετικό από τα αναλυτικά προγράμματα που είχαμε μέχρι τώρα. Γίνεται με στόχους, αλλάζει ο τρόπος διδασκαλίας, αλλάζουν τα εκπαιδευτικά βοηθήματα.
Διακόσιοι εβδομήντα εκπαιδευτικοί, οι οποίοι επελέγησαν με βάση τα βιογραφικά τους, αυτή τη στιγμή δουλεύουν σε 11 ομάδες. Την επόμενη εβδομάδα στο ΕΣΥΠ θα παρουσιαστούν τα προγράμματα αυτά. Υπήρξε ήδη από πέρυσι αλλαγή στην ύλη και στο δημοτικό και στο Γυμνάσιο και το Λύκειο.
Παρουσιάσαμε στη Βουλή την προηγούμενη εβδομάδα το ψηφιακό σχολείο με όλες του τις διαστάσεις. Έχει ψηφιοποιηθεί όλο το υλικό. Υπάρχει για κάθε μάθημα πια, με δυνατότητα διάδρασης στο διαδίκτυο, τα μαθήματα, τα πειράματα. Έχουν γίνει links σε ό,τι μπορεί ένα παιδί να έχει πρόσβαση και ένας εκπαιδευτικός. Ξεκίνησε η τοποθέτηση των διαδραστικών πινάκων σε όλη την Ελλάδα και πάμε για το Σεπτέμβρη για το μεγάλο πρόγραμμα που αφορά το σύνολο της χώρας.
Υπήρξε αλλαγή του προγράμματος στα 800 σχολεία. Το έχουμε για πρώτη φορά. Παιδιά που μέχρι τώρα τελείωναν τα πανεπιστήμια και δεν είχαν δυνατότητα να προσληφθούν στην εκπαίδευση. Εικαστικά, θεατρικά, φιλαναγνωσία. Από τη μια το ψηφιακό σχολείο και η τεχνολογία και από την άλλη η γλώσσα μας, η ιστορία μας, ο πολιτισμός μας, η κουλτούρα μας να μπορούν να γίνουν μέρος της προσωπικότητας του παιδιού.
Άλλαξε η διαδικασία για την ξένη γλώσσα. Άλλαξε όλο το πρόγραμμα ώστε να μπορεί να γίνεται πιστοποίηση στην Γ’ Γυμνασίου, να μην πηγαίνουν τα παιδιά στο φροντιστήριο για να πάρουν το Lower ή οποιοδήποτε άλλο πιστοποιητικό. Να γίνεται μέσα στο σχολείο με πρόγραμμα που ξεκινά από την Α’ Δημοτικού. Το ίδιο και με τα θέματα της πληροφορικής.
Έγινε πάρα πολύ σοβαρή δουλειά για το νέο λύκειο. Αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο θα προσεγγίζουμε εμείς τον έφηβο από τα 15 μέχρι τα 18. Δεν θα γίνει το λύκειο με βάση τις εξετάσεις που θα δίνουμε. Γι’ αυτό και μέσα στις επόμενες μέρες που θα γίνει η συζήτηση και θα αρχίσει η διαβούλευση για το νέο Λύκειο θα γίνει πρώτα για το νέο Γενικό Λύκειο και το Τεχνολογικό Λύκειο και μετά για τις εξετάσεις. Γιατί πρέπει να δούμε τι νέους θέλουμε και τι θέλουν οι νέοι από την εκπαίδευση.
Ταυτόχρονα παρουσιάσαμε το σχέδιο διαβούλευσης για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μια πολύ μεγάλη και σε βάθος αλλαγή. Επειδή πολύ γρήγορα βιάζεστε για τις απορρίψεις κ.λπ., δείτε τα συμπεράσματα του ΕΣΥΠ. Στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας συμμετέχουν όλα τα κόμματα, συμμετέχουν όλοι οι εκπαιδευτικοί φορείς. Εμείς δε λέμε ότι συμφωνούν μαζί μας. Αλλά έχουν εξαιρετικά σοβαρές επεξεργασίες οι οποίες θα ληφθούν υπόψη.
Γιατί έτσι είναι στη δημοκρατία. Στη δημοκρατία δεν σπάζεις ποτήρια, ούτε χτυπάς το κεφάλι των άλλων. Λες την άποψή σου, τη συζητάς και εκεί αποφασίζεις τι θα κάνεις.
Είναι λοιπόν σε εξέλιξη αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Όπως και στην Δια Βίου, όπως και στα Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης.
Φυσικά απάντησα για το θέμα των συνενώσεων. Και εδώ θα ήθελα να κάνω πολύ σαφή τα εξής.
Πρώτον, μετά τις συνενώσεις σε κανένα σχολείο –υπάρχει επανάληψη της εγκυκλίου- δεν θα υπάρχουν πάνω από 25 παιδιά στα τμήματα του Δημοτικού και 25 παιδιά στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, συν 10% όπου υπάρχουν ειδικά προβλήματα με τις υποδομές.
Δεύτερον, έχει μετρηθεί παντού η απόσταση. Οι διευθυντές έχουν πάει και έχουν μετρήσει σχολείο-σχολείο. Όπου υπάρχει πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί. Το ίδιο και στις μεγάλες πόλεις.
Νομίζω ότι είναι παροιμιώδης η φράση ενός νεαρού προχθές από ένα Γυμνάσιο του Περιστερίου που είπε «θα περπατούμε 500 μέτρα». Ειπώθηκε σε όλες τις τηλεοράσεις. «Θα περπατούμε από αύριο 500 μέτρα».
Θέλω να πω για το Περιστέρι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -γιατί είχαμε τα επεισόδια στα οποία θα επανέλθω στο τέλος- το εξής.
Συγχωνεύονται τρία συστεγαζόμενα –δεν αλλάζει τίποτα στα παιδιά- το 18ο και το 13ο που είναι στο ίδιο τετράγωνο, κύριοι συνάδελφοι, το 4ο και 3ο Λύκειο που είναι συστεγαζόμενα, το 12ο Γενικό Λύκειο και το 5ο Γενικό Λύκειο τα οποία απέχουν πέντε τετράγωνα. Και αυτό γίνεται για να υπάρχει ικανοποιητικός αριθμός παιδιών, για να μπορέσουν να εφαρμοστούν τα προγράμματα του Λυκείου, που θα έχουν συλλογικές δράσεις, ερευνητικές εργασίες, τελείως διαφορετική προσέγγιση, ομαδοσυνεργατική.
Είπατε για τον Οργανισμό Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων. Πραγματικά, θέλει πολύ προσπάθεια να γίνουν ερμηνείες σαν κι αυτές που κάνετε.
Φέρνουμε νόμο στη Βουλή –έχει γίνει μία πρώτη συζήτηση στην Επιτροπή- όπου γίνονται δύο σημαντικά Ινστιτούτα που υποστηρίζουν το Υπουργείο Παιδείας. Το ένα είναι το Ινστιτούτο Παιδαγωγικής Πολιτικής, στο οποίο ενσωματώνονται πέντε υπάρχοντες φορείς. Το δεύτερο είναι το Ινστιτούτο που υποστηρίζει ψηφιακά και εκδοτικά το Υπουργείο Παιδείας και στο οποίο ενσωματώνονται και όλες οι διαδικασίες που αφορούν το ψηφιακό σχολείο και η ψηφιακή πύλη, αλλά και οι διαδικασίες του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων. Δηλαδή, είναι ένα πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, το οποίο, όμως, ελέγχει απολύτως το Υπουργείο Παιδείας.
Είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσετε ότι στη σημερινή εποχή πρέπει να συνενώσουμε τις ψηφιακές διαδικασίες και το ψηφιακό περιεχόμενο με τις εκδόσεις και τα βιβλία; Εκτός αν ζείτε σε άλλη εποχή και δεν κατανοείτε ότι αυτά πάνε μαζί και ότι έχουμε δέσμευση από το Σύνταγμα. Τα βιβλία θα δίδονται στα παιδιά. Βεβαίως, θα υπάρξει πολύ καλύτερη υποστήριξη, γιατί ξέρετε τα τεράστια προβλήματα που έχει σήμερα ο Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων.
Υπάρχει συνεχής έλεγχος για το θέμα της σεισμικότητας των σχολείων. Με έχει διαβεβαιώσει γι’ αυτό ο Διευθύνων Σύμβουλος του Οργανισμού.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Υπουργού)
Θα απαντήσω στη δευτερολογία μου για το επόμενο μέρος, που είναι η Ανώτατη Εκπαίδευση.
Θέλω μόνο, κύριοι συνάδελφοι, να συνδέσω το τέλος της πρωτομιλίας μου με τα γεγονότα της Παρασκευής.
Ανακοινώθηκαν οι συνενώσεις. Έγινε διαβούλευση. Ανακοινώθηκε στο διαδίκτυο η εγκύκλιος και πήραμε πολλές παρατηρήσεις. Οι Διευθυντές πήγαν στο σύνολο των Δήμων. Οι Περιφερειακοί Διευθυντές ζήτησαν να πάνε στα Περιφερειακά Συμβούλια να εξηγήσουν την πρόταση. Η κ. Χριστοφιλοπούλου, που είναι η αρμόδια Υφυπουργός, είδε δεκάδες Δημάρχους, Δημοτικούς Συμβούλους, Συλλόγους Γονέων κοκ.. Καταθέσαμε την πρόταση. Και, βεβαίως, από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι εάν υπάρχουν προβλήματα, εάν υπάρχουν παιδαγωγικά ζητήματα, είμαστε έτοιμοι να το δούμε.
Την Παρασκευή η ΟΛΜΕ είχε πορεία. Καταλήγει στα γραφεία της Περιφερειακής Διεύθυνσης Αττικής. Γίνεται εισβολή με παιδιά, μαθητές, μέλη της ΟΛΜΕ, πρώην συνδικαλιστές και συνδικαλιστές των αριστερών παρατάξεων, αλλά και άλλους που δεν τους γνωρίζω.
Θέλω να δείξω στη Βουλή την κατάσταση των γραφείων. Έσπασαν έπιπλα. Έγραψαν στους τοίχους, κύριοι συνάδελφοι. Στους τοίχους! Εξεδιώχθησαν οι υπάλληλοι. Εξυβρίσθη με τον πλέον απαράδεκτο τρόπο ο Διευθυντής, με εκφράσεις που δεν μπορεί να φανταστεί άνθρωπος. Και όλα αυτά μπροστά σε παιδιά.
Ο κ. Καλομοίρης, στέλεχος της παράταξής σας, αλλά και πρώην Πρόεδρος της ΟΛΜΕ, ήταν παρών σε όλη τη διαδικασία.
Εγώ δεν θεωρώ ότι υπάρχει κομματική γραμμή, ούτε κανένας από πίσω. Θεωρώ, όμως, ότι οφείλουν τα κόμματα να καταδικάσουν αυτού του είδους τις ενέργειες. Δεν μπορεί συνδικαλιστές του χώρου της Εκπαίδευσης, μπροστά σε μαθητές, να προχωρούν σε γεγονότα σαν και αυτά, κύριοι συνάδελφοι. Δεν υπάρχει μέλλον σε μία κοινωνία που οι εκπαιδευτικοί της μπορούν να συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο, να σπάζουν τραπέζια και να γράφουν με σπρέι στους τοίχους των αιθουσών!
Θεωρώ, λοιπόν, ότι για να μπορεί ο καθένας να εκφράζει τις απόψεις του, να υπάρχουν συνθέσεις, να καταλήγουμε σε αποτελέσματα, να ξέρουμε ο καθένας πότε πρέπει να κάνει πίσω ή να πάει μπροστά, πρέπει να σεβαστούμε δύο πράγματα: Τη δημοκρατία και την ελευθερία, αυτά που κάποτε ήταν οι σημαίες της αριστεράς.

(PS)

(SX)
Και αυτήν την Αριστερά, το κομματάκι που εσείς εκφράζεται, από μια Αριστερά της γνώσης, της πρότασης, της προόδου, της δημοκρατίας, της δίνετε μερικές φορές το χαρακτήρα του «μπάχαλου», της οπισθοδρόμησης και της ανομίας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε πάρα πολύ την Υπουργό Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κ. Άννα Διαμαντοπούλου.
Είναι η ώρα των Κοινοβουλευτικών Εκπροσώπων. Πρώτος από το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, Βουλευτής Β’ Πειραιά, θα έχει το λόγο για δώδεκα λεπτά από του Βήματος της Βουλής.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Λυπάμαι πάρα πολύ για τον τόνο και το ύφος της παρέμβασης της κυρίας Υπουργού. Και ειδικότερα λυπάμαι για τα τελευταία λόγια που είπε. Και λυπάμαι, γιατί τα απεύθυνε στην παράταξη μας.
Κυρία Διαμαντοπούλου, ο καθένας έχει την ιστορία του σ’ αυτή τη χώρα και είναι γνωστή και διαφανής η ιστορία του καθένα. Και ξέρει ο καθένας από εμάς πως συμπεριφέρονται και ατομικά και συλλογικά οι παρατάξεις, ποια είναι η ιστορία τους, ποια είναι τα έργα τους, ποιες είναι οι πρακτικές τους.
Λυπάμαι πάρα πολύ, αλλά με το να προσπαθεί η Κυβέρνησή σας, αλλά βλέπω και εσείς προσωπικά, να αποδίδεται πράξεις βίας στο χώρο του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, πολύ φοβούμαι ότι προσπαθείτε να βρείτε εξιλαστήρια θύματα ή αποδιοπομπαίους τράγους για πολιτικές, οι οποίες συναντούν όχι απλώς την αποδοκιμασία, αλλά την κατακραυγή της κοινωνίας. Δεν ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ για αυτό. Πρέπει να το αντιληφθείτε, διότι οδηγείτε τα πράγματα σε μεγάλες ανωμαλίες.
Εγώ θυμάμαι τέτοιες φράσεις να εκστομίζονται από υπεύθυνα κυβερνητικά χείλη σ’ άλλες εποχές, άκρως σκοτεινές εποχές, οι οποίες δεν πιστεύαμε ότι μπορούσαν να ξαναέρθουν σ’ αυτήν τη χώρα.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Επειδή, δηλαδή και εσείς καταδικάζεται αυτήν τη βία.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Με συγχωρείτε…
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Αν θυμάστε…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κύριε Ευθυμίου, μη βιάζεστε να πάρετε τη σκυτάλη.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Όχι, αλλά καταλαβαίνω…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Κύριοι, σας παρακαλώ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Νομίζω ότι είμαι σαφέστατος σ’ αυτά που λέω. Τα ακούτε πάρα πολύ καλά.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Χαίρομαι που καταδικάσατε τη βία και εσείς.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Τα ακούτε πάρα πολύ καλά και να μη ζητάτε πιστοποιητικά από εμάς. Τα πιστοποιητικά ο καθένας τα έχει δώσει και τα δίνει στη ζωή του.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Είναι πολιτική θέση, δεν είναι πιστοποιητικά.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν χρειάζεται να τα δίνει ούτε στην κ. Διαμαντοπούλου, ούτε στον κ. Πάγκαλο, ούτε και σ’ εσάς, ο οποίος αντί να ακούσετε προσεκτικά αυτά τα οποία λέγονται, για να τα εκτιμήσετε, δεν λέω να τα συμμεριστείτε, παρεμβαίνετε από κάτω και σε πράγματα που είναι πάρα πολύ λεπτά. Ξέρετε ότι οι γραμμές αυτές εύκολα ξεπερνιόνται. Και αν αρχίσουν να ξεπερνιόνται, με συγχωρείτε, η ζούγκλα δεν απέχει πολύ και η πραγματική ζούγκλα, όχι αυτή η ζούγκλα, την οποία φαντάζεστε.
Σήμερα αποδοκιμάστηκε ο Γιώργος ο Παπανδρέου, ο Πρωθυπουργός, στη Σύρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει για αυτό; Δεν το κατάλαβα;
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΣΥΡΙΖΑ παντού.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δηλαδή, τι θέλετε να κατασκευάσετε εδώ πέρα σ’ αυτή τη χώρα;
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Αποδοκιμάζετε…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Αποδοκιμάζω την αποδοκιμασία της πολιτικής.
Μα, με συγχωρείτε η διαμαρτυρία στην πολιτική, η καταγγελία, η εναντίωση είναι στοιχεία της πολιτικής. Άλλο η αποδοκιμασία και άλλο οι πράξεις βίας. Εγώ μίλησα για αυτές, αλλά εσείς πια δεν θέλετε να αντιλήφθητε αυτό το βουητό που έρχεται από την κοινωνία και προσπαθείτε να το στοχοποιήσετε για να το αποδώσετε. Και είναι άκρως επικίνδυνο αυτό.
Οδηγείτε τον ελληνικό λαό σε λεηλασία. Μην τον οδηγήσετε και σε ανωμαλία! Σας εφιστώ την προσοχή, γιατί αυτά θυμίζουν άλλες εποχές και έχουν οδηγήσει σ’ άλλες καταστάσεις. Πάντοτε έτσι πηγαίνουν αυτά τα πράγματα.
Θα σας συνιστούσα, επίσης, να απαντάτε με επιχειρήματα.
(TS)
(2 PS)
Δεν είναι δυνατόν να μιλούμε από αυτό το Βήμα και να χαρακτηρίζετε τις ομιλίες παραληρήματα. Δεν είναι δυνατόν! Απαντήστε στο επιχείρημα. Στο επιχείρημα θα απαντήσετε με το επιχείρημα.
Είπατε ότι εμείς θεωρούμε ότι υπάρχουν απεριόριστοι πόροι για την παιδεία και επομένως άντε να γίνει και εκείνο και το άλλο. Μα, εμείς μιλάμε για απεριόριστους πόρους στην παιδεία; Εσείς θεωρούσατε ότι έχει απεριόριστους πόρους αυτός ο τόπος και συσσωρεύατε τεράστια ελλείμματα χωρίς αναπτυξιακό, παραγωγικό και θα πρόσθετα και κοινωνικό αντίκρισμα. Το κάνατε επί δεκαετίες. Το κάνατε συστηματικά τα τελευταία δεκαπέντε με είκοσι χρόνια. Και έρχεστε να μας πείτε εμάς πως θεωρούμε ότι υπάρχουν απεριόριστοι πόροι σε αυτό τον τόπο; Βεβαίως δεν υπάρχουν απεριόριστοι πόροι σε αυτό τον τόπο και πρέπει πραγματικά να γίνει ορθολογική αξιοποίησή τους. Και πράγματι πρέπει να συμβάλλουν όλοι κατά τη δύναμη της τσέπης τους και όχι ορισμένοι να είναι βαθύπλουτοι, να μην ξέρουν τι έχουν, να θησαυρίζουν και μέσα στην κρίση και άλλοι να πένονται και να λεηλατούνται.
Δεν υπάρχουν, λοιπόν, απεριόριστοι πόροι, αλλά αυτό το αναφέρετε όταν μιλάτε για την παιδεία; Για την παιδεία στην χώρα μας έχουν δοθεί ποτέ απεριόριστοι πόροι; Υπάρχει τέτοιο θέμα; Η Ελλάδα –και πιστεύω ότι το γνωρίζετε- ως ποσοστό του ΑΕΠ -δεν μιλάω απόλυτα- έχει από τις λιγότερες δαπάνες στο χώρο της παιδείας στον ευρωπαϊκό χώρο και όσον αφορά το χώρο της έρευνας είναι στον πάτο κυριολεκτικά, σχεδόν μηδαμινές έως ανύπαρκτες. Και μιλάμε για δύο τομείς καίριους, κεντρικούς για την πορεία μίας χώρας.
Θα σας παρακαλέσω, λοιπόν, να απαντήσετε στο επιχείρημα αυτό. Υπάρχουν άραγε περιθώρια με μνημονιακές πολιτικές να ακολουθήσουμε περαιτέρω πορεία υποβάθμισης των δαπανών στο χώρο της παιδείας, της εκπαίδευσης και της έρευνας; Σε αυτό να απαντήσετε. Εάν θεωρείτε ότι υπάρχουν, πολύ φοβάμαι ότι θα οδηγήσετε τη δημόσια παιδεία σε πραγματική διάλυση.
Και αυτό πράττετε. Εφαρμόζετε μνημονιακές πολιτικές λιτότητας και υποβάθμισης στο χώρο της παιδείας, όταν αυτός δεν αντέχει την παραμικρή οικονομική υποβάθμιση. Εγώ πάντοτε υπογραμμίζω όταν μιλάμε και για τον Προϋπολογισμό και για τις δαπάνες των Υπουργείων ότι το θέμα δεν είναι μόνο ποσοτικό, πόσα δίνετε για τον τάδε τομέα, αλλά και πού πάνε τα λεφτά αυτά.
Εδώ έχουμε διπλό πρόβλημα. Υπάρχει πρόβλημα και για το πόσα, γιατί είναι πάρα πολύ λίγα, αλλά και για το πού πάνε. Ουδέποτε έχει γίνει μία μελέτη, η οποία να μας λέει το αναπτυξιακό αντίκρισμα, το εκπαιδευτικό, αν θέλετε, αντίκρισμα των δαπανών που δίνονται από τον Προϋπολογισμό για την παιδεία. Ουδέποτε έχει γίνει μία τέτοια ορθολογική μελέτη για ορθολογικά συμπεράσματα και ορθολογική κατανομή και αυτών των ελάχιστων πόρων που δίνετε, οι οποίοι οπωσδήποτε δεν επαρκούν.
Λέτε ότι αυθαιρετούμε όταν λέμε ότι ακολουθείτε μία πορεία ιδιωτικοποίησης στο χώρο της παιδείας και ονειροβατούμε. Δεν ξέρω εάν ζείτε σε αυτή τη χώρα. Ο πόνος κάθε οικογένειας είναι να μορφώσει τα παιδιά της. Και η μόρφωση των παιδιών της ξέρουν πια, το έχουν σχεδόν πάρει απόφαση ότι δεν είναι δημόσια λειτουργία, ότι κυρίως εκπορεύεται από την οικογενειακή χρηματοδότηση. Τεράστιοι πόροι αυξάνουν κάθε χρόνο για την παιδεία των παιδιών, για τη μόρφωσή τους. Ξεκινάνε από πολύ μικρά και φθάνει πολλές φορές μέχρι τα τριάντα πέντε, για να μην σας πω –όχι σπάνια- και ως τα σαράντα χρόνια να πληρώνει η οικογένεια για τη μορφωτική σταδιοδρομία των παιδιών και χωρίς αντίκρισμα βεβαίως, γιατί το αντίκρισμα είναι πάρα πολύ αβέβαιο.
Έχετε υπολογίσει αυτό το κόστος; Δεν είναι αυτό ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης; Πρώτη και μεγάλη ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης είναι.
(PE)
(02TS)
Από εκεί και πέρα, βεβαίως, όλες οι λειτουργίες και οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες επιχειρείτε, τείνουν να διαμορφώσουν την επιχειρηματική παιδεία, την παιδεία η οποία θα είναι παιδεία της αγοράς, την παιδεία η οποία θα καταφεύγει όλο και περισσότερο σε ιδιωτικούς πόρους, για να συμπληρώνει τους δημόσιους. Άλλωστε, αυτή είναι όλη η λογική της μεταρρύθμισής σας στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Εάν κάνω λάθος, να μου το πείτε. Εάν διαβάζω πράγματα τα οποία παραποιώ, να μου το πείτε, αλλά με επιχειρήματα και όχι να μου λέτε ότι κάνω και εδώ παραλήρημα.
Όσον αφορά τις συγχωνεύσεις των σχολείων, θα σας παρακαλούσα να αντιμετωπίσετε τα σχολεία αρκετά διαφορετικά απ’ ό,τι αντιμετωπίζει κανένας τις συγχωνεύσεις άλλων πραγμάτων. Εδώ δεν μιλάμε για συγχωνεύσεις και εξαγορές επιχειρήσεων, οι οποίες είναι αμφίβολο βεβαίως εάν και αυτές είναι αποδοτικές και αποτελεσματικές, τις οποίες όμως η Κυβέρνησή σας ενθαρρύνει. Εννοώ, εάν και αυτές είναι αποτελεσματικές για τον πολύ κόσμο, για την οικονομία, για τους πολίτες.
Κύριοι συνάδελφοι, το σχολείο δεν είναι επιχείρηση. Το σχολείο είναι εστία μόρφωσης, πολιτισμού, συνεύρεσης, ύπαρξης μίας γειτονιάς και ως τέτοιο πρέπει να λειτουργεί. Θα έπρεπε να το αναβαθμίσετε ως τέτοια λειτουργία, που είναι πολύ ευρύτερη από τη μόρφωση των παιδιών.
Εσείς, όμως, τι κάνετε; Τα κριτήριά σας είναι, υποτίθεται, η εξοικονόμηση πόρων και στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων παίρνετε ένα χατζάρι και αρχίζετε μαζικές συγχωνεύσεις. Μας φέρατε εδώ κάποια παραδείγματα. Να σας φέρω και εγώ άλλα παραδείγματα. Δεν έχει νόημα να κάνετε επιλεκτική παράθεση επιχειρημάτων ακραίων περιπτώσεων, προκειμένου να δικαιολογήσετε ότι πάνω από 20% των σχολείων συγχωνεύονται με επιλεκτικές περιπτώσεις.
Θα σας ρωτήσω το εξής: Με ποιον κάνατε διάλογο, για να προχωρήσετε σε αυτού του είδους τις συγχωνεύσεις; Μια και μιλάτε για διάλογο, δεν θα έπρεπε, πρώτα από όλα, λόγο για αυτές τις συγχωνεύσεις να έχουν οι τοπικές κοινωνίες, οι δήμοι, οι σχολικές κοινότητες, οι γονείς, οι μαθητές, να μπουν σε μία διαδικασία να δουν τι θα κάνουν στο δήμο τους με τα σχολεία και τις σχολικές μονάδες;
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Θυμάστε τι έγινε με τους δημάρχους;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν έπρεπε να επιμείνετε σε αυτό το θέμα και να έχετε μία άποψη για το τι λένε αυτοί για τη λειτουργία των σχολείων;
Θέλετε να σας αναφέρω τι γίνεται στον Πειραιά, μια και αναφερθήκατε; Ιστορικά σχολεία πενήντα και εξήντα χρόνων, απ’ όπου έχουν περάσει γενιές και γενιές, από μάνα σε παιδί, από παππού σε εγγόνι, ξαφνικά καταργούνται. Είναι σχολεία τα οποία έχουν εκατό ή εκατόν είκοσι και παραπάνω μαθητές, με πλήρη τμήματα, με μεγάλες αποδόσεις. Γιατί τα συγχωνεύετε αυτά; Γιατί με αυτόν τον τρόπο καταργείτε στην ουσία την ψυχή από ολόκληρες γειτονιές, μέσω των οποίων υπάρχουν και συνευρίσκονται οι άνθρωποι και έχουν σχέσεις μεταξύ τους, που έχουν σχέσεις τα παιδιά και θυμούνται πράγματα;
Το σχολείο δεν είναι μόνο ο δάσκαλος και η τάξη, είναι και μία σειρά από άλλα πράγματα, τα οποία δεν μπορείτε να τα μετατρέψετε σε μία μεγάλη αποθήκη, σε ένα μεγάλο σχολικό συγκρότημα απρόσωπο, στο οποίο δεν μπορεί να λειτουργεί τίποτε άλλο παρά η μείωση του προσωπικού, του κόστους καθαρισμού, η μείωση, η μείωση και πάλι η μείωση, αλλά όμως αγνοούνται οι μαθητές, οι γονείς, ο περίγυρος. Αυτά πρέπει να υπολογίσετε. Και όταν αναφέρεστε σε διάλογο, θα έπρεπε, πρώτα από όλα, σε αυτά τα πράγματα να αναφερθείτε.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, με μία φράση, την οποία, εάν μου δοθεί η δυνατότητα, θα την αναλύσω στη δευτερολογία μου. Η ψυχή του σχολείου, ασφαλώς, λειτουργεί για τους μαθητές. Όμως, για να λειτουργήσει για τους μαθητές, χρειαζόμαστε και εκπαιδευτικούς. Σε λίγο, με τη μισθολογική πολιτική που ακολουθείτε και με τις εργασιακές σχέσεις που προσπαθείτε να επιβάλλετε στην εκπαίδευση, θα έχετε σκοτώσει το δάσκαλο και τον καθηγητή, πολύ περισσότερο τους καθηγητές και τους διδάσκοντες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Πολύ φοβάμαι έτσι ότι θα έχετε καταστρέψει εντελώς ό,τι μπορεί να παραχθεί στη σημερινή δημόσια παιδεία μας. Και τότε η ιδιωτικοποίηση που θα επέλθει θα είναι πλήρης και καταρρακτώδης.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε τον κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη από το ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Αλέξης Τσίπρας έχει ζητήσει το λόγο.
Κύριε Τσίπρα, έχετε το λόγο.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρία Υπουργέ, παρακολούθησα από το κλειστό δίκτυο της Βουλής την ομιλία σας και ειλικρινά αυτός ήταν ο λόγος που ήρθα στην Αίθουσα για να παρέμβω. Διότι στο κλείσιμο της ομιλίας σας θεωρήσατε σκόπιμο να κάνετε μαθήματα αριστεροφροσύνης στην παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και να μιλήσετε για το ποια Αριστερά πρεσβεύουμε.
Ομολογώ ότι θλίβομαι. Θλίβομαι ειλικρινά, διότι τουλάχιστον με όλα όσα διαπράττετε τους τελευταίους μήνες η Κυβέρνησή σας και το Υπουργείο Παιδείας σε όλους τους τομείς της οικονομικής και πολιτικής ζωής του τόπου, θα έπρεπε τουλάχιστον να μην είχετε αυτό το θράσος να μιλάτε για Αριστερά, κυρία Διαμαντοπούλου, να μιλάτε για Αριστερά εσείς που έχετε πάρει διαζύγιο με την ίδια την ιστορία σας. Εσείς που σήμερα έρχεστε εδώ και στην πραγματικότητα εμφανίζεστε και δράτε ως βασιλικότερη του βασιλέως, ως οι πιο φανατικοί υπερασπιστές του νεοφιλελευθερισμού.
Θα μείνουν στην ιστορία για τις παρεμβάσεις τους στην κοινωνία και στους κοινωνικούς τομείς οι πολιτικές του Ρίγκαν, της Θάτσερ στην εκπαίδευση ιδίως, όπου αντιμετώπιζαν την παιδεία ως εμπόρευμα, ως διαπραγματεύσιμο αγαθό και οι δικές σας πολιτικές. Και έρχεστε εσείς εδώ να κάνετε μαθήματα στην Αριστερά.
Σήμερα το πρωί, άκουσα ότι ο Πρωθυπουργός έκανε μια κυνική ομολογία: Είπε ότι όσα κάνετε, δεν τα κάνετε ακολουθώντας εντολές, αλλά επειδή τα πιστεύετε και ότι ακολουθείτε ένα πρόγραμμα θεμελιωδών και αναγκαίων αλλαγών που ακόμα και αν δεν υπήρχε η κρίση, θα έπρεπε να εφαρμοστεί γιατί έτσι –είπε- θα έρθει πιο κοντά η Ελλάδα του μέλλοντος. Δε νομίζω ότι υπάρχει πιο κυνική ομολογία του τι πρεσβεύεστε, τι οραματίζεστε για τη χώρα, για την κοινωνία και για το μέλλον της. Κοροϊδέψατε τον ελληνικό λαό πριν από δεκαπέντε μήνες, άλλα λέγατε προεκλογικά –σοσιαλισμός και βαρβαρότητα λέγατε- και έρχεστε τώρα και γίνεστε οι πιο φανατικοί υποστηριχτές της βαρβαρότητας.
Κυρία Υπουργέ, η πολιτική σας και ιδιαίτερα η σπουδή σας να εξαφανίσετε τέσσερις χιλιάδες θέσεις εκπαιδευτικών και να συγχωνεύσετε ή να καταργήσετε χίλιες πεντακόσιες είκοσι τρεις σχολικές μονάδες, ισοδυναμεί με αφανισμό της εκπαίδευσης, με απαξίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε όλη τη χώρα και ιδίως στην περιφέρεια, στην τσακισμένη και ερημωμένη περιφέρεια που χάνει και το τελευταίο αποκούμπι της, τα σχολεία, την ελπίδα των παιδιών που ζούνε στην περιφέρεια να ξεφύγουν από τη μιζέρια, από την υπανάπτυξη, κατακτώντας τη γνώση. Και αυτό τους το στερείτε, το τελευταίο που τους είχε απομείνει. Κόβετε μισθούς, κόβετε συντάξεις, κόβετε κοινωνικές παροχές, κόβετε τα πάντα, κόβετε και τα σχολεία.
Αλλά με την ίδια σκληρότητα που αντιμετωπίζετε την περιφέρεια, αντιμετωπίζετε και τις εργατουπόλεις των αστικών κέντρων και ιδίως των πιο λαβωμένων γειτονιών, περιοχών των μεγάλων πόλεων. Είναι αδιανόητο πόσο σκληρά ταξική και ανάλγητη είναι η πολιτική σας. Όταν μία εξουσία καταργεί σε εργατικές περιοχές πέντε νυχτερινά γυμνάσια και λύκεια και συγχωνεύει δέκα έξι, τότε, κυρία Διαμαντοπούλου, στο δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» είναι προφανές ποια πλευρά έχετε επιλέξει.

Αυτά τα νυκτερινά σχολεία σε μια ευνομούμενη και σοβαρή κοινωνία θα έπρεπε να είχαν μείνει ανοικτά, ακόμη και αν είχαν ελάχιστους μαθητές, όχι να καταργούνται. Κανένα έλεος δεν δείχνετε για τα παιδιά των εργατών και των αγροτών. Περιμέναμε βεβαίως ότι η Τρόικα δεν θα έδειχνε κανένα έλεος, αλλά από σας, από μια Κυβέρνηση που υποτίθεται ότι είναι σοσιαλιστική, από ένα κόμμα που έχει μια ιστορία, εν πάση περιπτώσει, δεν περιμέναμε αυτήν την πολιτική. Και έρχεστε εδώ να μας κάνετε και μαθήματα για το ποια είναι η Αριστερά, χωρίς ντροπή.
Υποστηρίζετε βεβαίως ότι οι συγχωνεύσεις έγιναν και γίνονται με παιδαγωγικά κριτήρια. Το επιχείρημά σας καταρρίπτεται από την ίδια τη λίστα θανάτου που δώσατε στη δημοσιότητα. Από τα χίλια πεντακόσια είκοσι τρία δημοτικά σχολεία που συγχωνεύετε, μόλις τα εκατόν εξήντα εννέα είναι μονοθέσια, διθέσια και τριθέσια. Τα περισσότερα σχολεία που συγχωνεύονται είναι εξαθέσια και υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις, όπου –για να χρησιμοποιήσω τη δική σας επιχειρηματολογία και ορολογία- «εύρωστα σχολεία» συγχωνεύονται με ακόμα πιο εύρωστα σχολεία.
Δεν σας μιλάω στον αέρα, θα σας δώσω και παραδείγματα αν θέλετε. Για παράδειγμα, στη Δράμα έσονται εις σάρκα μια, το εξαθέσιο Δημοτικό Σχολείο Καλαμπακίου με το εξαθέσιο Δημοτικό Σχολείο Αγίας Παρασκευής, με το τριθέσιο Δημοτικό Σχολείο Καλαμών. Ποιοι παιδαγωγικοί λόγοι ορίζουν αυτή τη συγχώνευση; Ποια παιδαγωγικά κριτήρια ισχύουν στο συγκεκριμένο παράδειγμα;
Επίσης, ποια παιδαγωγικά κριτήρια κυριάρχησαν για τη συγχώνευση που επιχειρείται στο σχολικό συγκρότημα του Παγκρατίου, όπου θα δημιουργήσετε μια νέα Γκράβα, όπου θα συνωστίζονται καθημερινά σε έναν αύλειο χώρο –τον οποίον, φαντάζομαι, θα έχετε επισκεφθεί- επτακόσιοι πενήντα μαθητές που δεν κάνει ούτε για διακόσιους. Επτακόσιοι πενήντα μαθητές! Επειδή, κυρία Υπουργέ, είμαι βέβαιος ότι δεν έχετε ιδέα και κατά πού πέφτουν αυτές οι περιοχές που σας λέω, σπεύσατε παρακαλώ να ενημερωθείτε γι’ αυτά που σας λέμε ...
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Το Παγκράτι ειδικά!
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Όχι, το Παγκράτι. Αλλά ούτε γι’ αυτά στη Δράμα ούτε γι’ αυτά που θα σας πω, θα έχετε ιδέα. Κουκίδες στο χάρτη είναι για σας, νούμερα, αριθμοί που πρέπει να υλοποιηθούν σε ένα λογιστικό σχέδιο. Αλλά η παιδεία δεν είναι αριθμοί. Οι μαθητές είναι άνθρωποι, δεν είναι κουκίδες στο χάρτη.
Κλείνετε το Λύκειο Τσοτιλίου στην Κοζάνη. Για σας μπορεί να είναι ένα απλό λύκειο που πρέπει να κλείσει. Για τους μαθητές και τους γονείς της περιοχής τους, όμως, είναι ένα ιστορικό σχολείο που ιδρύθηκε με άδεια του Σουλτάνου το 1871 και έχει μια βιβλιοθήκη πέντε χιλιάδων τόμων. Σας απασχολεί αυτό, κυρία Υπουργέ;
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Έχετε πάει εκεί;
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Σας απασχολεί αυτό;
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Έχετε πάει εκεί; Γιατί εγώ είμαι από εκεί.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Λοιπόν, είστε από εκεί. Σας απασχολεί ότι έχει πέντε χιλιάδες τόμους η βιβλιοθήκη του σχολείου που κλείνετε, ή είναι μια λεπτομέρεια αυτή; Θα το ψηφιοποιήσετε και αυτό.
Στην Καστοριά έχετε πάει, κυρία Διαμαντοπούλου, φαντάζομαι. Το Γυμνάσιο Γάβρου …
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Ήταν Νομάρχης.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ήσασταν και Νομάρχης εκεί.
Για σας μπορεί να είναι ένας απλός αριθμός το Γυμνάσιο που κλείνει ...
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Πόσα παιδιά έχει; Δεκαέξι.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Για τα δεκαέξι αυτά παιδιά όμως, κυρία Διαμαντοπούλου, το σχολείο αυτό είναι η ζωή τους.
Αναφέρατε ένα παράδειγμα που είπε ένας μαθητής στο Περιστέρι ότι δεν θα περπατάω πεντακόσια μέτρα, αλλά αυτοί από εδώ και στο εξής θα πρέπει να κάνουν εβδομήντα οκτώ χιλιόμετρα για να δουν τη γνώση μπροστά τους, για να πάνε σε σχολειό.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Να δείτε το χάρτη σας παρακαλώ, γιατί δεν τον ξέρετε! Δεκαέξι χιλιόμετρα εθνικής οδού, μπορεί και δώδεκα ...
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Εντάξει, κυρία Διαμαντοπούλου, δώδεκα χιλιόμετρα.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Να δείτε το χάρτη γιατί εγώ τα ξέρω απέξω, κύριε Τσίπρα.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Εντάξει, κυρία Διαμαντοπούλου, θα μιλήσετε στη δευτερολογία σας. Έχετε το δικαίωμα να μας μιλήσετε …
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Πως από τα εβδομήντα πέντε χιλιόμετρα …
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Δεκαέξι χιλιόμετρα, λοιπόν. Δεκαέξι χιλιόμετρα καθημερινά πήγαινε-έλα. Τριάντα δυο χιλιόμετρα, λοιπόν, καθημερινά γι’ αυτούς τους μαθητές.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Εύκολα πήγατε από τα εβδομήντα πέντε στα δεκαέξι.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Εκεί είναι το πρόβλημά σας, κυρία Διαμαντοπούλου, αν πολύ εύκολα από τα εβδομήντα πέντε πήγαμε στα δώδεκα;
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Είστε Αρχηγός Κόμματος και βεβαίως αυτό είναι το πρόβλημά μου.

(EP)
(2RG)
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Διαμαντοπούλου, ο καθένας κρίνεται γι’ αυτά που λέει. Εσείς ως Υπουργός της Κυβέρνησης, κρίνεστε και γι’ αυτά που κάνετε, όχι γι’ αυτά που λέτε και θα μείνετε στην ιστορία ως η Υπουργός που συρρίκνωσε την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη χώρα, που συρρίκνωσε τα σχολειά της χώρας. Και εσείς μιλήστε μου τώρα για τα εβδομήντα πέντε χιλιόμετρα, που είναι τριάντα έξι και ας υποστώ την κριτική σας γι’ αυτό.
Θέλω, όμως, να ξέρετε ένα πράγμα. Αυτή η πολιτική που θέλετε να εφαρμόσετε, η σοσιαλιστική πολιτική, δεν θα περάσει έτσι εύκολα. Η Ελλάδα θα σηκώσει και ήδη σηκώνει πολλά. Ήμουν το Σαββατοκύριακο στην περιφέρεια, στην Καρδίτσα και στα Τρίκαλα. Στην Καρδίτσα, για έναν παράδοξο λόγο,ως οδοστρωτήρας στο Νομό συγχωνεύετε το 65% των δημοτικών σχολείων και το 44% των Γυμνασίων και των Λυκείων του Νομού. Νομίζω ότι αυτή η ύβρις που διαπράττετε δεν θα περάσει έτσι. Κόβετε την ανάσα αυτών των ανθρώπων. Σας επαναλαμβάνω ότι κόβετε μισθούς, συντάξεις, κοινωνική πρόνοια, κόβετε και τα σχολειά, όμως.
Μπορεί για εσάς –επαναλαμβάνω- να είναι αριθμοί όλα αυτά, αλλά για τους ανθρώπους αυτούς είναι κάτι πολύ σημαντικό για τη ζωή τους. Γιατί στη λογική των λογιστών της πολιτικής υπάρχουν αριθμοί, στην πραγματική ζωή όμως, υπάρχουν άνθρωποι με όνειρα και ανάγκες. Αυτά τα παιδιά που θα εξαναγκαστούν σε μετακινήσεις πολλών χιλιομέτρων κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, αυτά τα παιδιά που θα χάσουν δασκάλους που γνωρίζουν και θα χάσουν και τις παρέες τους και θα πρέπει να στοιβαχτούν σε αίθουσες και σε σχολεία που δεν τα χωράνε, αυτά τα παιδιά που θα αντέξουν και δεν θα τα παρατήσουν –διότι πολλά θα τα παρατήσουν και το ξέρετε ότι θα διευρυνθεί κατά πολύ η μαθησιακή διαρροή στα δικά σας χρόνια, κυρία Διαμαντοπούλου- αυτά τα παιδιά, λοιπόν, που τώρα δεν τα υπολογίζετε, που τώρα δεν τα ακούτε, που τώρα δεν τα βλέπετε, που τώρα τα χλευάζετε, πολύ σύντομα θα αναγκαστείτε να τα δείτε και να τα ακούσετε.
Τότε, κυρία Διαμαντοπούλου, το επιχείρημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει για όλα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβεται από πίσω, θα είναι τόσο τετριμμένο που σας συμβουλεύω να μην το επαναλάβετε τουλάχιστον εσείς –είστε ευφυής πολιτικός- και να μην το χρησιμοποιήσετε. Μην έρχεσθε εδώ στη Βουλή και μας παριστάνετε, σαν άλλος Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, τον εισαγγελέα και ιδίως απέναντι σε μια πολιτική δύναμη με ιστορία αγώνων για τη δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο.
Τέτοιου είδους συμπεριφορές είχαν κάποιοι σε σκοτεινά χρόνια. Η δική μου γενιά δεν τα έζησε, αλλά οι παλιότεροι τα θυμούνται. Τότε κάποιοι προετοίμαζαν τα πράγματα, ούτως ώστε να υπάρξουν αντιδημοκρατικές εκτροπές και να εξωθηθούν πολιτικές δυνάμεις και κόμματα της Αριστεράς εκτός δημοκρατικής νομιμότητας. Αυτό θυμίζουν όλα όσα λέει ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, αλλά και εσείς εδώ που ήρθατε εδώ και μας μιλήσατε για την Αριστερά του μπάχαλου και της ανομίας.
Σας εγκαλώ να τα πάρετε πίσω, κυρία Διαμαντοπούλου. Είναι βαριές κουβέντες αυτές που είπατε. Πρέπει να ανακαλέσετε, διότι αν δεν το κάνετε, η φαιδρότητα που χαρακτηρίζει τις τελευταίες μέρες τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, θα χαρακτηρίζει το σύνολο της Κυβέρνησής σας και εσάς προσωπικά.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε τον κ. Τσίπρα.
Η Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, έχει το λόγο.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε και εκτιμώ ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήλθε στην Αίθουσα μετά από όσα άκουσε.
Κύριε Πρόεδρε, βεβαίως να ανακαλέσω, εάν καταδικάσετε το λόγο για τον οποίο είπα αυτά που είπα. Αν εσείς, λοιπόν, καταδικάζετε εκείνους τους συνδικαλιστές με επικεφαλής συγκεκριμένο στέλεχος της παράταξής σας, που μπήκαν στα γραφεία της Περιφερειακής Διεύθυνσης, έσπασαν τα έπιπλα, έγραψαν με σπρέι στις αίθουσες –και υπάρχουν και φωτογραφίες και υπάρχουν και ηχητικά ντοκουμέντα- και εξύβρισαν με τον πλέον χυδαίο τρόπο τον περιφερειακό Διευθυντή και τους υπαλλήλους που ήταν εκεί και εάν εσείς καταδικάζετε αυτά τα γεγονότα, τότε δεν υπάρχει λόγος να κάνω την αναφορά την οποία έκανα.
(XA)


(2EP)
Δεν την έκανα ούτε γενικώς ούτε αορίστως. Έδειξα συγκεκριμένα πράγματα.
Ξέρετε τι συμβαίνει, κύριε Πρόεδρε; Αυτός ο φόβος που έχετε, ότι μπορεί να υπάρξουν πράγματα στην κοινωνία που κανένας δεν θα ήθελε να τα δει είναι ο φόβος ο δικός μας. Και για να μην γίνει πράξη αυτός ο φόβος, πρέπει ο καθένας από εμάς εδώ μέσα να περιφρουρήσει τη δημοκρατία. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές να μπορούμε να χρησιμοποιούμε το λόγο, την αντίδραση –θα συμφωνήσω- ακόμα και την αποδοκιμασία, αλλά να το κάνουμε με έναν τρόπο δημοκρατικό. Γιατί όταν το παιδί των 15 χρόνων βλέπει τον εκπαιδευτικό του να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο, όταν η πρώτη αντίδραση είναι η κατάληψη ή όπως ανέφερε η Βουλευτής σας, η απεργία πείνας σε παιδιά 15 χρονών και δεν έχει γίνει αυτό που πρέπει να γίνει –δηλαδή, ο εκπαιδευτικός να εξηγήσει τα επιχειρήματα, τα συν και τα πλην σύμφωνα με το νόμο, να συγκληθούν τα όργανα του σχολείου, η Σχολική Επιτροπή, ο Σύλλογος των Δασκάλων, ο Σύλλογος των Γονέων να παρθούν αποφάσεις με δημοκρατικό τρόπο- αλλά τα πάντα πλέον με αυτοματισμό είναι βία, κατάληψη, εξύβριση, απόρριψη του αντιπάλου, του άλλου που έχει άλλη άποψη, τότε έχετε δίκιο, τότε οδηγούμαστε σε καταστάσεις που δεν θα ήθελε κανένας.
Βεβαίως, κύριε Τσίπρα, αυτά θυμίζουν άλλες εποχές. Θυμίζουν σκληρές φασιστικές αντιλήψεις σύμφωνα με τις οποίες μπορεί κάποιος να μπει σε ένα χώρο και να κάνει ό,τι θέλει, να σπάσει, να γκρεμίσει, να βάψει, να βρίσει, λες και δεν είμαστε μια δημοκρατική κοινωνία.
Σας είπα από την αρχή ότι εγώ σέβομαι απολύτως και τις αντιρρήσεις και τις προτάσεις και είπαμε ότι αν υπάρχουν παιδαγωγικά προβλήματα, φυσικά θα τα επανεξετάσουμε.
Είπε ο κ. Λαφαζάνης ότι δεν έγινε συζήτηση με τους δημάρχους. Μήπως θέλετε να σας θυμίσω ότι όταν έγινε η συζήτηση με τους δημάρχους στο Υπουργείο και ήταν τριακόσιοι εβδομήντα δήμαρχοι, μπήκαν τέσσερις άνθρωποι μέσα, συγκεκριμένοι, γνωστοί. Από την πρώτη μέρα που έγινα Υπουργός –τους ξέρουν και όλοι οι άλλοι Υπουργοί- όπου πάω έχουν ένα διαφορετικό πανό. Όταν κάναμε την καινοτομία ήταν ενάντια στην αριστεία, όταν ανακοινώσαμε το θέμα του νέου νόμου, υποστήριζαν όλων των ειδών τους εκπαιδευτικούς λες και δεν ήταν η αγωνία μας να αντιμετωπίσουμε το θέμα των εκπαιδευτικών και να κάνουμε για πρώτη φορά πέντε χιλιάδες προσλήψεις σε κλάδους που δεν είχαν γίνει ποτέ, να κάνουμε στην ειδική αγωγή προσλήψεις σε εκπαιδευτικούς και προκηρύξεις που δεν έχουν γίνει ποτέ μέχρι τώρα. Τους είδα μπροστά μου σε κάθε εκδήλωση.
Και φυσικά είπα από την αρχή για αυτού του είδους τη βίαια συμμετοχή, αυτού του είδους τη βίαια διακοπή των πάντων, όπως συνέβη με τους δημάρχους. Είπατε: «Δεν έπρεπε να μιλήσετε»; Βεβαίως έπρεπε να μιλήσουμε. Καταδικάζετε τα γεγονότα εκείνες τις μέρες που μπήκαν τέσσερις άνθρωποι και δεν άφηναν να γίνει συζήτηση με τους δημάρχους και σηκώθηκαν οι ίδιοι οι δήμαρχοι και τελικά τους πέταξαν από την αίθουσα; Γιατί δεν μπορεί να γίνει καμιά συζήτηση όταν υπάρχουν αυτού του είδους οι αντιδράσεις.
Εάν εσείς τις καταδικάζετε, εγώ δεν έχω κανένα μα κανένα πρόβλημα να ανακαλέσω. Παρακαλώ όμως, καταδικάστε τες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστώ την Υπουργό κ. Διαμαντοπούλου.
Το λόγο έχει ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Τσίπρας.
Ορίστε, κύριε Τσίπρα.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Κυρία Διαμαντοπούλου, αναφέρεστε σε περιστατικά τα οποία δεν γνωρίζουμε καν.
Βεβαίως για περιστατικά που δεν γνωρίζουμε και για καταγγελίες στις οποίες δεν μπορούμε να εξακριβώσουμε το περιεχόμενό τους –για τη συμμετοχή δηλαδή, συγκεκριμένων προσώπων που έχουν και ιστορία στο συνδικαλιστικό χώρο και γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι ουδέποτε συμμετείχαν σε βίαια περιστατικά- εγώ το τελευταίο που μπορώ να κάνω είναι να σας πω ότι επιφυλασσόμεθα. Αλλά αν αποδειχθεί για άλλη μια φορά –για πέμπτη φορά- ότι καταγγέλλετε μέλη ή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς στοιχεία ότι συμμετείχαν σε πράξεις βίας και αποδειχθεί και αυτό ψευδές, όπως τα τέσσερα προηγούμενα του κ. Πάγκαλου, τότε τι θα κάνετε εσείς, κυρία Διαμαντοπούλου;
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Δεν ξέρετε τι έγινε την Παρασκευή; Όλη η Ελλάδα το ξέρει.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Εγώ, λοιπόν, αυτό που ξέρω, κυρία Διαμαντοπούλου, είναι ότι η πολιτική σας προκαλεί αντιδράσεις αυθόρμητες.



ST
(2XA)
Πολλές φορές αυτές οι αντιδράσεις μπορεί να είναι και οριακές. Είναι αναμενόμενο, διότι είναι οριακή και βίαιη η πολιτική σας.
Σε ό,τι αφορά τον πολιτικό χώρο τον οποίο πρεσβεύουμε, και ιστορία έχει στους δημοκρατικούς αγώνες και ήθος έχει επιδείξει και τη βία δεν την ασπάζεται, κυρία Διαμαντοπούλου, από όπου και αν προέρχεται αυτή η βία. Αλλά είναι πολύ πιο βίαιη η δική σας συμπεριφορά, η πολιτική συμπεριφορά.
Και σε ό,τι αφορά αυτό που διαρκώς μας ζητάτε, να εκφράσουμε τη λύπη μας για γεγονότα αποδοκιμασιών της πολιτικής σας, εγώ θα ήθελα να σας πω τούτο: Όσο εσείς επισήμως ως Κυβέρνηση και εσείς ως Υπουργός δεν εκφράζετε τη λύπη σας και δεν καταδικάζετε τη συκοφαντική και αναίτια επίθεση που εξαπολύεται συνεχώς από επίσημα χείλη ενάντια σε μια κοινοβουλευτική δύναμη όπως ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, όσο δεν το κάνετε αυτό, τότε για το μόνο γεγονός που εμείς θα εκφράζουμε διαρκώς τη λύπη μας είναι για την κατάντια σας, κυρία Διαμαντοπούλου, για την κατάντια της Κυβέρνησή σας και του Αντιπροέδρου της.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε τον κ. Τσίπρα.
Το λόγο έχει η Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Διαμαντοπούλου.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Για ένα λεπτό και σας ευχαριστώ.
Χρησιμοποιήσατε πολλών ειδών εκφράσεις, όπως και αυτή την τελευταία. Απλά δεν σας απαντώ, γιατί όλα αυτά τα «κατάντια», «ντροπή», «θράσος» κ.λπ. σας τα ανταποδίδω πλήρως.
Θέλω όμως, επί της ουσίας να μας πείτε και την πολιτική σας για τα μονοθέσια σχολεία, γιατί δεν είναι εκατόν εξήντα τρία, είναι διακόσια ογδόντα έξι. Γιατί, όπως εξήγησα, το 85% των σχολείων που μετακινούνται είναι μονοθέσια, διθέσια και τριθέσια. Και για να μιλήσουμε για την ουσία της πολιτικής, να δούμε πια τι είναι αριστερό, δηλαδή δημοκρατικό, προοδευτικό –δηλαδή, τι αφορά τους πολλούς για μακρό χρονικό διάστημα- σας διαβεβαιώ ότι δεν είναι τα μονοθέσια σχολεία.
Εσείς, κύριε Τσίπρα, είστε εδώ γεννημένος στην Αθήνα. Εγώ είμαι από χωριό. Έχω μεγαλώσει σε εκείνα τα χωριά, στο Τσοτύλι στο οποίο αναφέρεστε. Ξέρω όλα τα χωριά της Καστοριάς απ’ έξω. Έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα, γιατί ο πατέρας μου είχε πάρει μετάθεση στην Καρδίτσα, στα Τρίκαλα, στον Ίασμο, στη Χαλκιδική. Τα ξέρω πολύ καλά. Είμαι παιδί που έχω μεγαλώσει σε τέτοια σχολεία. Λοιπόν, δεν είναι τόσο απλό να είναι έξι παιδιά σε μία τάξη με ένα δάσκαλο. Δεν είναι τόσο απλό. Χρησιμοποιήσατε ακριβώς τα ίδια παραδείγματα που χρησιμοποίησε προηγουμένως και η συνάδελφός σας.
Ξέρετε πόσος είναι ο συνολικός αριθμός των παιδιών της Δράμας; Ούτε ένα κανονικό εξαθέσιο σχολείο δεν κάνουν και τα τρία σχολεία μαζί. Όμως, δεν μπορεί ένα σχολείο που δεν είναι εξαθέσιο ή δωδεκαθέσιο στις μεγάλες πόλεις να έχει το σύνολο των προγραμμάτων τα οποία είναι σήμερα αναγκαία.
Είναι, λοιπόν, πολύ ουσιαστικό, πέρα από τα παραδείγματα –γιατί εσείς μπορεί να δώσετε είκοσι και εγώ να δώσω άλλα είκοσι εδώ μέσα- να δούμε και την ουσία της πολιτικής για το σχολείο. Είναι πολύ ωραία τα μεγάλα λόγια για το πόσο πολύ αγαπούμε ένα σχολείο που έχει πενήντα χρόνια ιστορία. Αν αυτό όμως, το σχολείο έχει τρία παιδιά; Αυτά τα τρία παιδιά κοινωνικοποιούνται; Αυτά τα τρία παιδιά έχουν ίδιες δυνατότητες μάθησης με τα άλλα;
Ποια είναι η ταξική πολιτική, κύριε Τσίπρα; Είναι ταξική πολιτική να παίρνουμε δεκατέσσερα παιδάκια από ένα χωριό και να τα πάμε στο διπλανό που είναι δώδεκα και να γίνεται ένα πλήρες σχολείο που έχουν όλα τα μαθήματα, την γλώσσα, την πληροφορική, την αισθητική αγωγή, που κάνουν το σύνολο των προγραμμάτων ή είναι ταξική πολιτική να κρατούμε τα παιδιά των μικρών χωριών, τέσσερα παιδιά σε έξι τάξεις με ένα δάσκαλο; Έχουμε, λοιπόν, διαφορετική αντίληψη για το τι είναι σωστό για τα παιδιά.
Επειδή αναφερθήκατε και στα εσπερινά σχολεία, τα εσπερινά σχολεία είναι μόνο μέσα στις ίδιες πόλεις. Θα σας πω το παράδειγμα της Αθήνας που ξέρετε και εσείς και που ξέρω και εγώ. Το 4ο Εσπερινό Λύκειο με εξήντα μαθητές συνενώνεται με το 3ο Εσπερινό Λύκειο με ενενήντα τρεις μαθητές. Είναι δηλαδή, σύνολο εκατόν πενήντα τρεις μαθητές, μέσα στην ίδια πόλη, ένα Εσπερινό Λύκειο, το οποίο έχει και πολύ περισσότερες δυνατότητες πλέον και εξοπλισμού και νέων μαθημάτων και υποστήριξης των μαθητών. Ποιο είναι δηλαδή, το τρομερό; Το λέω γιατί παρουσιάσατε ότι κλείνουν τα εσπερινά σχολεία στη χώρα. Όχι. Εκεί που υπάρχει η δυνατότητα στην ίδια πόλη τα παιδιά του Εσπερινού σχολείου πάνε με πολύ καλύτερες δυνατότητες, για σχολεία τα οποία πραγματικά δεν ξεπερνούν κατ’ ελάχιστον το όριο των σχολείων τα οποία έχουν τεθεί από τους νόμους εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Επομένως, ας μιλήσουμε λίγο για την ουσία, για το τι σχολείο θέλουμε. Αυτήν τη στιγμή υπάρχει μια συζήτηση σε όλη τη χώρα. Ο καθένας, απευθυνόμενος σε ένα σχολείο, έχει και μια ομάδα ανθρώπων που τον ακούει. Και βεβαίως, χαϊδεύοντας πάντοτε τα αυτιά των ατόμων, βάζουμε θηλιά στα σύνολα.

(MT)
(02ST)
Γι’ αυτό έχει σημασία να δούμε ποια είναι η σωστή και η αναγκαία πολιτική που αφορά τα παιδιά. Και εγώ διαβεβαιώνω, σ' αυτή την Αίθουσα, ότι όπου υπάρχουν παιδαγωγικά λάθη, δηλαδή επιλογές όπου τα παιδαγωγικά κριτήρια δεν είναι αυτά που πρέπει –τα παιδαγωγικά όμως- προφανώς και θα διορθωθούν, γιατί επαναλαμβάνω ότι δόγματα στην παιδεία δεν υπάρχουν.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε την Υπουργό Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου.
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κ. Πέτρος Ευθυμίου, Βουλευτής Β’ Αθήνας για έξι λεπτά.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μέσα απ’ αυτή τη συζήτηση ξαναγυρίζει ένα μείζον θέμα, που δεν είναι θέμα του ΠΑΣΟΚ ή του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ ή του ΛΑΟΣ ή της Νέας Δημοκρατίας. Είναι θέμα της δημοκρατίας στη χώρα.
Ο κύριος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε να απαντήσει σε κάτι θεμελιώδες, το οποίο είναι κάτι καινούργιο στην πολιτική ιστορία της χώρας. Ανήκω στη γενιά εκείνη, όπως ο Σπύρος Χαλβατζής και ο Βασίλης Μουλόπουλος, που θυμόμαστε πάρα πολύ καλά ότι ως το 1967 γνώρισμα της πολιτικής ζωής της χώρας ήταν οι αντισυγκεντρώσεις, οι αγανακτισμένοι πολίτες. Θυμάμαι τον κ. Χαλβατζή σε συγκέντρωση της Ε.Φ.Ε.Ε. στα Προπύλαια και την ΕΚΟΦ απέναντι.
Τι έλεγε η επιχειρηματολογία της άλλης πλευράς τότε; Έλεγε: «Πώς να συγκρατήσουμε τον κόσμο; Αγανακτεί, δεν αντέχει και διαμαρτύρεται». Έρχονταν οι αγανακτισμένοι πολίτες να υψώσουν φωνή διαμαρτυρία. Είναι τυχαίο που πήραμε όλοι το μεγάλο μάθημα και σεβόμαστε την πολιτική κάθε χώρου; Μπορεί να διαφωνώ θανάσιμα με τον κ. Καρατζαφέρη, αλλά δεν θεωρώ ότι βοηθάει τη δημοκρατία το να οργανώνει ο κ. Καρατζαφέρης μία πολιτική εκδήλωση και εγώ, με όσους διαφωνούν μαζί του, να εκδηλώσουμε τη διαφωνία μας.
Αυτό που απέφυγε ο κύριος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να πει είναι πως θα θεωρήσουμε λογικό οι αυθόρμητες συγκεντρώσεις –όπως τις χαρακτήρισε- να διακόπτουν ομιλίες πολιτικών αρχηγών, να μπουκάρουν σ’ ένα Υπουργείο που γίνεται διάλογος θεσμικών εκπροσώπων, ψηφισμένων από το λαό, δημάρχων, ώστε να επιβάλλεται η λογική ότι σταματάει αυτή η διαδικασία και πρέπει να υποβληθεί αυτή η διαδικασία -αιρετών με αιρετούς- στο φάσγανο του «έτσι θέλω», γιατί είμαι αγανακτισμένος; Αυτό είναι το μείζον θέμα.
Αν θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ ότι ο Πρόεδρός του απάντησε καθαρά, σας λέω πως δεν απάντησε. Δεν είναι απάντηση, είναι μία πλήρης αλλαγή σε μια παραδοχή που χτίστηκε όχι αφηρημένα στη Μεταπολίτευση, δηλαδή την αντίληψή μας για τη δημοκρατία.
Ξέρω από τον κ. Μουλόπουλο πώς ήταν η στρατηγική της έντασης στην Ιταλία και από ποιους δημιουργήθηκε, πώς παρήχθη ο μηχανισμός των opposti extremismi, ποιοι τον χειραγώγησαν, ποιοι τον κατεύθυναν, ποιοι τον τροφοδότησαν. Χρειάζεται στη χώρα το θολό τοπίο της ανάδειξης των opposti extremismi; Βοηθάει; Αν πρέπει να ανατραπεί το ΠΑΣΟΚ και η πολιτική του, να ανατραπεί από την κυρίαρχη θέληση του ελληνικού λαού.
Να ξαναγυρίσω στη Λάρισα, την πατρίδα μας. Θυμάμαι την Καίτη Λαμπρούλη, μια ΕΠΟΝίτισσα που ήταν και η μαμή μου. Με ξεγέννησε. Ήταν μαζί με τη μάνα μου στην ΕΠΟΝ. Δίδασκε κάτι για την κριτική. Επειδή ήμουν ζωηρός και με πρόσεχε, γιατί δεν είχε δικά της παιδιά, μου έλεγε «Πέτρο, πρόσεχε την κριτική. Μην πετάς μαζί με τα νερά και το παιδί, που είναι η αγωνία κάθε μαμής».
Εδώ η κριτική πια όπως ασκείται, πρώτα απ’ όλα πνίγει το παιδί. Τελειώνει κάθε τι που έχει σχέση με το διάλογο, με το να οικοδομήσουμε κάτι. Κατευθείαν σβήνει το θέμα.
(MB)
(2MT)
Ας πάμε, λοιπόν, στο πώς θα έπρεπε να γίνει η κουβέντα για τις συγχωνεύσεις των σχολείων. Η κουβέντα για τις συγχωνεύσεις σχολείων είναι πάρα πολύ γνωστή. Υπήρχε νόμος για τις συγχωνεύσεις. Γιατί; Διότι όλοι ξέρουμε ότι το σωστό εκπαιδευτικό έργο απαιτεί ένα ορισμένο επίπεδο οργάνωσης σχολείου. Όταν λοιπόν θες να πας σ’ ένα σχολείο πλούσιο σε παροχές, χρειάζεσαι ένα ορισμένο μαθητικό δυναμικό, για το καλό του μαθητή. Διότι δεν υπάρχει εκπαιδευτική ή παιδαγωγική θεωρία που να μην απαιτεί πριν απ’ όλα στην αντίληψη της σχολικής μονάδας την έννοια της σχολικής κοινότητας, δηλαδή τη δυναμική των διαπροσωπικών σχέσεων.
Είπαμε –και σ’ αυτό υπήρξε διακομματική συμφωνία- ότι ξεκινήσαμε από το 2000 και κάναμε το πείραμα της «ευέλικτης ζώνης». Το πείραμα της «ευέλικτης ζώνης» ήταν ακριβώς για να περάσουμε στην ομαδική δουλειά. Αυτό είναι το φινλανδικό μοντέλο, το να υπάρχει ενεργή σχέση των παιδιών ως μαθησιακή κοινότητα, με αυτενέργεια, και ο δάσκαλος να είναι αυτός που καλλιεργεί αυτή τη διαδικασία. Αυτό το πείραμα, λοιπόν, που ξεκίνησε το 2000, το Υπουργείο Παιδείας θέλει να το ολοκληρώσει σαν τύπο σχολείου συνολικά. Άρα χρειαζόμαστε σχολεία που να λειτουργούν με παιδιά και εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων. Δεν ξέρουμε την άλλη όψη του προβλήματος;
Ο Αρσένης είχε ιδρύσει δεκαέξι πρότυπα ολοήμερα σχολεία στην Ελλάδα. Πήγα τον Αύγουστο του 2000, θυμάμαι, στο ολοήμερο σχολείο της Πορταριάς. Κανένα ιδιωτικό σχολείο στην Ελλάδα δεν είχε τον εξοπλισμό, τον πλούτο και τους εκπαιδευτικούς που είχε αυτό το σχολείο. Όμως στην Πορταριά, σ’ αυτό το πρότυπο ολοήμερο σχολείο, το προικισμένο με υπολογιστές, με εκπαιδευτικό υλικό και με εκπαιδευτικούς πρώτης γραμμής, δεν ενσωματωνόταν το Δημοτικό Σχολείο Μακρυνίτσας, σε τρία χιλιόμετρα απόσταση, -και τα δυο μαζί ενωμένα δεν έφθαναν τα εκατό παιδιά- διότι η Μακρυνίτσα ιστορικά δεν ήθελε να εκχωρήσει το δυναμικό της στη γειτονική Πορταριά. Θέλω να ελπίζω –και το λέω όσο και αν στενοχωρήσω τους κατοίκους της Μακρυνίτσας- ότι θα ενοποιηθούν αυτά τα δύο σχολεία. Θα είναι για το καλό των παιδιών, για το καλό της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Άρα έτσι έπρεπε να σκεπτόμαστε. Κρατάω και πιστεύω ότι θα γίνει αυτό που είπε η κυρία Διαμαντοπούλου, ότι δηλαδή σε τόσο εκτεταμένη πορεία συγχωνεύσεων προφανώς θα έχουν εμφιλοχωρήσει και λάθη και προφανώς αυτά θα αναθεωρηθούν, με παιδαγωγικά όμως και εκπαιδευτικά κριτήρια. Δεν μπορεί να είναι άλλα απ’ αυτά που θα καθορίσουν τη στάση, την προοπτική και τη σχέση των επιλογών του Υπουργείου Παιδείας, σε σχέση με το ζήτημα των συγχωνεύσεων.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Σας παρακαλώ δώστε μου ένα λεπτό ακόμη, κύριε Πρόεδρε. Επειδή ο Κανονισμός δεν μου δίνει δικαίωμα να ξαναμιλήσω, θέλω να πω κάτι που έλεγα όχι ως Υπουργός Παιδείας αλλά ως εκπαιδευτικός. Μην υποτιμούμε μόνοι μας τη δουλειά που γίνεται στα δημόσια σχολεία. Τα δημόσια σχολεία, όταν λειτουργούν σωστά, μπορεί να παράγουν απίστευτα θετικό αποτέλεσμα, όπως και παράγουν. Και να θυμόμαστε κάτι. Κάθε Υπουργός Παιδείας είχε να αντιμετωπίσει το εξής παράδοξο: Τα ιδιωτικά σχολεία ζητούσαν ειδική άδεια για να πάνε τα τμήματα πάνω από τριάντα παιδιά κι εκεί ο γονιός πλήρωνε απίστευτα ποσά, για να πάει τα παιδιά του σε τμήματα τριάντα ενός και τριάντα δύο παιδιών! Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι μόνοι μας πολλές φορές υποτιμούμε τη δυναμική του δημόσιου σχολείου, την ποιότητά του και τη δυναμική που μπορεί να παράγουν καθηγητές, δάσκαλοι φωτισμένοι, με μεράκι, κέφι και αφοσίωση. Κι αυτό πρέπει να αντιστρέψουμε, να αντιστρέψουμε δηλαδή τη λογική ότι το δημόσιο σχολείο δεν μπορεί να παράγει την αριστεία, τη βελτίωση σ’ όλα τα επίπεδα. Μπορεί. Όμως όλοι πρέπει να είμαστε πολύ σαφείς, ότι πράγματι θα είναι πρώτα ο μαθητής, μαζί μ’ έναν καθηγητή που θα τον τιμήσει η Πολιτεία, θα τον εξοπλίσει και θα τον διευκολύνει στο έργο του.
Γι’ αυτό ας πάμε με πραγματικό διάλογο, για να βελτιωθούν με εκπαιδευτικά κριτήρια όσα ενδεχομένως έχουν ξαστοχήσει και ας εγκαθιδρύσουμε και στην κοινωνία και στην Παιδεία μόνο τον έλλογο, τον οργανωμένο τρόπο να αντιμετωπίζουμε τα θέματα. Γιατί η βία στην εκπαίδευση ακυρώνει την ουσία και τα περιεχόμενά της και δεν μπορεί εμείς να δίνουμε αυτό το μάθημα στα παιδιά μας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
(SM)

(2MB)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε και εμείς τον Βουλευτή Β΄ Αθήνας και Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, κ. Πέτρο Ευθυμίου.
Το λόγο έχει ο Βουλευτής Καρδίτσας και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κ. Σπύρος Ταλιαδούρος για έξι λεπτά.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΤΑΛΙΑΔΟΥΡΟΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η απόφαση της Κυβέρνησης για την κατάργηση, συγχώνευση και υποβάθμιση σχεδόν δύο χιλιάδων σχολικών μονάδων, που γίνεται πρόχειρα και χωρίς να έχει προηγηθεί ο οποιοσδήποτε διάλογος και διαβούλευση με την εκπαιδευτική κοινότητα, με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, πλήττει ανεπανόρθωτα κυρίως στην περιφέρεια και στην ελληνική ύπαιθρο την ποιότητα της ζωής των μαθητών και των οικογενειών τους. Αλλά πλήττει και το μέλλον της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Γίνονται καταργήσεις και συγχωνεύσεις χωρίς πρόταση του περιφερειακού συμβουλίου, χωρίς πρόταση της οικονομικής επιτροπής του περιφερειακού συμβουλίου, όπως προβλέπεται από τη νομοθεσία, οι οποίες δεν αποσκοπούν στην καλύτερη παρεχόμενη εκπαίδευση -όπως είναι το κεντρικό σύνθημα του Υπουργείου σήμερα- αλλά στην εξοικονόμηση πόρων μέσω της μείωσης των εκπαιδευτικών, της μείωσης των λειτουργικών δαπανών και της απαλλαγής της κεντρικής διοίκησης από τη μεταφορά των μαθητών, μια και αυτή περνάει στους δήμους. Μία μεταφορά η οποία, όμως, τριπλασιάζει το κόστος των μεταφερόμενων μαθητών. Βεβαίως, αυτό δεν ενδιαφέρει την Κυβέρνηση, αφού θα κληθούν να το πληρώσουν οι δήμοι και εάν δεν έχουν, οι γονείς.
Με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύεται ότι το δήθεν όραμα που ακούσαμε και εδώ σήμερα για ένα νέο ποιοτικό σχολείο, όχι μόνο δεν υφίσταται, αλλά το σχολείο υποβαθμίζεται και μετατρέπεται σε ένα φθηνό σχολείο.
Ξεχνάμε ότι η ποιοτική εκπαίδευση αποτελεί την ατμομηχανή της ανάπτυξης. Ξεχνάμε ότι στην παιδεία δεν μπορεί να πάμε σε οριζόντιες περικοπές και μειώσεις των δαπανών. Δεν είναι το ίδιο η παιδεία, η εκπαίδευση, ο εκπαιδευτικός με τον οποιοδήποτε άλλο δημόσιο υπάλληλο.
Οι υποβιβασμοί, οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις σχολικών μονάδων θα έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία σχολικών μονάδων μαμούθ, το σχηματισμό πληθωρικών τμημάτων και τελικά την υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Ταυτόχρονα, το κλείσιμο σχολικών μονάδων αποτελεί την αρχή για την εγκατάλειψη και την ερημοποίηση της υπαίθρου.
Καταργούνται δημοτικά σε χωριά που έχουν είκοσι, τριάντα και τριάντα πέντε μαθητές. Και ζούσαν τα χωριά αυτά, ζούσε ο πολίτης στην ύπαιθρο, ζούσε στην ελληνική περιφέρεια, καλλιεργούσε το χωράφι του και είχε τη δυνατότητα το παιδί του να πάει σε ένα καλό από πλευράς υποδομών, σχολείο. Καταργούνται λυκειακές τάξεις που έχουν άριστες υποδομές και μεταφέρονται –έχω παραδείγματα- σε άλλα σχολεία που δεν έχουν τις επαρκείς υποδομές.
Συγχωνεύονται δύο σχολεία, αναφέρομαι στην Καρδίτσα για το Γυμνάσιο και το Λύκειο Λεονταρίου και Κέδρου, και βρίσκονται σε μεταφορά εκατόν επτά μαθητές για να εξοικονομήσουμε δύο θέσεις διευθυντών.
Ξεχνάμε ότι το δημοτικό σχολείο δεν μπορεί να λειτουργεί με τους ίδιους όρους που λειτουργεί ένα γυμνάσιο, ένα λύκειο. Χρειάζεται να στηριχθεί η παιδικότητα, να στηριχθεί η γνωριμία των παιδιών μέσα στον ίδιο χώρο. Υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα μονοθέσια και τα διθέσια σχολεία στην ελληνική περιφέρεια αποδίδουν, κάνουν καλό έργο και έχουν επιτυχίες.
Είναι προς όφελος της εκπαίδευσης, για παράδειγμα ότι στο Νομό Καρδίτσας κλείνουν τα μισά –πενήντα τέσσερα- δημοτικά σχολεία;
Νομίζω ότι είναι μία μαύρη εποχή για την εκπαίδευση. Θεωρούμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ποιοτική εκπαίδευση που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες, όταν αυτή μπαίνει μόνο με λογιστικά κριτήρια.
(DE)


(2SM)
Τα πραγματικά προβλήματα είναι άλλα. Είναι οι μειωμένες λειτουργικές δαπάνες των σχολείων που δεν έχουν να πληρώσουν πετρέλαιο, είναι οι όποιες ελλείψεις υπάρχουν σε υλικοτεχνική υποδομή, είναι τα υπεράριθμα τμήματα που σήμερα τα ενισχύουμε παραπέρα, είναι η μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού.
Νομίζω ότι εκείνο το οποίο θα έπρεπε να γίνει είναι να μην αυξηθούν τα μαθησιακά ελλείμματα, να μην εξαφανίζονται οι υποστηρικτικοί θεσμοί και να μην αυξάνονται οι άνεργοι εκπαιδευτικοί. Έτσι, με αυτές τις αποφάσεις, εκείνο το οποίο θα καταφέρει η Κυβέρνηση είναι να τορπιλίσει το εκπαιδευτικό σύστημα της πατρίδας μας.
Ομοίως και για την ανώτατη εκπαίδευση στην πατρίδα μας, τον τελευταίο καιρό δεν εγκρίνονται νέα μεταπτυχιακά προγράμματα, δεν εγκρίνονται προγράμματα ερευνητικά, δεν προωθούνται νέες θέσεις μελών ΔΕΠ στα πανεπιστήμια, δεν πληρώνονται οι έκτακτοι καθηγητές στα ΤΕΙ. Ακούμε μία γενική και αόριστη διαβούλευση, ενώ υπάρχει υποδομή, υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο, έγιναν οι αλλαγές, ενισχύθηκε με το νόμο-πλαίσιο που ψηφίσαμε το 2007 η εξωστρέφεια των πανεπιστημίων, υπάρχουν κοινά μεταπτυχιακά, ενισχύθηκε η ακαδημαϊκή αυτοδιοίκηση των ΤΕΙ, ιδρύθηκαν ινστιτούτα δια βίου εκπαίδευσης, υπάρχουν θεσμοί αντικειμενικοί, στο ΔΟΑΤΑΠ υπάρχει αξιολόγηση.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Εκείνο το οποίο έχει ανάγκη σήμερα η πατρίδα μας -και με αυτό κλείνω, κύριε Πρόεδρε- είναι να εφαρμοσθούν οι ρυθμίσεις που υπάρχουν και να μην δημιουργούμε αντισυνταγματικές ρυθμίσεις και ρυθμίσεις οι οποίες δημιουργούν προβλήματα. Ένας να είναι ο στόχος μας, η ποιοτική δημόσια εκπαίδευση, γιατί αυτή είναι η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο της πατρίδας μας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε και εμείς τον κ. Σπυρίδωνα Ταλιαδούρο.
Ο Βουλευτής Β’ Αθήνας κ. Σπυρίδων Χαλβατζής, ο οποίος είναι Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας σήμερα, έχει το λόγο, για έξι λεπτά επίσης.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Με αφορμή την επερώτηση ειπώθηκαν πάρα πολλά και έχει σημασία να τονίσει κανείς ότι η στρατηγική που υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις και του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και για την παιδεία, είναι η στρατηγική της αγοράς, των μονοπωλίων. Αυτό που θέλουν, αυτό που διαμορφώνουν σε κάθε μεταρρύθμιση -σε εισαγωγικά ή χωρίς εισαγωγικά η λέξη- είναι να προσαρμόζουν την εκπαίδευση στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης των μονοπωλίων. Είναι η Μπολόνια, είναι η Πράγα, άλλες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι προωθούν την λογική του εμπορεύματος «παιδεία». Έτσι εντείνεται η ταξική επιλογή στην εκπαίδευση.
Πριν δύο ώρες, απαντώντας σε ερώτηση συναδέλφου αρμοδιότητάς της, η κυρία Υπουργός μίλησε ουσιαστικά για ανταποδοτικότητα. Τα χρήματα που δίνουμε ως κράτος δεν φέρνουν τα αποτελέσματα που θέλουμε. Η μόρφωση, η εκπαίδευση, η γνώση μετριέται πλέον με αυστηρούς κανόνες της αγοράς: Δίνω-παίρνω. Η παιδεία με την ουσιαστική έννοια της λέξης χάνεται στις δοσοληψίες των εμπόρων της εκπαίδευσης.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είναι κατηγορηματικά αντίθετο με τη λογική που διώχνει τα παιδιά της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων από τα σχολειά, γιατί αυτή είναι μία σκληρή ταξική πολιτική. Σχεδιάζεται το σχολείο στη βάση των αναγκών της αγοράς και όχι στη βάση των αναγκών των παιδιών και ιδιαίτερα των παιδιών της εργατικής, λαϊκής οικογένειας. Όμορφα λόγια, ρόδινα χρώματα χρησιμοποιούνται συχνά από Υπουργούς, από Βουλευτές, από κυβερνητικούς αξιωματούχους για το ενδιαφέρον, τάχα, των κυβερνήσεων για τα παιδιά και τη μόρφωσή τους. Έχουμε συνεχώς μεταρρυθμίσεις μεταρρυθμιζόμενες.
Τώρα φαίνεται να ολοκληρώνεται σε μεγάλο βαθμό αυτή η διαδικασία. Είπε η κυρία Υπουργός: «Βρισκόμαστε σε βαθιά οικονομική κρίση. Δεν υπάρχουν χρήματα». Σήμερα το πρόσχημα είναι η κρίση, είναι το Μνημόνιο. Έτσι, μειώνονται οι δαπάνες για την παιδεία κατά 21,9% στον κρατικό προϋπολογισμό.
(AM)
(DE)
Κάποια στιγμή, κυρία Υπουργέ, πρέπει να αφήσετε και εσείς και όλη η Κυβέρνηση τις δικαιολογίες.
Ένα παράδειγμα θα σας πω και υπάρχουν χιλιάδες: Αν θέλατε να κάνετε οικονομία και εσείς και η προηγούμενη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, δεν θα χαρίζατε τον τομέα ανέγερσης των σχολικών κτηρίων σε επιχειρηματίες μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, όπου για ένα δωδεκαθέσιο σχολείο, με επίσημα δικά σας στοιχεία, το κόστος ήταν 1,6 εκατομμύριο ευρώ άμα το αναλάμβανε ο Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων και τώρα εκτινάσσεται στα 4 εκατομμύρια ευρώ.
Η Κυβέρνησή σας δίνει χρήματα για να υλοποιηθεί αυτό το αντιδραστικό τοπίο στην εκπαίδευση μέσω του ΕΣΠΑ. Δίνει χρήματα -δισεκατομμύρια ευρώ- στις τράπεζες, όπως έδωσε και η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Δαπανά σήμερα, την ώρα που μιλάμε, εκατομμύρια ευρώ, συμμετέχοντας σ’ αυτήν τη βάρβαρη επέμβαση των Η.Π.Α., του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον του λαού της Λιβύης με βομβαρδισμούς. Δαπανά δισεκατομμύρια ευρώ για εξοπλιστικά προγράμματα, τα οποία δεν έχουν ουδεμία σχέση με την καλώς εννοούμενη άμυνα της χώρας, αλλά είναι επιλογές του ΝΑΤΟ για να καλύπτουν τις ιμπεριαλιστικές του ανάγκες.
Την ίδια στιγμή, μειώνετε ραγδαία τα κονδύλια των σχολικών επιτροπών. Κηρύσσετε στάση πληρωμών στα σχολεία. Πολλά σχολειά μένουν χωρίς κιμωλίες, χωρίς καθαριότητα, θέρμανση, φωτοτυπικό χαρτί. Έχετε απλήρωτους και ελαστικά εργαζόμενους εκπαιδευτικούς. Με αυτόν τον τρόπο, σπρώχνετε τα παιδιά της εργατικής λαϊκής οικογένειας έξω από τα σχολειά, έξω από τη μόρφωση και τη γνώση. Χωριό χωρίς σχολειό, χωρίς νηπιαγωγείο, χωριό χωρίς καφενείο είναι χωριό χωρίς κίνηση και χωρίς ζωή.
Οι συγχωνεύσεις, οι καταργήσεις σχολείων ενισχύουν και υπηρετούν αυτήν ακριβώς τη λογική, να περιοριστεί η ζωή σε πολλά χωριά. Και έχει σημασία που κάποια ιστορικά σχολειά, τα οποία μπαίνουν στον Προκρούστη -θα έλεγα- του Υπουργείου Οικονομικών, χάνονται και εξαφανίζονται. Αναφέρθηκε χαρακτηριστικά η περίπτωση του Τσοτυλίου.
Ανάμεσα στα άλλα, κυρία Υπουργέ, αναφέρατε είκοσι έξι φόρες στις δύο-τρεις τοποθετήσεις σας τη λέξη «δημοκρατία». Αλήθεια, δημοκρατία είναι να μειώνετε αυθαίρετα μισθούς και μεροκάματα; Δημοκρατία είναι να κόβετε συντάξεις, να ακυρώνετε επιδόματα, δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα, αδειών; Δημοκρατία είναι να δουλεύουν υπερωρίες εργάτες και να μην τις πληρώνονται; Δημοκρατία είναι να κλείνετε τις πόρτες της ζωής σε εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά της εργατικής λαϊκής οικογένειας, που εγκαταλείπουν το σχολειό γιατί οι γονείς τους δεν έχουν τις δυνατότητες; Δημοκρατία είναι η εμπορευματοποίηση της παιδείας; Δημοκρατία είναι η ταξική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των μονοπωλίων;
Ύστερα από όλα αυτά ξαφνιάζεστε από τις αντιδράσεις εργαζομένων, μαθητών, γονιών, εκπαιδευτικών και ζητάτε πιστοποιητικά, δηλώσεις νομιμοφροσύνης.
Θα σας θυμίσω ότι πριν ακριβώς από δεκαπέντε χρόνια, στέλεχος του Κόμματός σας, διοικητής μεγάλου οργανισμού, μέσα σε μεγάλη συνάθροιση, παρουσία όλων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, αποκαλούσε τον τότε Πρωθυπουργό, τον κ. Σημίτη, με τις πιο χυδαίες φράσεις. Και λέτε ότι αυτές οι συμπεριφορές -η στάση καθηγητών- δεν συνάδουν σε εκπαιδευτικούς.
Με την πολιτική σας «τσακίζετε» και τα εργασιακά δικαιώματα συνολικά των εκπαιδευτικών. Γιατί; Επειδή τους θέλετε υπαλλήλους σκυμμένους να υπηρετούν το σχολείο της αγοράς, το σχολείο των επιχειρηματιών, να προωθούν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να βγάζουν μαθητές μισοκαταρτισμένους και υποτακτικούς. Αυτό θέλετε. Δεν θέλετε δασκάλους που να είναι παιδαγωγοί, να είναι διαμορφωτές ελεύθερων συνειδήσεων.
(AD)
(AM)
Και μην ξεχνάτε, κυρία Υπουργέ, ότι ο κοινωνικός αυτοματισμός –και σας το θυμίζω- ήταν δική σας, δηλαδή του Κόμματός σας, επιλογή. Και κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα ξεχνάτε.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Σπυρίδωνα Χαλβατζή, Βουλευτή Β΄ Αθηνών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος.
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Αστέριος Ροντούλης, Βουλευτής Λαρίσης από τον Τύρναβο, έχει το λόγο.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Από τον Τύρναβο, ο οποίος είναι μιάμιση ώρα από το Τσοτύλι, κυρία Υπουργέ. Άρα, ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει στην Κοζάνη.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ωραία, κύριε Ροντούλη. Συνεχίστε, γιατί έχετε έξι λεπτά και δεν πρέπει να τα χάσετε.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Είναι δυόμισι ώρες …
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Εξαρτάται. Τέλος πάντων. Δεν θα μείνουμε εκεί. Μιλάμε για τα σχολεία.
Κυρία Υπουργέ, να θεωρείτε δεδομένο από την πλευρά του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού ότι καταδικάζουμε οποιαδήποτε ακραία συμπεριφορά. Όποιος υβρίζει, όποιος σπάει, όποιος καίει, όποιος καταστρέφει περιουσία του ελληνικού λαού πρέπει και να καταδικάζεται.
Αναφορικά δε και με το συγκεκριμένο ζήτημα των συγχωνεύσεων, των καταργήσεων σχολείων, εμείς θέλουμε να προτάξουμε τον ορθό λόγο. Δεν θέλουμε να σας ασκήσουμε καμία μηδενιστική αντιπολίτευση. Θέλουμε να πάρουμε υπεύθυνη θέση στο θέμα και προσπαθήσαμε να το κάνουμε.
Προσέξτε, λοιπόν, τι έγινε, κυρία Υπουργέ, για να θέσουμε τώρα κατά μέρος τα προσχήματα. Όταν ανεφύη το ζήτημα και άρχισαν οι πρώτες αντιδράσεις, υπέβαλα μία ερώτηση στο Υπουργείο Παιδείας και ρωτούσα κάτι αυτονόητο. Δηλαδή, απευθυνόμενος στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, ρώτησα συγκεκριμένα –και έχω εδώ τα χαρτιά- να μου πείτε εάν υπάρχει κάποια μελέτη που να μας δείχνει το οικονομικό και κοινωνικό κόστος ή όφελος των όποιων συγχωνεύσεων ή καταργήσεων σχολείων. Τι πιο υπεύθυνη συμπεριφορά και στάση!
Ξέρετε τι απάντηση έλαβα από εσάς, που εκτιμάτε τον ορθό λόγο, που θέλετε το διάλογο, κ.λπ.; Σ’ αυτό το συγκεκριμένο ερώτημα, αγαπητοί συνάδελφοι, η απάντηση που έλαβα ήταν η εξής, την οποία έχω εδώ και τη διαβάζω, για να μην σας αδικήσω. Μου απαντάτε, λοιπόν, στο επίμαχο ερώτημα τα εξής: «Η έκδοση υπουργικών αποφάσεων που αφορούν στην ίδρυση, κατάργηση ή συγχώνευση σχολικών μονάδων, γίνεται μετά από εισήγηση του οικείου διευθυντή εκπαίδευσης, του περιφερειακού διευθυντή εκπαίδευσης, καθώς και γνωμοδότηση του αρμοδίου οργάνου της τοπικής αυτοδιοίκησης».
Εμείς, δηλαδή, ρωτήσαμε εάν έχετε κάποια μελέτη για να μας πείσετε να συζητήσουμε, να κάνουμε διάλογο επί συγκεκριμένων ζητημάτων και εσείς μου απαντάτε κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Σας ικανοποιεί η απάντηση αυτή που δώσατε; Δική σας απάντηση είναι. Αυτός είναι ο διάλογος που θέλετε να κάνουμε; Αυτή είναι η θέση που πρέπει εμείς να μορφώσουμε με βάση μία επιχειρηματολογία και ανταλλαγή απόψεων και θεμιτών αντιλήψεων;
Και ακούστε, αγαπητοί συνάδελφοι. Αφού αναφερθήκαμε σε περιφερειακούς διευθυντές, θα αναφέρω τώρα ένα παράδειγμα, για να δείτε πώς λειτουργεί το σύστημα, διότι δεν υπάρχει μελέτη! Αν υπήρχε, θα έλεγα «υπάρχει αυτή η μελέτη, της οποίας αντίγραφο σας καταθέτουμε», για να διαβάσουμε και εμείς τι γίνεται, να δούμε, τέλος πάντων, τι γίνεται!
Ακούστε, λοιπόν, πώς λειτουργεί το σύστημα. Εγώ το Τσοτύλι το ξέρω, εσείς τον Τύρναβο δεν τον ξέρετε. Στον Τύρναβο υπάρχουν δύο μικρά χωριά. Κρατήστε αυτήν την περίπτωση, γιατί δεν έχει τοπικιστικό χαρακτήρα, αλλά δείχνει μία φιλοσοφία των πραγμάτων που διέπει το εγχείρημα αυτό. Υπάρχουν, αγαπητή κυρία Υπουργέ, δύο μικρά χωριά, τα Πλατανούλια και τα Δένδρα Τυρνάβου, δύο δημοτικά διαμερίσματα, τα οποία έχουν μεταξύ τους απόσταση ένα χιλιόμετρο. Στο πρώτο λειτουργεί μέχρι τώρα τριθέσιο δημοτικό σχολείο και στο άλλο τριθέσιο δημοτικό σχολείο.
(XS)







(AD)
Έρχεται λοιπόν η Παρασκευή, βγαίνει μία απόφαση και αναρτάται στο διαδίκτυο. Τι λέει; Λέει ότι: «Κοιτάξτε να δείτε, δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση -με βάση τα παιδαγωγικά κριτήρια της κυρίας Υπουργού έτσι έλεγε η Περιφερειακή Διευθύντρια, κυρία Πράντζου- και θα πρέπει να τα συγχωνεύσουμε, να κάνουμε μία σχολική μονάδα στα Πλατανούλια -1 χιλιόμετρο είναι η απόσταση- τετραθέσιο δημοτικό σχολείο».
Καλά μέχρι εδώ; Όχι, γιατί ακούστε τη συνέχεια. Άρχισαν να μπαίνουν διάφοροι παράγοντες, ΠΑΣΟΚ, διάφοροι κ.λπ. και μετά από μία εβδομάδα ανακοινώνει η κυρία Πράντζου –λέω και ονόματα τώρα- η Περιφερειακή Διευθύντρια στους οικείους συλλόγους γονέων που πήγαν και την επισκέφτηκαν: «Κοιτάξτε να δείτε, τρεις τάξεις θα μείνουν στα Πλατανούλια, τρεις τάξεις στα Δένδρα».
Αν θέλετε τη δική μου θέση, θα σας πω ότι εγώ θέλω να διατηρηθούν και οι δύο σχολικές μονάδες. Αυτή είναι η αντίληψη, η φιλοσοφία που έχω των πραγμάτων. Εσείς τι θέλετε; Την πολιτική σας πώς τη διαμορφώνετε; Έχουμε νταβατζήδες της εκπαιδευτικής πολιτικής τους περιφερειακούς διευθυντές που εσείς διορίσατε;
Για πείτε μου τώρα, τι θα γίνει στην εν λόγω περιοχή; Τι θα ισχύσει; Διότι τη μία βδομάδα λέτε έτσι και την άλλη βδομάδα λέτε αλλιώς. Και σας είπα, αφήστε το τοπικιστικό του θέματος κατά μέρος. Κάντε ό,τι θέλετε. Το εν λόγω ζήτημα όμως πολλαπλασιάζεται αν το δούμε σε πανελλαδική κλίμακα.
Πόσα τέτοια φαινόμενα μπορεί να υπάρξουν; Δηλαδή πάτε να κάνετε πολιτική, ρουσφέτια, να δημιουργήσετε πελατειακού τύπου αντιλήψεις μέσα κι από ένα τέτοιο εγχείρημα. Εσείς οι ίδιοι το υποσκάπτετε. Πού είναι τα παιδαγωγικά κριτήρια τώρα κυρία Υπουργέ; Θα τραβήξετε το αυτί της κυρίας Πράντζου που τη Δευτέρα λέει έτσι και την Τρίτη λέει αλλιώς;
Και έρχομαι τώρα να σας πω το εξής. Επειδή άκουσα και την ευφάνταστο ομιλία του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ και αναφέρθηκε και στη Μακρυνίτσα και στην Πορταριά, σε δικές μας περιοχές δηλαδή, Θεσσαλικές, είπε σε μία αποστροφή του λόγου του: «Δεν θέλει η Μακρυνίτσα να εκχωρήσει το δυναμικό της στην Πορταριά». Ναι. Για ποιο λόγο όμως; Διερωτήθηκε κανείς; Για ποιο λόγο δεν θέλει να εκχωρήσει το δυναμικό της; Γιατί φοβάται και αυτό είναι και δική μας ανησυχία, ότι θα χάσει την υπόστασή της. Ξέρετε τα χωριά είχαν ένα τρίπτυχο που τους έδινε υπόσταση, τον παπά, το δάσκαλο και τον κοινοτάρχη. Αυτό ήταν το τρίπτυχο που έδινε υπόσταση σε ένα χωριό. Τώρα τον αυτοδιοικητικό παράγοντα με το ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ τον έχουν χάσει. Τον παπά, έτσι όπως πάνε τα πράγματα αν βλέπουν παπά μία φορά την εβδομάδα καλό θα είναι και το σχολείο θα το χάσουν κύριε Ευθυμίου.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Είναι 3 χιλιόμετρα ακριβώς η Πορταριά από τη Μακρυνίτσα.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Άρα λοιπόν, χαίρεστε τώρα που η Μακρυνίτσα θα ενωθεί με την Πορταριά, για πηγαίνετε όμως στη Μακρυνίτσα να ακούσετε την αγωνία την υπαρξιακή των ανθρώπων αυτών. Αυτή η υπαρξιακή αγωνία είναι υπαρξιακή αγωνία για το σύνολο της ελληνικής περιφέρειας, για το σύνολο των χωριών μας. Είναι μία θεμιτή ένσταση που πρέπει να την ακούσετε και να την κατανοήσετε.
Και βεβαίως δεν άκουσα κανέναν σας, ούτε εσάς κυρία Υπουργέ, ούτε τον κύριο Ευθυμίου να μας πείτε για το πάπλωμα. Δηλαδή τώρα αναγκαστικά θα περάσουμε σε μετακινήσεις των μαθητών, είτε είναι 1 χιλιόμετρο, είτε είναι 5 χιλιόμετρα, είτε είναι 10 χιλιόμετρα, είτε είναι του ενός τετάρτου. Θα είναι πάντως μετακινήσεις. Αυτό το κόστος που θα επωμιστούν οι δήμοι θα το πληρώσει ποιος; Διότι εγώ έχω επιστολές από πλειάδα δήμων –τις έδωσα στα πρακτικά την προηγούμενη εβδομάδα- της περιφέρειας που λένε, για παράδειγμα θυμάμαι τώρα έναν εξ αυτών, το δήμο Τεμπών όπου λέει ο Δήμαρχος: «60 χιλιάδες ευρώ θα κοστίσει η μετακίνηση. Πού να τα βρω; Δεν τα έχω».
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω κύριε Πρόεδρε.
Έχετε ενημερώσει το Υπουργείο Οικονομικών, το Υπουργείο Εσωτερικών για το κόστος του εγχειρήματος αυτού; Δεν σας άκουσα να λέτε κάτι γι’ αυτό. Με το ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ πλέον οι δήμοι αποκτούν μία ισχυρή εκπαιδευτική υπόσταση, εκπαιδευτική συνιστώσα. Θα την υποστηρίξετε; Θέλω να μου πείτε ξεκάθαρα: «Ναι, θα δοθούν κονδύλια στους δήμους για τις μετακινήσεις των μαθητών. Θα γίνει αυτό στους δήμους».
Εμείς όμως δεν θέλουμε να σας αδικήσουμε και πάλι παρόλα αυτά. Θα σας πούμε μόνο το εξής. Αφήστε τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, λέει τα δικά του, τι λέει ο ΛΑΟΣ, λέει τα δικά του, το Κομμουνιστικό Κόμμα λέει τα δικά του, υπάρχουν όμως τρεις δείκτες βάσει των οποίων θα κριθείτε και θα δούμε ποιος έχει δίκιο, εσείς ή οι αντιδρώντες στο εγχείρημά σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Πείτε μας τους δείκτες.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Τελειώνω κύριε Πρόεδρε. Για την ισότητα των όπλων θα μου δώσετε ένα λεπτό έτσι;

(KO)
(3XS)
Αν μεγαλώσει ο πρώτος δείκτης, που είναι η μαθητική διαρροή, τότε θα έχετε χάσει το στοίχημα. Αν τη μειώσουμε, τότε θα έχετε κερδίσει! Αυτός είναι ο ένας δείκτης.
Ο δεύτερος δείκτης είναι η μαθητική βία. Αν μεγαλώσουν τα κρούσματα μαθητικής βίας, τότε θα έχετε χάσει. Αν μειωθούν τα κρούσματα σχολικής βίας, θα έχετε κερδίσει.
Ο τρίτος δείκτης είναι η ασφάλεια των μαθητών κατά τη μετακίνηση. Ξέρετε ότι τώρα θα μετακινηθούν μαθητές σε ένα πλημμελέστατα οργανωμένο και συντηρημένο οδικό δίκτυο στην ύπαιθρο χώρα. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι βάρος θα έχετε πάρει στις πλάτες σας αν, ω μη γένοιτο, έχουμε προβλήματα στην ασφάλεια των μαθητών και χαθούν ζωές μαθητών;
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαϊτσης Αποστολάτος): Δεν έχετε άλλο χρόνο, κύριε συνάδελφε.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Τελειώνοντας, κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να σας πω το εξής.
Το μεγάλο πρόβλημα που έχουμε με σας, κυρία Υπουργέ, είναι ο αφελληνισμός της ελληνικής εκπαίδευσης, του ελληνικού σχολείου. Εμείς θέλουμε ένα ελληνοπρεπές, ελληνογενές ελληνικό σχολείο. Εσείς φέρνετε ένα σχολείο πολυπολιτισμικό καθ’ υπόδειξη της «Λέσχης Μπίλντεμπεργκ». Θα μας βρίσκετε πάντοτε απέναντι.
Κύριε Πρόεδρε, δράττομαι της ευκαιρίας να κάνω μία έκκληση από το Βήμα της Βουλής εν’ όψει της 25ης Μαρτίου. Οι γονείς και οι μαθητές δεν θα πρέπει να ακούσουν ακραίες σειρήνες και να προβούν σε επικοινωνιακά έκτροπα εναντίον οποιουδήποτε, ακόμα και κυβερνητικού. Τιμάμε την 25η Μαρτίου, γιατί είναι ένα εθνικό γεγονός. Θα πρέπει, λοιπόν, αυτό το γεγονός να το τιμήσουμε, όπως πρέπει και όπως αρμόζει σε Έλληνες.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαϊτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε πολύ τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Αστέριο Ροντούλη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε τώρα στις δευτερολογίες των ομιλητών με πρώτο τον κ. Αναστάσιο Κουράκη, Βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης και Αντιπρόεδρο της Βουλής.
Κύριε συνάδελφε, έχετε το λόγο.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ (Ζ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Αυτό που θα ήθελα να πω στη δευτερολογία μου είναι ότι δεν πήραμε καμμία απάντηση -και θα παρακαλούσα την κυρία Υπουργό, αν έχει την καλοσύνη, να το πράξει- όσον αφορά τα μέλη ΔΕΠ τα οποία περιμένουν διορισμό.
Θα ήθελα να επαναλάβω ότι αυτοί οι επιστήμονες εξελίχθηκαν σύμφωνα με τις κείμενες νομοθεσίες του κράτους, δεν παρανόμησαν σε τίποτα, έχουν προγραμματίσει τη ζωή τους, περιμένουν και εκλέχθηκαν να διοριστούν στο πανεπιστήμιο για να συνεχίσουν την πανεπιστημιακή και ερευνητική-διδακτική καριέρα.
Επίσης, θα ήθελα να ξεκαθαριστεί το ζήτημα των εξελίξεων.
Όπως ξέρετε, υπάρχουν οι εκπαιδευτικοί των πανεπιστημίων στη βαθμίδα του λέκτορα, οι οποίοι περιμένουν να εξελιχθούν σε ανώτερη βαθμίδα, στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή, όπου και αποκτάται η μονιμοποίησή τους.
Εάν τους αφαιρεθεί η δυνατότητα να εκλεγούν, αυτό σημαίνει ότι σε μια ηλικία 40-45 ή περισσότερο ετών θα αναγκαστούν χωρίς τη θέλησή τους, και παρ’ όλο που είχαν μπει με άλλες προϋποθέσεις και άλλο προγραμματισμό, να φύγουν από το πανεπιστήμιο. Και δεν είναι μόνο ότι θα φύγουν οι ίδιοι, αλλά ότι θα φτωχύνει και το πανεπιστήμιο. Ήδη με τις συνταξιοδοτήσεις υπάρχει μια φοβερά μεγάλη έλλειψη διδακτικού προσωπικού. Στο δικό μου το εργαστήριο στην Ιατρική Σχολή ήδη αυτή τη στιγμή υπηρετεί το 1/3 από αυτούς που υπηρετούσαν πριν από λίγα χρόνια και υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην καλή οργάνωση του διδακτικού έργου, αλλά βεβαίως και στην ερευνητική διαδικασία.
Επίσης, θα ήθελα να ξεκαθαριστεί εάν ο κανόνας της αναλογίας 5 προς 1 που ισχύει στις συνταξιοδοτήσεις, ισχύει, όπως είπα και προηγουμένως, και στις εξελίξεις. Επιτέλους, θα ήθελα να μας πείτε αν θα πληρωθούν κάποτε οι διδάσκοντες του Προεδρικού Διατάγματος 407.
Επίσης, κυρία Υπουργέ, θα ήθελα να σχολιάσετε το δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ στις 19 Μαρτίου, σύμφωνα με το οποίο με επιστολή που απέστειλε το Υπουργείο Οικονομικών στα Υπουργεία Υγείας, Παιδείας και Εσωτερικών δόθηκε εντολή να μην εγκριθεί η μηνιαία επιχορήγηση του 7% σε εξήντα πέντε φορείς -ανάμεσα σε αυτά ήταν και πανεπιστήμια, όπως βεβαίως και το Αριστοτέλειο- καθώς αρνούνταν να κοινοποιήσουν, όπως λένε, τα οικονομικά στοιχεία, βάσει των οποίων θα σχηματιστεί η πλήρης εικόνα για το έλλειμμα και τις υποχρεώσεις της Κυβέρνησης.
(NP)



(3KO)

Πρέπει να πω ότι σήμερα το Αριστοτέλειο με τον Αντιπρύτανή του διέψευσε ότι δεν έστειλε τα οικονομικά στοιχεία.
Επομένως, καταλαβαίνετε ότι υπάρχει πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στο Πάντειο, στο Αριστοτέλειο, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο των Αθηνών, στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, στην Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και σε πλήθος ΤΕΙ απ’ όλη τη χώρα, που αφορά και τη μισθοδοσία προσωπικού. Είναι εξωφρενικό να λέμε ότι κόβεται η στρόφιγγα, γιατί δεν έστειλαν κάποιοι οικονομικά στοιχεία, ενώ θα μπορούσαν. Καταλαβαίνω, βεβαίως, ότι έχει σημασία, αλλά όχι δι’ αυτού του βίαιου τρόπου.
Τέλος, θα ήθελα να γίνει διαβεβαίωση από εδώ για το ψηφιακό έντυπο υλικό, το οποίο σχεδιάζει το Υπουργείο να μοιράσει στα παιδιά με την έναρξη του σχολικού έτους. Αυτό που γνωρίζουμε μέχρι στιγμής είναι ότι πλανάται ένα ερώτημα στο εξής: Το διδακτικό υλικό θα αποστέλλεται με e-mail μέσω του Πανελληνίου Σχολικού Δικτύου. Από εκεί και πέρα ένα κενό. Ποιος θα αναλάβει το κόστος της εκτύπωσης του υλικού, προκειμένου να το πάρουν όλα τα παιδιά;
Τα σχολεία, ως γνωστόν, δεν έχουν χρήματα για στοιχειώδη αριθμό φωτοτυπιών. Άρα, οι γονείς φοβούμεθα ότι θα φορτωθούν και αυτή τη δαπάνη, αγοράζοντας όσα μπορούν βιβλία, υπολογιστές και εκτυπωτές και, φυσικά, με άλλες τιμές απ’ αυτές που διασφάλιζε μέχρι πρότινος ο Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων.
Από τώρα, βέβαια, μπορούμε να προβλέψουμε την τύχη του εγχειρήματος του ψηφιακού σχολείου μέχρι το 2013, που τελειώνει το ΕΣΠΑ, γιατί ο κυριότερος οικονομικός πόρος του νέου φορέα είναι το εθνικό στρατηγικό πλαίσιο αναφοράς, δηλαδή τα κοινοτικά κονδύλια.
Όπως έχει συμβεί με ένα σωρό προγράμματα μετά τη λήξη της χρηματοδότησης, όλα αυτά τα προγράμματα βουλιάζουν: Από τις σχολικές ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες μέχρι την πρόσθετη διδακτική στήριξη, τα τμήματα στα ΤΕΙ και τους υπολογιστές στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου.
Θα θυμάστε, κυρία Υπουργέ, ότι πέρυσι τα παιδιά πήραν υπολογιστές, ενώ φέτος δεν πήραν, για τους οποίους, βεβαίως, η Κομισιόν ζητάει πίσω τα λεφτά. Δηλαδή μετά το πέρας του ΕΣΠΑ ούτε ψηφιακό σχολείο θα έχουμε ούτε τον πατροπαράδοτο Οργανισμό Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων να δίνει δωρεάν βιβλία στους μαθητές. Αυτά είναι ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαντήσουμε.
Πρέπει να ξέρουμε τι μας γίνεται. Εμείς είμαστε εξαιρετικά ανήσυχοι με αυτή τη διαδικασία. Θεωρούμε ότι βαδίζουμε προς μια άλλη κατεύθυνση, η οποία είναι πέρα και έξω απ’ αυτό που θέλετε να ονομάζετε «νέο σχολειό». Ίσως είναι νέο σχολειό μέσα στο Μνημόνιο, το οποίο καταλαβαίνετε ότι είναι καταδικασμένο στη συνείδηση όχι μόνο τη δική μας, αλλά και του ελληνικού λαού.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε τον κύριο Αναστάσιο Κουράκη.
Η κυρία Ηρώ Διώτη έχει το λόγο για δύο λεπτά.
ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Τρία σχόλια θέλω να κάνω με αφορμή την πρωτολογία σας, κυρία Υπουργέ, για τα εκπαιδευτικά ζητήματα που θίξαμε στην ερώτησή μας, γιατί στα υπόλοιπα δεν αξίζει να απαντήσει κανείς. Άλλα λένε τα χείλη των ασεβών!
Πρώτον, λοιπόν, δεν άκουσα να αναφέρεστε –αναφέρθηκε ο κ. Κουράκης- στην πρόσθετη διδακτική στήριξη και στην ενισχυτική διδασκαλία. Είπατε ότι σχεδιάζετε γενικώς πάντα με γνώμονα τα παιδιά.
Είχατε πει ότι η πρόσθετη διδακτική στήριξη είναι για τους μαθητές και όχι για τους καθηγητές και γι’ αυτό το λόγο την καταργήσατε και γι’ αυτό η βοήθεια προς τους μαθητές που έχουν ανάγκη θα παρέχεται μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Τουναντίον, άκουσα πριν να λέτε ότι είστε περίπου στο 100% της ψηφιοποίησης του εκπαιδευτικού υλικού σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα στα πλαίσια του ψηφιακού σχολείου. Χαίρομαι πάρα πολύ. Όμως, όσο και να το σκέφτομαι, το ψηφιακό σχολείο προϋποθέτει minimum έναν υπολογιστή ανά παιδί τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι. Πώς θα αποκτηθεί αυτός ο εξοπλισμός;
Οι γονείς δεν έχουν τσέπη πια να βάλουν το χέρι τους και να δώσουν χρήματα για ηλεκτρονικές συσκευές. Μήπως θα μοιράσετε laptop σαν τους προκατόχους σας;
Δεύτερον, έχετε κάνει την κοινωνία να κλείνει το νεολογισμό «διαβουλεύομαι» και «διαβούλευση» σε όλους τους χρόνους, σε όλες τις εγκλίσεις και σε όλες τις πτώσεις. Εάν, όμως, σταθεί κανείς έστω και λίγο με μία κριτική ματιά στις περίφημες διαβουλεύσεις του Υπουργείου Παιδείας, θα αντιληφθεί ότι πρόκειται περί ενός προσχηματικού διαλόγου με την κοινωνία.
Το ότι ένα σχέδιο νόμου ή ακόμη χειρότερα μια σειρά ερωτήσεων του τύπου «εσείς πώς σκέπτεστε την τριτοβάθμια εκπαίδευση;» αναρτάται για τρεις, πέντε ή δέκα μέρες σε μια ιστοσελίδα στο ιντερνέτ και ο καθένας μπορεί να σχολιάσει λέει πολλά για το πόσο θέλει στ’ αλήθεια το Υπουργείο πραγματικούς συνομιλητές ή αν απλώς δίνει άλλοθι στον εαυτό του να προχωρήσει σε αλλαγές που έχουν προφασιστεί στην κοινωνία, χωρίς την κοινωνία.
(FT)



(3NP)
Επίσης, η προσχηματική αυτή διαβούλευση γίνεται ακόμη πιο προκλητικά, αφού όλοι πλέον ξέρουν ότι ακόμη και όταν επίσημοι φορείς αναρτούν ολοκληρωμένες προτάσεις και θέσεις επί νομοσχεδίων αυτές σπάνια λαμβάνονται υπόψη, εάν δεν είναι σε πλήρη ταύτιση με τις θέσεις του Υπουργείου.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, με το εξής. Το πολυφορεμένο επιχείρημα που λέει ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα παύει να υφίσταται ως επιχείρημα όταν λέγεται απλώς για να ειπωθεί. Χάνει την ουσία. Εμείς λέμε ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Εσείς εδώ και ένα χρόνο μας λέτε ότι οι επιλογές της Κυβέρνησης είναι μονόδρομοι. Τα συμπεράσματα είναι της κοινωνίας, τελικά. Ουσιαστικά είναι αυτό που φοβάστε. Τις αντιδράσεις της κοινωνίας στους δικούς σας μονόδρομους είναι αυτές που τρέμετε τελικά.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βαΐτσης Αποστολάτος): Ευχαριστούμε τη Βουλευτή Λαρίσης του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ηρώ Διώτη.
Ο Βουλευτής Επικρατείας κ. Βασίλειος Μουλόπουλος έχει το λόγο για τρία λεπτά.
Έχετε το λόγο, κύριε συνάδελφε.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Μια και θυμόμαστε τα παλιά, θέλω να θυμίσω στο κ. Ευθυμίου, γιατί φαίνεται έχουν περάσει πολλά χρόνια και το ξέχασε, ότι την ένταση στην Ιταλία την καλλιεργούσε η άκρα δεξιά, αλλά η τότε κυβέρνηση της κεντροδεξιάς κατηγορούσε την αριστερά. Αυτό κάτι μου θυμίζει από την Ελλάδα του σήμερα.
Όσο δε για την καταδίκη, νομίζω ότι είναι ένα παραμύθι το οποίο έχει πια χάσει την αξία του και μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται πλέον, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται καθημερινώς να καταδικάσει καμμιά τριανταπενταριά πράγματα τα οποία γίνονται ανά την υφήλιο.
Αλλά αν θέλετε να παίξω κι εγώ σ’ αυτό το παιχνίδι της κολοκυθιάς της καταδίκης, κυρία Υπουργέ, πολύ ευχαρίστως να καταδικάσω όποια βία θέλετε, αρκεί εσείς να καταδικάσετε αυτή τη βία του Αντιπροέδρου σας, ο οποίος κατηγόρησε το ΣΥΡΙΖΑ, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι πληρώνει Αλβανούς για να κάνουν επιθέσεις. Το συμμερίζεστε αυτό, το καταδικάζετε ή περνάει ντούκου; Απαντήστε μου, για να σας απαντήσω κι εγώ. Να το πάμε έτσι. Να καταδικάζουμε μία ο ένας και μία ο άλλος τη βία. Θα παίξουμε την κολοκυθιά.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Ζ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΟΥΡΑΚΗΣ)
Ως προς την ουσία της ομιλίας σας, κυρία Υπουργέ, ακούγοντάς σας διασκέδασα. Στο νεοφιλελεύθερο παραλήρημά σας προσπαθήσατε να μας θυμίσετε την κ. Θάτσερ, αλλά θέλω να σας πω ότι αυτό που βγάλατε δυστυχώς ήταν μία καρικατούρα της κ. Θάτσερ.
Το καλύτερο το οποίο είπατε ήταν αυτό για τα παιδιά, ότι ενδιαφέρεστε για τα παιδιά. Τα παιδιά είναι απόντα σε κάθε διαβούλευση και σε κάθε σχέδιό σας. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι τα κατηγορείτε για τα πάντα. Και ξέρετε γιατί; Γιατί γνωρίζετε πολύ καλά ότι τα παιδιά απορρίπτουν την κοινωνία της απελπισίας που εσείς φτιάχνετε για αυτά και χωρίς αυτά. Δεν φοβάμαι να σας πω ότι αυτό που ελπίζω -και δεν το φοβάμαι, επαναλαμβάνω, να το πω- είναι ότι στον πόλεμο που έχετε κηρύξει στα παιδιά μας, ελπίζω ότι θα τον χάσετε, ότι τα παιδιά θα γκρεμίσουν τον τοίχο που υψώνετε για να τα χωρίσετε από την κοινωνία. Σε αυτό τον πόλεμο εγώ δηλώνω υποκινητής, για να προλάβω και εσάς και τον κ. Πάγκαλο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υφυπουργού)
Πιστεύω ότι η χώρα έχει ανάγκη να δει τα παιδιά της να βγαίνουν στους δρόμος, να αντιστέκονται, να εξεγείρονται στον ωχαδερφισμό, στην παθητικότητα, στην αποχαύνωση, στην πολιτική και ιδεολογική δειλία ημών, όλων ημών των ενηλίκων. Ίσως τους ζητάνε πολλά, αλλά είναι η τελευταία ελπίδα. Γι’ αυτό μην δυσανασχετείτε, μην καταγγέλλετε. Σας λέω ότι οι κινητοποιήσεις κάνουν καλό και στην παιδεία και στη χώρα.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε τον κ. Βασίλειο Μουλόπουλο, Βουλευτή Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Το λόγο έχει η κ. Ευαγγελία Αμανατίδου-Πασχαλίδου, Βουλευτής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Β’ Θεσσαλονίκης.
Έχετε το λόγο για δύο λεπτά, κυρία Αμανατίδου.

(XF)


(3FT)
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρία Υπουργέ, μιλήσατε για χειροπιαστά ντοκουμέντα. Στο Υπουργείο έχετε κάποιες λίστες σχολείων και μαθητών. Εκεί λέτε «αυτό το σχολείο, τόσους μαθητές, τόσους εκπαιδευτικούς».
Πέστε μου γιατί στο Δήμο Λαγκαδά δυο νηπιαγωγεία –το νηπιαγωγείο Καβαλαρίου με τριάντα παιδιά και το νηπιαγωγείο Ηρακλείου με είκοσι έξι παιδιά- στις δικιές σας λίστες είχαν μηδέν παιδιά; Έτσι μπορείτε επικοινωνιακά να παίζετε το παιχνίδι σας. Και λέω «το παιχνίδι σας», γιατί λέτε ότι δεν υπάρχουν μαθητές, υπάρχουν τόσοι εκπαιδευτικοί και φεύγουν χρήματα σε ανθρώπους που ίσως να μη δουλεύουν. Καταργείτε σχολεία με έναν απίστευτο τρόπο, χωρίς να νιώθετε την ανάγκη των οικογενειών και των μαθητών.
Στον ίδιο δήμο, στο Δήμο Λαγκαδά, το Γυμνάσιο Ξυλούπολης –ένα γυμνάσιο το οποίο δέχεται παιδιά από δεκαπέντε και δεκαέξι χιλιόμετρα πιο πάνω- πάει παρακάτω είκοσι τρία χιλιόμετρα, πάει στην Άσσηρο. Αυτά τα παιδιά θα κάνουν σαράντα χιλιόμετρα συν σαράντα χιλιόμετρα, σύνολο ογδόντα χιλιόμετρα σε ένα άθλιο οδικό δίκτυο με πάγους, με ομίχλη, με άσχημες καιρικές συνθήκες, με χαμηλές θερμοκρασίες. Μάλιστα, το Γυμνάσιο της Ξυλούπολης έχει καινούργιες εγκαταστάσεις και έχει και κλειστό κολυμβητήριο. Πόσα σχολεία έχουν –ειδικά στην περιφέρεια- κλειστό κολυμβητήριο; Παρ’ όλα αυτά το καταργείτε.
Ξέρετε ότι οι αυξητικές τάσεις είναι δεδομένες σ’ αυτές τις περιοχές. Ο κόσμος θέλει να φύγει από τα αστικά κέντρα. Δεν αντέχει οικονομικά και θέλει να γυρίσει πίσω. Έχει ένα σπίτι στο χωριό και θέλει να γυρίσει εκεί. Θέλει και το σχολείο.
Με όλα αυτά αύριο Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων, Σύλλογοι Διδασκόντων, κλείνουν τα σχολεία σε σαράντα πέντε δημοτικά διαμερίσματα του Δήμου Λαγκαδά.
Όλα αυτά δεν τα υποκινούμε εμείς, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η ίδια η πολιτική σας, αυτή η απαράδεκτη μνημονιακή πολιτική, κυρία Υπουργέ. Δεν ξέρω γιατί θεωρείτε ότι τα παιδιά πρέπει να καταδικαστούν στο μαρτύριο των τεράστιων χιλιομετρικών αποστάσεων με άσχημες καιρικές συνθήκες. Να σημειώσουμε ότι το θέμα αυτό συναρτάται με αυτό το πολύπαθο της μεταφοράς των μαθητών, το οποίο στη μισή χώρα βρίσκεται στον αέρα. Πετάτε το μπαλάκι στους νέους ΟΤΑ.
Τα περισσότερα σχολεία που συγχωνεύονται είναι 6θέσια και υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις όπου εύρωστα σχολεία –σύμφωνα με δική σας ομολογία, κυρία Υπουργέ- συγχωνεύονται με ακόμη πιο εύρωστα. Το κριτήριο δεν μας επιτρέπεται να υποθέσουμε ότι είναι άλλο πέρα από τη μείωση των οργανικών θέσεων. Ένα σκληρά λογιστικό κίνητρο, που δεν σχετίζεται με την αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασία και το νέο σχολείο που θα έχει πρώτο μέλημά του το μαθητή.
Τη θηλιά, κυρία Υπουργέ, εσείς τη βάζετε και όχι εμείς. Αλλά όλο αυτό που γίνεται, θα το βρείτε μπροστά σας. Διότι η εκπαιδευτική κοινότητα, οι γονείς και οι ΟΤΑ, έχουν εξεγερθεί σε όλη τη χώρα από τη δική σας πολιτική.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε την κ. Αμμανατίδου Πασχαλίδου, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Θεσσαλονίκης.
Το λόγο έχει η Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κ. Άννα Διαμαντοπούλου.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θα ήθελα να ξεκινήσω με ορισμένες συγκεκριμένες απαντήσεις, οι οποίες ζητήθηκαν κυρίως από τον κύριο Πρόεδρο και δεν είχα το χρόνο να απαντήσω.
Σε ό,τι αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση, να πω ότι τα μέλη ΔΕΠ τα οποία έχουν εκλεγεί, είναι προφανές ότι θα προσληφθούν. Έχω εξηγήσει και άλλη φορά ότι ο χρόνος θα είναι διαφορετικός για τον καθένα. Γίνεται με βάση το πότε έχουν επιλεγεί και με βάση τις πιστώσεις που έχουν δοθεί για κάθε περίοδο. Πέρυσι είχαμε για εξακόσια τριάντα άτομα. Φέτος θα δούμε. Είμαστε σε μια διαπραγμάτευση με το Υπουργείο Οικονομικών και το Υπουργείο Εσωτερικών.
Το ένα προς πέντε ισχύει οριζόντια, αλλά δεν ισχύει για τις επιμέρους ομάδες. Θα δούμε τελικά ποιος θα είναι ο αριθμός των μελών ΔΕΠ. Υπάρχουν πολλές και σημαντικές ανάγκες. Επαναλαμβάνω, όσοι έχουν εκλεγεί, θα προσληφθούν.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Μέχρι πότε;
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Εξήγησα ότι θα ανακοινώσουμε τον αριθμό μόλις τελειώσουμε τη διαπραγμάτευση με το Υπουργείο Εσωτερικών.




(PM)
(3XF)
Το δεύτερο σημείο αφορά τις εξελίξεις. Για να το πω κατηγορηματικά στη Βουλή, οι εξελίξεις θα προχωρήσουν εκτός των περιπτώσεων που γίνεται ανοιχτή προκήρυξη και επιλέγεται νέο άτομο, οπότε προσμετράται διαφορετικά. Εκεί όμως που έχουμε απλή εξέλιξη είναι δεδομένο ότι θα προχωρήσει κανονικά.
Η επιστολή στην οποία αναφέρεστε –είναι αλήθεια ότι κι εγώ την είδα στην «Ελευθεροτυπία»- δεν απευθύνεται στους Υπουργούς. Είναι από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και κοινοποιείται και στα Υπουργεία γιατί, όπως ξέρετε, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αποφασίζει να πληρώσει. Δεν πληρώνουν τα επιμέρους Υπουργεία. Σ’ αυτή λοιπόν την εγκύκλιο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους αναφέρεται ένας αριθμός φορέων -μεταξύ των οποίων και αυτοί στους οποίους αναφερθήκατε- από τους οποίους ζητείται να καταθέσουν όλα τα στοιχεία που είναι αναγκαία. Δεν είναι το πρόβλημα ούτε να απειληθεί ένας φορέας, ούτε να αντιμετωπιστεί σαν παιδί, όμως είναι πολύ σημαντικό και κάνουμε μία προσπάθεια υποστηρίζοντας και τους φορείς που έχουν προβλήματα -γιατί υπάρχουν φορείς που έχουν προβλήματα- ώστε να έχουν τη δυνατότητα να απαντήσουν σε όλες τις διοικητικές προϋποθέσεις που έχουν τεθεί.
Στο θέμα των βιβλίων, εφόσον ετέθη το ερώτημα, θα είμαι απολύτως κατηγορηματική. Είναι προφανές ότι τα βιβλία θα εκτυπωθούν με τον ίδιο τρόπο όπως εκτυπώνονται κάθε χρόνο και θα δοθούν στα παιδιά. Τα παιδιά θα έχουν το βιβλίο τους. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με το ψηφιακό σχολείο, ούτε είπε κανείς ότι το ψηφιακό σχολείο θα καταργήσει το έντυπο υλικό.
Για το θέμα του ψηφιακού σχολείου υπάρχουν τρεις μεγάλες ενότητες. Είναι οι υποδομές, είναι το ψηφιακό περιεχόμενο και είναι η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, όπως ξέρετε, ήδη έχει ξεκινήσει. Είναι αρκετές χιλιάδες εκπαιδευτικών οι οποίοι έχουν επανεπιμορφωθεί στα νέα δεδομένα. Το περιεχόμενο έχει σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά που σας είπα πριν, αλλά το ψηφιακό περιεχόμενο ποτέ δεν ολοκληρώνεται. Το τρίτο στοιχείο είναι οι υποδομές. Όχι, δεν χρειάζεται στο ψηφιακό σχολείο να έχει το κάθε παιδί έναν υπολογιστή. Υπάρχουν τα εργαστήρια υπολογιστών. Παλαιότερα ήταν σε αίθουσες. Τώρα είναι κινητά τα οποία κινούνται από αίθουσα σε αίθουσα και βέβαια υπάρχει ο διαδραστικός πίνακας ο οποίος θα παίξει πια έναν πολύ σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο γίνεται το μάθημα.
Η πρόσθετη διδακτική στήριξη ήταν ένα πρόγραμμα το οποίο συζητήθηκε πολύ. Είναι γνωστό ότι σ’ αυτό το πρόγραμμα υπήρχαν πολύ μεγάλα προβλήματα. Ξεκινούσε η εγγραφή εκατό χιλιάδων παιδιών και στο τέλος του πρώτου μήνα δεν έφτανε τα περισσότερα από είκοσι-είκοσι δύο χιλιάδες παιδιά διάσπαρτα σ’ όλη τη χώρα με πολύ σοβαρά προβλήματα στην πρόσληψη των εκπαιδευτικών η οποία και αργούσε. Ξέρετε ότι μόλις ανέλαβα αυτό ήταν το πρώτο σοβαρό θέμα που είχε προκύψει γιατί προσλαμβάνονταν χωρίς ουσιαστικά κριτήρια. Ήταν ένας κατεξοχήν χώρος όπου προσλάμβανε ο κάθε διευθυντής και όπου έμπαιναν μόρια και τα μόρια αυτά προσμετρούσαν στην τελική πρόσληψη και υπήρχε μία απόλυτη και αδιαφάνεια αλλά και «φάμπρικα». Την ξέρετε, κύριοι συνάδελφοι. Δεν ξέρω αν την είχατε καταγγείλει στην προηγούμενη περίοδο, όμως ήταν από τα σοβαρότερα ζητήματα της εκπαίδευσης.
Σήμερα η υποστήριξη των παιδιών υπάρχει στο νέο λύκειο. Τα μαθήματα που θα επιλέγονται από τα παιδιά θα γίνονται σε πολύ μεγάλο αριθμό ωρών στο σχολείο, δηλαδή τα μαθηματικά θα μπορούν να είναι έξι ώρες και να παίρνει εμβάθυνση στα μαθηματικά το παιδί και να κάνει οκτώ ώρες, επομένως να μη χρειάζεται να κάνει φροντιστηριακά μαθήματα εκτός και να προσπαθεί το ίδιο το σχολείο να αντιμετωπίσει το σύνολο των προβλημάτων.
Μην υποτιμάτε καθόλου το ψηφιακό φροντιστήριο. Θέλω να εξηγήσω τι είναι γιατί βλέπω μία απόλυτη άπωση για οτιδήποτε διαδικτυακό ή ψηφιακό. Αυτή είναι η νέα εποχή και θα πρέπει να συνδυάσουμε τα θετικά όλων των εποχών.
Στη νέα εποχή με το ψηφιακό φροντιστήριο συμβαίνει το εξής: Επειδή αναφέρεστε στα παιδιά, έχουμε 153.000 «χτυπήματα» την ημέρα. Είναι μόνο μέσω του δικτύου, δηλαδή από μαθητές είναι τα 153.000 «χτυπήματα» την ημέρα. Τι μπορεί να κάνει το παιδί; Ας πούμε ότι είναι στη δευτέρα ή στην τρίτη λυκείου και δίνει φέτος μαθηματικά και θέλει να δει το μάθημα των πιθανοτήτων ή το μάθημα των μιγαδικών αριθμών. Μπαίνει μέσα στο μάθημα των μιγαδικών αριθμών, βλέπει μία υποδειγματική παράδοση, δηλαδή βλέπει τον καθηγητή να κάνει την υποδειγματική παράδοση, να λύνει ασκήσεις, βλέπει επιμέρους βοηθήματα και ασκήσεις απ’ όλες τις ασκήσεις που έχουν μπει στις εξετάσεις τα τελευταία δέκα χρόνια και έχει τη δυνατότητα να στέλνει ερωτήσεις και να παίρνει απαντήσεις και αυτό γίνεται δωρεάν για κάθε παιδί όποια στιγμή θέλει και για το μάθημα που θέλει για τις εξετάσεις. Είναι λοιπόν μία πολύ σημαντική διαδικασία. Θα την ολοκληρώσουμε το Σεπτέμβρη αλλά ήδη σήμερα τα παιδιά έχουν αυτού του είδους τη βοήθεια σ’ έναν αριθμό μαθημάτων που αφορούν τις εξετάσεις. Επαναλαμβάνω ότι είναι ατομική βοήθεια, προσωπική, δωρεάν, τη βλέπει όπου θέλει, όπου βρίσκεται το κάθε παιδί και όσες φορές θέλει για να βοηθηθεί στο μάθημα που έχει ανάγκη.
Στο θέμα της διαβούλευσης, δεν ξέρω σε τι αναφέρεστε συγκεκριμένα, κυρία συνάδελφε. Η διαβούλευση για την τριτοβάθμια ξεκίνησε στις 26 Νοεμβρίου και τέλειωσε στις 30 Ιανουαρίου. Είναι πλήρης, δηλαδή, είναι ένα κείμενο 30 σελίδων, το οποίο δόθηκε με συγκεκριμένα ερωτήματα. Είχαμε πολύ μεγάλη συμμετοχή. Έγινε αποδελτίωση όλης της διαβούλευσης και δώσαμε στη δημοσιότητα και τα αποτελέσματα της διαβούλευσης. Δηλαδή, τα έχουμε κάνει κατά κατηγορίες και πολλά απ’ αυτά έχουν κατατεθεί και στο ΕΣΥΠ, στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, όπου και έχουν ληφθεί υπόψη.
Αλλά να σας ρωτήσω κάτι; Αφού εσείς δεν συμμετέχετε σε κανενός είδους διαβούλευση, σε κανενός είδους διακομματική επιτροπή, σε κανενός είδους συλλογικό όργανο πώς να ξέρετε πώς προχωράει η διαβούλευση και ποια είναι τα αποτελέσματά της;
Έρχομαι στο θέμα των επιμέρους ζητημάτων που μπήκε από άλλα θέματα. Κύριε Μουλόπουλε, έχω πολύ μεγάλο σεβασμό στα γραπτά σας επί πάρα πολλά χρόνια και ως εκ τούτου δεν θα απαντήσω στον εξαιρετικά προσβλητικό τρόπο με τον οποίο αναφερθήκατε προσωπικά.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: ...(δεν ακούστηκε)
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Θέλω όμως να σας πω κάτι για την ιστορία της καταδίκης του Αντιπροέδρου. Ο Αντιπρόεδρος έκανε μια δήλωση. Και πιθανότατα έχει στοιχεία. Και αν έχει στοιχεία πρέπει να τα αποδείξει μόνος του. Εγώ δεν αναφέρθηκα σε γενικότητες. Εγώ σας έδειξα φωτογραφίες, σας είπα συγκεκριμένα γεγονότα, σας είπα γεγονότα που συνέβησαν σε χώρο της εκπαίδευσης, σας είπα γεγονότα που συνέβησαν ενώ είχαν κληθεί όλοι οι δήμαρχοι.
Δεν έχω καμία εμμονή. Και να σας πω την αλήθεια μου είναι αδιάφορο τι θα κάνετε στο τέλος. Ο καθένας όπως πολύ σωστά είπατε κρίνεται και ο κόσμος αποφασίζει που θα τον κατατάξει ανάλογα με το τι λέει και βεβαίως ανάλογα με το τι κάνει. Και το τι κάνει δεν είναι μόνο για τους Υπουργούς ούτε μόνο για την Κυβέρνηση. Είναι για όλους μας.
Κλείνοντας να πω ότι φαντάζομαι ότι είστε ο μόνος άνθρωπος που διασκεδάσατε από μια τέτοια συζήτηση. Θέλει ένα ειδικού είδους θυμικό για να διασκεδάσει κανείς με μια τέτοια συζήτηση.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Χιούμορ θέλει.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Να συμφωνήσω μαζί σας για άλλη μια φορά ότι βεβαίως οι νέοι πρέπει και να αντιδράσουν και να αντισταθούν και να μας ανατρέψουν όλους, ξέροντας τι θέλουν να κάνουν και ξέροντας που θέλουν να πάνε. Όχι τυφλά. Και η μεγαλύτερη επανάσταση κάθε φορά έρχεται σε κάθε περίοδο από τη νέα γενιά.
Ας μη μιλούμε κανένας εξ ονόματος των 16άρηδων, των 17άρηδων, των 18άρηδων. Ούτε εσείς, ούτε εμείς μπορούμε να μιλήσουμε. Είναι τα παιδιά μας, τα εγγόνια ίσως αλλά είναι μια άλλη γενιά που θα βρει το δικό της δρόμο. Δεν χρειάζεται ούτε μπαμπάδες, ούτε μαμάδες, ούτε καθοδηγητές.
Λείπει ο κ. Ταλιαδούρος. Δεν θα το αναλύσω ως θέμα αλλά θα σας καταθέσω στα Πρακτικά τα στοιχεία. Είχαμε ένα πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα με την Καρδίτσα και θέλω να αναρωτηθούμε γιατί η Καρδίτσα έχει ειδικά προβλήματα; Γιατί η Καρδίτσα έχει το μεγαλύτερο αριθμό σχολείων; Γιατί η Καρδίτσα έχει το μεγαλύτερο αριθμό εκπαιδευτικών ανά μαθητή; Γιατί έχουμε μέσα στην πόλη της Καρδίτσας σχολείο με 40 μαθητές και 7 δασκάλους; Με 44 μαθητές και 10 δασκάλους; Με 34 μαθητές και 7 δασκάλους; Με 30 μαθητές και 5 δασκάλους; Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά ειδικά στο νομό Καρδίτσας; Από όλους τους νομούς της χώρας ήταν ένας νομός στον οποίο δεν μπορούσε να μπει τάξη. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Ο καθένας ας το ερμηνεύσει.
Εγώ όμως καταθέτω στα Πρακτικά για να σας πω ότι στην Καρδίτσα είναι 6.760 μαθητές και 48 σχολεία και στα Τρίκαλα δίπλα είναι 8.000 μαθητές και 49 σχολεία.
(Στο σημείο αυτό η Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κ. Άννα Διαμαντοπούλου, καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Ίσως όμως μπορούσατε να ρωτήσετε τον κ. Ταλιαδούρο γιατί έχει αυτό το πρόβλημα ο νομός.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Δεν είναι εδώ, γι’ αυτό. Θα τον ρωτήσω αλλά δεν είναι εδώ. Τα βάζω στα Πρακτικά και θα ζητήσω…
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Δεν είχα δει ότι δεν είναι εδώ.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κύριε Χαλβατζή, μιλήσατε και δώσατε και τη δική σας ερμηνεία και για το θέμα της βίας και των δικών μου σχολίων.
Επαναλαμβάνω και κατανοώ και θεωρώ πραγματικά θετικό για κάθε Κυβέρνηση και κάθε εξουσία και την αντίδραση και τη σκληρή αντίδραση και την κριτική και τη μετωπική σύγκρουση.
(SX)


(3BS)
Εκεί που τα πράγματα δεν είναι αποδεκτά στη δημοκρατία, είναι η βία.
Κι εγώ, κύριε Χαλβατζή, θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν θεωρείτε ότι το ΠΑΜΕ έχει δικαίωμα να μπαίνει όποτε θέλει, σε όποιο σχολείο θέλει και να επιβάλει πράγματα.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ: Εσείς δεν μπαίνετε και ως φυσικό πρόσωπο και με την ιδεολογία σας στα σχολειά κάθε μέρα;
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Εγώ δεν μπαίνω στα σχολειά κάθε μέρα. Όταν πηγαίνω στα σχολειά, ειδοποιώ. Επειδή υπήρξα και εκπρόσωπος της Αντιπολίτευσης στα θέματα Παιδείας, να σας πω ότι έπαιρνα τηλέφωνο το Διευθυντή της περιοχής, συνεννοούμουν κι αν επιτρεπόταν, πήγαινα. Δεν πήγαινα όποτε ήθελα, άνοιγα την πόρτα κι έμπαινα μέσα στο σχολείο. Για φανταστείτε το κάθε κόμμα να κάνει την ίδια δουλειά, να αρχίσει να μπαίνει το ΠΑΜΕ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΛΑΟΣ στο σχολείο ό,τι ώρα θέλει.
Εδώ, λοιπόν, θέλω να σας πω ότι υπάρχει σημερινή καταγγελία της Β’ ΕΛΜΕ όπου το ΠΑΜΕ μπήκε και απαίτησε από το Διευθυντή όταν υπάρχει απεργία ή κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ και ζητείται άδεια από μαθητές να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, όχι μόνο να τους δίνει άδεια και να μην καταχωρεί τις απουσίες τους, αλλά να τους συνοδεύει και ο ίδιος με όσους καθηγητές επιθυμούν. Δηλαδή, έχουμε χάσει πια κάθε λογική. Να μπορεί το ΠΑΜΕ να μπαίνει στο σχολείο και να απαιτεί από τον καθηγητή να αφήνει τους μαθητές να φεύγουν και να μην τους βάζει και απουσία.
Με συγχωρείτε, δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν όρια. Να τους αλλάξουμε τους κανόνες; Να τους αλλάξουμε. Να κάνουμε μία συζήτηση και να δούμε πώς αντιμετωπίζουμε τα σχολεία ως πολιτικό σύστημα. Αυτού του είδους, όμως, τα φαινόμενα πραγματικά δεν μπορώ να τα κατανοήσω. Και φαντάζομαι ότι δεν είμαι η μόνη που δεν μπορεί να τα κατανοήσει και να τα αποδεχθεί στην ελληνική κοινωνία.
Έρχομαι στο θέμα του ΛΑΟΣ. Βεβαίως, δεν μπορώ να ξέρω όλα τα σχολεία. Όμως, και θα το κοιτάξω και προσωπικά. Τα δύο χωριά όπου το κάθε ένα έχει από ένα κτίριο και είχε από ένα 3θέσιο σχολείο, συμφώνησαν κι έκαναν από κοινού μία πρόταση. Συγχωνεύτηκαν τα δύο σε ένα σχολείο. Κι επειδή απέχουν ένα χιλιόμετρο –ουσιαστικά είναι ενωμένα τα χωριά- οι τρεις τάξεις –και λόγω κτιρίου- λειτουργούν στο ένα και οι τρεις στο άλλο. Δηλαδή, είναι πλήρεις τάξεις. Δεν είναι ένα σχολείο όπου είναι όλα τα παιδιά μαζί.
Φυσικά –λείπει ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ- έχουμε μία πολύ μεγάλη διαφορά. Εμείς θεωρούμε Έλληνες όσους μετέχουν της ημετέρας Παιδείας. Εμείς θέλουμε όλα τα παιδιά να μπουν στο σχολείο. Θέλουμε να μάθουν την ελληνική γλώσσα. Κάνουμε ειδικά μαθήματα για τα παιδιά που δεν ξέρουν τη γλώσσα, για να τα υποστηρίξουμε. Κανείς δεν μπορεί να ενσωματωθεί, να λειτουργήσει σε αυτή την κοινωνία, αν δεν μάθει πολύ καλά την ελληνική γλώσσα γι’ αυτό και είναι η βασική μας λογική και η βασική μας προτεραιότητα. Γι’ αυτό σε όλα τα σχολεία στη χώρα όπου υπήρχε αριθμός παιδιών που είχαν προβλήματα γλώσσας, τα κριτήρια ήταν διαφορετικά στις συνενώσεις, ώστε να μπορούμε και να τα υποστηρίξουμε και να ενσωματωθούν, διότι, βεβαίως, έχουν πολύ σημαντικότερα προβλήματα.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Υπουργού)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Θα χρειαστείτε κι άλλο χρόνο, κυρία Υπουργέ;
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Τελειώνω αμέσως, κύριε Πρόεδρε. Ευχαριστώ.
Τελειώνοντας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή δίνουμε μία εικόνα ότι όλη η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν ασχολείται με τίποτε άλλο εκτός από το θέμα των συνενώσεων των σχολείων, θα πω δύο πράγματα: Το ένα είναι τα νούμερα και το άλλο η ουσία.
Θα ξεκινήσω από τα νούμερα: Η χώρα έχει δεκαέξι χιλιάδες σχολεία. Τα σχολεία που μετακινούνται είναι πεντακόσια εβδομήντα Δημοτικά, το 85% των οποίων μονοθέσια, 2θέσια και 3θέσια και γύρω στα διακόσια –ίσως και λιγότερα, εκατόν ογδόντα- Γυμνάσια και Λύκεια. Πολλές από τις μετακινήσεις που κάνουμε είναι για παράδειγμα: Γυμνάσια μαζί στις μεγάλες πόλεις –δύο Γυμνάσια να κάνουν ένα Γυμνάσιο- και δύο Λύκεια μαζί, γιατί έχουμε ένα τεράστιο πρόβλημα: Όπου υπάρχει Γυμνάσιο και Λύκειο, το Γυμνάσιο σταματά τα μαθήματά του όταν το Λύκειο αρχίζει τις εξετάσεις.
Υπάρχουν αλλαγές πάλι σε συστεγαζόμενα σχολεία για να αντιμετωπίσουμε το θέμα της βάρδιας και έχουν λυθεί ζητήματα βάρδιας. Με το που συνενώνουμε τα σχολεία, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα της βάρδιας. Παντού έχουν γίνει προβλέψεις για τους αύλειους χώρους. Παντού, όπως είπα, έχουν μετρηθεί οι αποστάσεις και θα κοιτάξουμε τις συγκεκριμένες για τις οποίες υπάρχουν εξαιρέσεις.
Έρχομαι τώρα στην ουσία: Για την ουσία άκουσα πάρα πολύ λίγα, γιατί προέκυψε η λογική του χώρου που έχει τον παπά, τον κοινοτάρχη, το δάσκαλο. Ενδιαφέρον, συγκινητικό, μόνο που είναι η Ελλάδα του ’50.
Σήμερα τα χωριά που απέχουν δύο, πέντε, έξι χιλιόμετρα είναι ενιαίοι χώροι και έχουν καθημερινή επικοινωνία οι άνθρωποι. Όλος ο χώρος ενός ενωμένου δήμου λειτουργεί με κέντρα. Έχουμε πει ότι τα κτίρια αυτά θα χρησιμοποιηθούν από τις κοινότητες και ότι οι γιορτές των σχολείων, οι εκδηλώσεις καινοτομίας, οι βραβεύσεις θα γίνονται σε όλα τα χωριά. Tα Κέντρα Περιβάλλοντος θα συνδεθούν με αυτά τα σχολεία.
Υπάρχει ένας σχεδιασμός για το πως θα λειτουργεί ενιαία ο χώρος, αλλά κυρίως το πως τα παιδιά –και εδώ να έρθω στο άλλο επιχείρημα- δεν θα είναι παιδιά δύο ταχυτήτων και δύο Θεών. Δεν θα έχουμε, όπως είπα πριν, επτά, οκτώ παιδάκια σε ένα ολόκληρο σχολείο ή δεκατέσσερα παιδιά σε ένα γυμνάσιο. Είναι άλλες οι ανάγκες της εποχής.
Πάνω από όλα αυτή τη δύσκολη περίοδο έχουμε την ευθύνη να είναι πλήρη τα προγράμματα και τα παιδιά να μπορούν να αντιμετωπίσουν και επί της γενικής παιδείας και επί των ειδικών γνώσεων μια εξαιρετικά ανταγωνιστική κοινωνία, να βγουν ενεργοί πολίτες, αλλά και άνθρωποι που μπορούν την επόμενη ημέρα να λειτουργήσουν.
Υπάρχει το θέμα της μεταφοράς. Ειπώθηκαν από τον κ. Ροντούλη οι καταστροφές του Θεού. Σήμερα μετακινούνται 135.000 παιδιά. Δεν είναι μικρός ο αριθμός. Η ελληνική πολιτεία μετακινεί 135.000 παιδιά κάθε μέρα. Τα παιδιά που προστίθενται στις 135.000 είναι 12.000. Δηλαδή, είναι λιγότερο από το 10%, τα οποία κατανέμονται σε όλη τη χώρα.
Βεβαίως, γιατί όλοι εδώ ζούμε, το 2004 –έφυγε ο κ. Ευθυμίου- οι μεταφορές ήταν 150 εκατομμύρια. Το 2009 οι μεταφορές είχαν φτάσει τα 260 εκατομμύρια, όπου δεν υπήρχε κανένας έλεγχος και όπου έγινε επάγγελμα πλέον, το να ζει κανείς από τις μεταφορές των μαθητών …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Σας παρακαλώ να ολοκληρώσετε, κυρία Υπουργέ.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Το Ινστιτούτο Μεταφορών του Ερευνητικού Κέντρου της Θεσσαλονίκης θα μας παραδοθεί σε είκοσι μέρες –το κάναμε πέρσι το Μάρτιο και μελετάται όλη η Ελλάδα- σχέδιο το οποίο θα εφαρμόζεται διαφορετικά σε κάθε περιοχή –γιατί δεν είναι όλες οι περιοχές ίδιες, αλλιώς η Θεσσαλονίκη, η Αθήνα, το μικρό χωριό ή το νησί- για να μπορούμε να βρούμε διαφορετικούς τρόπους για τη μεταφορά των μαθητών και για να μην έχουμε μονοπώλια. Γιατί υπάρχει μικρό νησί, όπου ο ταξιτζής έβγαζε 700 ευρώ την ημέρα, γιατί δεν υπήρχε δεύτερος. Δεν μπορεί, λοιπόν, κανείς να ζει και σε βάρος του σχολείου και σε βάρος των μαθητών.
Αυτό που δεσμευόμαστε είναι ότι υπάρχει σχέδιο. Το Υπουργείο Εσωτερικών και το Υπουργείο Μεταφορών είναι τα Υπουργεία που έχουν και την ευθύνη και τη χρηματοδότηση. Δεν λέμε στους δήμους: «Πάρτε το και δεν σας δίνουμε χρήματα». Θα υπάρχει η ευθύνη των δήμων για να την οργανώσουν καλύτερα, αλλά η χρηματοδότηση θα γίνεται από την πολιτεία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μιλάμε για πάρα πολύ σοβαρό θέμα που είναι οι μαθητές, τα παιδιά και το μέλλον τους.
Όπως εγώ παραδέχτηκα ότι πραγματικά θα δούμε λάθη που έγιναν και προς τη μια και προς την άλλη κατεύθυνση –γιατί τώρα μόλις πληροφορήθηκα ότι και προς την άλλη κατεύθυνση υπάρχουν λάθη, δηλαδή σχολεία που δεν ενώθηκαν, ενώ έπρεπε να ενωθούν- με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει και εσείς –νομίζω- να βάλετε λίγο τις κομματικές ασπίδες και τα κομματικά τύμπανα πολέμου στην άκρη και ειδικά στο χώρο της παιδείας να βρούμε ειρήνη και γλώσσα συνεννόησης. Αυτό θέλει ο ελληνικός λαός.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε την Υπουργό Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κυρία Άννα Διαμαντοπούλου.
Το λόγο έχει για τη δευτερολογία του ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, για έξι λεπτά.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Τα έξι λεπτά θα είναι σαν της κυρίας Διαμαντοπούλου; Το ρωτώ για να προγραμματίσω την ομιλία μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Μπορείτε να κάνετε μια μικρή υπέρβαση.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ευχαριστώ πάρα πολύ.
Η κυρία Υπουργός, όταν αφήνει το ΣΥΡΙΖΑ, πιάνει το ΠΑΜΕ. Προφανώς, δεν θέλει να αντιληφθεί το πρόβλημα, το οποίο είναι οι πολιτικές της Κυβέρνησης και η πολιτική που ακολουθεί στο Υπουργείο Παιδείας.
Κυρία Διαμαντοπούλου, δεν είναι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΠΑΜΕ το πρόβλημα. Η πολιτική σας είναι το πρόβλημα. Εάν δεν αντιληφθείτε ότι έχει απέναντι την κοινωνία η πολιτική σας, θα προσπαθείτε, όπως σας είπα, να βρείτε αποδιοπομπαίους τράγους για να αποδώσετε τραγικά φαινόμενα, τα οποία θα συναντάτε όλο και περισσότερα, όπου και αν εμφανίζεστε. Τραγικά φαινόμενα! Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Αναφερθήκατε στο Γρηγόρη Καλομοίρη. Λυπάμαι πάρα πολύ για την αναφορά σας. Πρώτα-πρώτα, το Γρηγόρη Καλομοίρη τον ξέρω προσωπικά δεκαετίες σε πολύ δύσκολους και σκληρούς καιρούς. Έχει μια αψεγάδιαστη αγωνιστική διαδρομή στο χώρο της Αριστεράς, μια απίστευτη ετοιμότητα, ειλικρίνεια, σταθερότητα και συνέπεια στις απόψεις του. Μπορεί να διαφωνείτε, αλλά δεν είναι δυνατόν από το Βήμα της Βουλής τόσο αυθαίρετα να επιχειρείτε να τον κατηγορήσετε για πράξεις βίας.
Δεν χρειαζόταν να επικοινωνήσω μαζί του φυσικά, γιατί ξέρω τη διαδρομή του, ξέρω τις αρχές του, ξέρω τη στάση του, ξέρω τη λογική του, αλλά επικοινωνώντας μαζί του επιβεβαίωσα του λόγου το αληθές πλήρως και απολύτως. Γιατί την ειρηνική διαμαρτυρία, αποδοκιμασία της πολιτικής σας προσπαθείτε να την ταυτίσετε με τη βία και μάλιστα να ενοχοποιήσετε και πρόσωπα; Θα σας έλεγα, λοιπόν, να πάρετε πίσω αυτή τη φράση για το Γρηγόρη Καλομοίρη. Δεν σας τιμά καθόλου.
Επίσης, να πω μια κουβέντα για τη φράση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της Συμπολίτευσης, ο οποίος είπε να μην υποτιμούμε το δημόσιο σχολείο, τη δημόσια εκπαίδευση. Απορώ σε ποιους το είπε. Δεν θα μιλήσω μόνο συλλογικά ως παράταξη, αλλά και προσωπικά. Εγώ το δημόσιο έχω βγάλει, δημόσιο πανεπιστήμιο πήγα, τα παιδιά μου όλα σε δημόσιο σχολείο θήτευσαν, δημόσιο πανεπιστήμιο έβγαλαν, σε δημόσιο χώρο ζουν. Το αγαπάμε το δημόσιο σχολείο. Το υπεραγαπάμε. Και το δημόσιο σχολείο μάς έχει προσφέρει πάρα πολλά πράγματα.
Έχει, όμως, μεγάλα προβλήματα από την πολιτική σας, προβλήματα υποβάθμισης, προβλήματα τα οποία έχουν φθάσει σε οριακό σημείο και πλέον έχουν γίνει πρόβλημα εθνικών διαστάσεων. Αυτή τη στιγμή μιλάω με νέα παιδιά. Δεν θέλω να προσωποποιήσω εντελώς τη συζήτηση, αλλά μιλάω με νέα παιδιά, τα οποία δεν θέλουν να πάνε στο Λύκειο, δεν πάνε στο Λύκειο, όχι γιατί δεν είναι καλοί μαθητές, όχι γιατί δεν μεριμνούν, όχι γιατί δεν έχουν καλλιέργεια. Έχουν απίστευτη καλλιέργεια, που εγώ δεν την είχα στα χρόνια τους, καθώς και μορφωτικές αξίες και μορφωτικό περιεχόμενο απίστευτο. Σου λένε: «Τι να πάω; Χάνω τις ώρες μου». «Χάνω την ώρα μου». Εκεί έχετε φθάσει το λύκειο.
Και όταν μάλιστα είναι μπροστά σε εξεταστική, ξέρετε τι κάνουν αυτά τα παιδιά; Τόμους επί τόμων τους μαθαίνουν αποστήθιση. Το έχω κάνει εγώ ως γονέας. Έχω κρατήσει το βιβλίο και απέναντι το παιδί μου, μου διάβαζε κατά λέξει, να μη χάσει λέξη. Και τρελαίνομαι. Και λέω: «Μα, αυτό είναι; Μάθηση είναι αυτή;». Και, όμως, αυτό κάνετε στα σχολεία.
Μιλάτε για ένα άλλο Λύκειο. Το άλλο Λύκειο θέλει και χρηματοδότηση. Δεν μπορεί να γίνει το άλλο Λύκειο έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα. Δεν μπορεί να γίνει αυτό το άλλο Λύκειο για το οποίο μιλάτε χωρίς αναβαθμισμένη χρηματοδότηση, χωρίς άλλη αντίληψη για την παιδεία, άλλη καλλιέργεια του εκπαιδευτικού, άλλο επίπεδο, άλλη σχέση. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα.
Αυτά πρέπει να αλλάξουν στο χώρο της παιδείας, της εκπαίδευσης, αλλά δεν βλέπω να παίρνετε στα σοβαρά αυτά τα οποία λέμε. Δεν τα παίρνετε καθόλου στα σοβαρά και λυπάμαι πάρα πολύ.
Θα σας διαβάσω το μήνυμα που πήρα για τη διαβούλευση στο κινητό μου.
«Το εσπερινό του Μοσχάτου πάει στο εσπερινό Καλλιθέας, από τη θάλασσα στο Νέο Κόσμο, από το Δήμο Ταύρου, στο Δήμο Καλλιθέας. Ο Δήμαρχος Μοσχάτου δήλωσε πως στις 28 Φεβρουαρίου ήταν πιο πολλοί οι υπηρεσιακοί παράγοντες παρά ο δήμαρχοι. Το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα «όχι» στις συγχωνεύσεις στο Δήμο και το Υπουργείο το απέρριψε». Μπορώ να σας πω και το όνομα. Είναι μέσα από το δήμο.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Αυτή είναι η διαβούλευση που κάνατε; Είναι αντίληψη αυτή, τα εσπερινά σχολεία σε ένα δήμο να τα πηγαίνετε σε έναν άλλο; Είναι εύκολη αυτή η μετακίνηση για μαθητές του εσπερινού σχολείου, επειδή είναι λίγοι σε ένα σχολείο και πηγαίνουν –υποτίθεται- για να κάνουν το σχολείο μεγαλύτερο; Είναι εύκολο να γίνει η μετακίνηση πάντοτε; Και είναι ενθαρρυντικό να το κάνετε αυτό και να πιστεύετε ότι θα έχει τους ίδιους μαθητές; Μήπως θα τα ενοποιήσετε και οι μαθητές θα είναι λιγότεροι και θα έχετε απώλειες; Πρέπει να υπάρχουν κίνητρα για να πηγαίνουν τα παιδιά στο εσπερινό σχολείο.
Τα λέω αυτά γιατί εκεί θα γίνει η διαβούλευση. Δεν θα γίνει διαβούλευση, εσείς να αποφασίζετε κεντρικά στο Υπουργείο Παιδείας. Δεν θα το έκανα ποτέ εγώ αυτό. Θα θεωρούσα τρέλα να μιλήσω εγώ κεντρικά για συγχωνεύσεις. Να πάτε τοπικά, να μιλήσετε με τις τοπικές κοινωνίες. Εκεί θα κάνετε το διάλογο με το δήμο, με το σύλλογο γονέων, με τους καθηγητές, με τους δασκάλους για να βγάλετε μια άκρη και αυτό που θα κάνετε να στέκει.
Εγώ δεν αμφιβάλω ότι μπορεί να χρειάζεται να γίνουν και συγχωνεύσεις. Δεν μπορώ να προσδιορίσω αυτή τη στιγμή τον αριθμό και την έκταση. Αυτήν την ώρα όμως, μαζικές καταστάσεις και διαδικασίες τις οποίες εγκαινιάζετε δεν υπακούουν προφανώς σε μια εκπαιδευτική λογική που δεν είναι μόνο θέμα εκπαίδευσης, συγχωνεύσεων σχολείων, είναι πολύ ευρύτερο. Υπακούουν μάλλον σε μια λογιστική λογική, στη λογική να κάνουμε εξοικονόμηση πόρων. Και σας ρωτάω: Το πέντε προς ένα θα ισχύσει και για την εκπαίδευση; Θα ισχύσει και για τους καθηγητές; Θα ισχύσει και για τους δασκάλους; Θα ισχύσει για το διδακτικό προσωπικό στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα; Αν ισχύσει αυτό, τότε θα γίνουν πέντε προς ένα τα σχολεία. Και πέντε προς ένα σχολεία σημαίνει λεηλασία του δημόσιου σχολείου, κατακρεούργηση του δημόσιου σχολείου. Αυτή είναι η εξέλιξη.
Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε, δώστε μου ένα λεπτό μονάχα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ελπίζουμε να είναι ένα λεπτό.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Και να σας πω και το τελευταίο, μια και μιλάτε για πόρους και χρηματοδότηση. Το «Δεν Πληρώνω» το έχετε ξεκινήσει στην εκπαίδευση εσείς; Από την παιδεία το ξεκινήσατε το «Δεν Πληρώνω»; Γιατί όλα τα μηνύματα που παίρνουμε από τις σχολικές επιτροπές είναι ότι γίνονται άγριες περικοπές στα χρήματα που παίρνουν και πληρώνουν στην ουσία από την τσέπη τους, το πετρέλαιο, το τηλέφωνο, το ηλεκτρικό. Τι γίνεται με αυτήν την κατάσταση; Έτσι θα αντιμετωπίσουμε την αναβάθμιση του σχολείου;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Παίρνουμε επίσης, μηνύματα και πληροφορίες, διαμαρτυρίες, καταγγελίες, από τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα ότι οι περικοπές των χρηματοδοτήσεων είναι άγριες, ότι θεμελιώδεις ανάγκες των πανεπιστημίων δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Βιβλιοθήκες όπως αυτή της Παντείου με ιστορικό χαρακτήρα, από τις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες, δεν μπορεί να λειτουργήσει πλέον. Θεμελιώδεις λειτουργίες της ανώτατης εκπαίδευσης. Και σας ρωτάω: Θα είναι θύμα και η εκπαίδευση του μνημονιακού προγράμματος; Ποια θα είναι η προοπτική αυτού του τόπου, αν συνεχίσετε αυτήν την τακτική και τα επόμενα χρόνια; Ποια θα είναι η προοπτική της εκπαίδευσης με έναν καθηγητή και με ένα δάσκαλο που θα πένονται κυριολεκτικά;
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Αν έχετε την καλοσύνη ολοκληρώστε, κύριε Λαφαζάνη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Και ποιού είδους εργασιακές σχέσεις θα έχουμε στην εκπαίδευση, όταν δεν υπάρχουν προσλήψεις και όλες οι ανανεώσεις προσωπικού γίνονται με ελαστικές πλέον, επισφαλείς θέσεις εργασίας;
Αυτά είναι μερικά από τα βασικά μεγάλα θέματα που απασχολούν σήμερα τους μαθητές, απασχολούν τους φοιτητές, απασχολούν τους διδάσκοντες, την ελληνική κοινωνία και τα οποία θέλουν απάντηση.
Όμως, η απάντηση δεν μπορεί να είναι να πάμε στην αγορά γενικώς, στο σχολείο του ανταγωνισμού, στο σχολείο των ατομικών επιτεύξεων και να μην βλέπουμε ότι, πέραν του ατομισμού και της ατομικής προσπάθειας, για να προχωρήσει κανείς, υπάρχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να συνεκτιμήσει και να συνυπολογίσει, άλλες αξίες τις οποίες πρέπει να προσμετρήσει.
Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, για την ανοχή σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο, για να απαντήσω πολύ γρήγορα σε κάποιες παρατηρήσεις που έγιναν.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Το λόγο έχει η Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κα Άννα Διαμαντοπούλου.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Αναφερθήκατε στο θέμα της συγκεκριμένης Βιβλιοθήκης του Παντείου και πρέπει να σας πω, κύριε Λαφαζάνη, ότι από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα, ένα από τα μεγαλύτερα και άλυτα προβλήματα ήταν συνολικά το θέμα των βιβλιοθηκών, είτε αφορούσε τα πανεπιστήμια, είτε τις ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, είτε τις δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες. Αρκεί μόνο να σας πω ότι όταν ανέλαβα, θα μας έκοβαν τις συνδρομές από όλα τα ηλεκτρονικά περιοδικά. Δηλαδή, τα πανεπιστήμια δεν θα είχαν ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες. Χρωστούσαμε 30 εκατομμύρια ευρώ το 2009. Έγινε ένας τιτάνιος αγώνας, για να αντιμετωπιστεί το θέμα των ηλεκτρονικών βιβλιοθηκών. Μπορέσαμε και πληρώσαμε τις συνδρομές και λύθηκε το ζήτημα.
Ασχολήθηκα προσωπικά με το θέμα αυτής της Βιβλιοθήκης και είναι σε πορεία να επιλυθεί, γιατί πραγματικά είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα. Δεν είναι ένα θέμα του αν έχει κανείς την υπογραφή για να αποφασίσει να λυθεί ή όχι, αλλά πρέπει να δίνουμε έναν καθημερινό αγώνα, ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε την καλύτερη, όπως σας είπα, κατανομή των πόρων που έχουμε. Και αυτή η καλύτερη κατανομή σημαίνει ότι πρέπει σε όλους τους χώρους να σχεδιάσουμε καλύτερα.
Είπατε για τις προσλήψεις. Η ανάγκη των προσλήψεων σε όλα τα επίπεδα είναι σημαντική. Το πρώτο, λοιπόν, που πρέπει να κάνουμε είναι να αναδιαρθρώσουμε καλύτερα το ανθρώπινο δυναμικό που υπάρχει, με σεβασμό και στα κοινωνικά προβλήματα και στις οικογενειακές ανάγκες, αλλά πάντοτε με πρώτο δεδομένο το θέμα της λειτουργίας των σχολείων. Ανέφερα προηγουμένως ορισμένα σχολεία, τα οποία έχουν τρεις, τέσσερις, ή πέντε εκπαιδευτικούς πάνω από τις οργανικές θέσεις του σχολείου. Εκεί θα πρέπει να γίνει μια καλύτερη διευθέτηση. Δεν μπορεί να μην κατανοούμε ότι αυτά είναι στοιχειώδη πράγματα, ώστε να λειτουργήσουμε καλύτερα και μετά να δούμε και τις αναλογίες, ενώ θα γίνει βεβαίως και εσωτερικά στην Κυβέρνηση μια πολύ μεγάλη προσπάθεια.
Θέλω να σας πω ότι αναφέρθηκα στον κ. Καλομοίρη, που είναι πρόεδρος της ΟΛΜΕ, με πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Είπα ότι ήταν παρών και παρακολουθούσε τα γεγονότα. Αυτό είπα. Θα περίμενα από τον πρώην πρόεδρο της ΟΛΜΕ να είναι ο πρώτος που θα σταματούσε ή θα καταδίκαζε αυτά τα γεγονότα. Δεν είπα ούτε για αντιδράσεις ούτε για αντιστάσεις. Έδειξα βία και φωτογραφίες από καταστροφές. Ήμουν, λοιπόν, πάρα πολύ σαφής και δεν είπα τίποτα περισσότερο από αυτό.
Όσον αφορά το θέμα του Εσπερινού του Μοσχάτου με εξήντα παιδιά και της Καλλιθέας με εκατόν είκοσι παιδιά, θα ήθελα να πω ότι πάνε και τα δυο σχολεία στην παραλιακή ζώνη. Δηλαδή, δεν είναι καθόλου μεγάλη η μετακίνηση, ενώ γίνεται πολύ πιο ουσιαστικό και ισχυρό το σχολείο, ώστε να έχει όλες τις ειδικότητες και να λειτουργεί πολύ καλύτερα.
Τώρα, εάν στην Αίθουσα που λέτε ήταν περισσότεροι δήμαρχοι, με συγχωρείτε, κύριε συνάδελφε, αλλά είχαν κληθεί οι δήμαρχοι και έπρεπε να συμμετέχουν όλοι. Εμείς είχαμε παρουσία, με την υπογραφή και την κάρτα τους, περίπου διακόσιων δημάρχων. Δεν ξέρω από τους υπόλοιπους –τριακόσιοι πενήντα είναι στο σύνολο- αν ήρθαν αντιδήμαρχοι ή εκπρόσωποί τους, το σύνολο όμως των δημοτικών αρχών συμμετείχε στη διαβούλευση.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε την κυρία Υπουργό.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ το λόγο για ένα λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Θα σας δώσω το λόγο για ένα λεπτό και θα κλείσουμε τη συζήτηση.
Το λόγο έχει ο κ. Λαφαζάνης.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν θέλω να δώσω συνέχεια στη συζήτηση για τον Γρηγόρη Καλομοίρη. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται καμία υπεράσπιση και όσους προσπαθούν να πουν κάτι το οποίο είναι μεμπτό προς το πρόσωπό του, διαβολή, θα έλεγα, νομίζω ότι αυτή η προσπάθεια τους χαρακτηρίζει.
Διαβάστε στα Πρακτικά, κυρία Υπουργέ, όλα όσα είπατε και θα δείτε ότι αυτή τη φράση την είπατε. Είπατε, όμως, και άλλα στη συνέχεια και νομίζω ότι θα καταλάβετε γιατί σας απάντησα με αυτό τον τρόπο και γιατί δεν δικαιολογείστε να κάνετε και πάλι αναφορά στον Καλομοίρη, με έναν άλλο τρόπο φυσικά τώρα, αλλά πάντως με έναν τρόπο ο οποίος δεν σας τιμά ούτε αυτός. Δεν σας τιμά, διότι δεν συνέβησαν αυτά τα πράγματα τα οποία περιγράψατε σ’ αυτή την εκδήλωση, σύμφωνα τουλάχιστον με τα όσα με πληροφόρησαν για το τι συνέβη εκεί.
Φοβάμαι, όμως, ότι τη διαμαρτυρία –την έντονη διαμαρτυρία πολλές φορές- και τις μορφές πάλης, οι οποίες χρησιμοποιούνται και δεν είναι τωρινές –είναι δεκαετιών μορφές πάλης- τις διαβάλετε συστηματικά. Προσπαθείτε να τις θέσετε σε μία τέτοια τροχιά, που νομίζετε ότι σας εξυπηρετεί και επομένως να ανακαλύψετε εχθρούς, αντί να δείτε πού είναι το πρόβλημα. Αυτό το έχουν κάνει και άλλοι ιστορικά, δεν απέδωσε, αλλά απέδωσε πολύ αρνητικά πράγματα για τον τόπο και για τον ελληνικό λαό.
Για τις συγχωνεύσεις θα σας έλεγα το εξής: Αλλάξτε την πολιτική. Να ξεκινήσετε από μηδενική βάση και με ένα σοβαρό και ουσιαστικό διάλογο παντού. Εμείς δεν λέμε φυσικά ότι το πρόβλημα της παιδείας είναι οι συγχωνεύσεις. Είναι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο ουσιαστικό. Είτε με συγχωνεύσεις είτε χωρίς συγχωνεύσεις, το πρόβλημα της παιδείας είναι πολύ μεγάλο, αλλά θα επιταθεί με αυτές τις λογικές τις οποίες ακολουθείτε.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Ολοκληρώνω, κύριε Πρόεδρε.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Είναι η τέταρτη φορά, κύριε Πρόεδρε, που μιλά. Τρεις φορές είχε το δικαίωμα να μιλήσει. Έχει εξαντλήσει το δικαίωμά του.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Όχι, η τέταρτη, η τρίτη. Τηρούμε ακριβώς τον Κανονισμό. Δεν έχουμε κάνει καμία παραβίαση, κύριε Ευθυμίου.
ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ: Συγνώμη, κύριε Πρόεδρε, έκανα λάθος.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Παρακαλώ, κύριε Λαφαζάνη, να ολοκληρώσετε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Θα σας έλεγα, λοιπόν, να αλλάξετε πολιτική στο θέμα των συγχωνεύσεων.
Θα κλείσω, λέγοντας κάτι το οποίο τουλάχιστον εμείς θα το παλέψουμε στο επόμενο διάστημα με όλες μας τις δυνάμεις. Δεν μπορεί η εκπαίδευση να μπει κάτω από τη μνημονιακή πρέσα. Αν γίνει αυτό, όπως κάνετε εσείς με την πολιτική σας, θα σημάνει τη χαριστική βολή για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε πάρα πολύ.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κύριε Πρόεδρε, το λόγο παρακαλώ, για μισό λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ορίστε, κυρία Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κύριε Πρόεδρε, απλά λέω στον κ. Λαφαζάνη ότι εάν την περιγραφή αυτών που είπα τη θεωρείτε μομφή, τότε συμφωνούμε, κύριε Λαφαζάνη.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Μη δώσουμε συνέχεια στο θέμα.
Κηρύσσεται περαιωμένη η συζήτηση επί της υπ’ αριθμόν 33/18/9.3.2011 επίκαιρης επερώτησης Βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προς την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σχετικά με την πολιτική της Κυβέρνησης στη δημόσια παιδεία.
Κύριοι συνάδελφοι, δέχεστε στο σημείο αυτό να λύσουμε τη συνεδρίαση;
ΟΛΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.
Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 22.47’ λύεται η συνεδρίαση για αύριο Τρίτη 22 Μαρτίου 2011 και ώρα 18.00΄, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος: α) Ειδική Ημερήσια Διάταξη με θέμα ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού κ. Γεωργίου Παπανδρέου, σύμφωνα με το άρθρο 142 Α’ του Κανονισμού της Βουλής για τις εξελίξεις στη Λιβύη και β) νομοθετική εργασία, σύμφωνα με την ημερήσια διάταξη που έχει διανεμηθεί.
 

(Σημείωση: Αν εισήλθατε σε αυτή τη σελίδα από ΜΗΧΑΝΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ή από άλλη εξωτερική σύνδεση πιθανόν να μην βλέπετε όλη τη σελίδα μας (όλα τα frames). Για να έχετε πλήρη εξυπηρέτηση και θέαση πατήστε ΕΔΩ. Ευχαριστούμε)