ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ στο ΑΣΕΠ,
 - Φυσική Αγωγή -
ΘΕΜΑΤΑ Διδακτικής Μεθοδολογίας - Παιδαγωγικά Θέματα

  ΘΕΜΑΤΑ Διδακτικής Μεθοδολογίας - Παιδαγωγικά Θέματα

Επιπλέον Επιλογές:  ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΑΣΕΠ  για Φ.Α. 2009, Ειδική Διδακτική (με απαντήσεις) 2009, Παιδαγωγικά -Γενική Διδακτική (με απαντήσεις) 2009, Γνωστικό Αντικείμενο (με απαντήσεις)   2007, Γνωστικό Αντικείμενο 2007, Παιδαγωγικά, Γενική Διδακτική 2007, Ειδική Διδακτική 2005, Ειδική Διδακτική και Παιδαγωγικά, Γενική Διδακτική 2005, Γνωστικό Αντικείµενο ΕΞεταστέα Υλη, Φ.Α. (ΠΕ11), ΑΣΕΠ, 2006 ΕΞεταστέα Υλη του 2004-05 Θέματα 2000 κ΄ 2003 Θέματα για: Διδακτική Μεθοδολογία, Παιδαγωγικά Θέματα (Αλλων Ειδικοτήτων αλλά χρήσιμα κ΄ για την Φυσική Αγωγή)  Eρωτήσεις εργοφυσιολογίας Παιδαγωγική 2006 Διδακτική Μεθοδολογία Θεωρίες Μάθησης, (pdf, 480 Kb) Διοριστέοι ΑΣΕΠ 2002 30 Μηνίτες Φ.Α Διοριστέοι ΑΣΕΠ 2004

Να απαντήσετε στις σαράντα (40) ερωτήσεις του ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ με τη μέθοδο των πολλαπλών επιλογών.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ

1. Οι προσδοκίες του δασκάλου για τον κάθε μαθητή πηγάζουν κατά βάση από:
α) το κοινωνικό -οικονομικό Status του μαθητή
β) το φύλο του παιδιού
γ) τις επιδόσεις του μαθητή
δ) τη στάση του δασκάλου στο μαθητή

2. Ο μαθητής χαρακτηρίζεται ως άτομο με κοινωνική απόκλιση εξαιτίας:
α) της ανεπάρκειάς του στη μάθηση
β) της αυτο- απομόνωσής του σ΄ ένα θρανίο
γ) της λησμονιάς κυρίως των τετραδίων-εργασιών του στο σπίτι
δ) της απασχόλησής του με ζωγραφιά αντί με ανάγνωση

3. Η αποδοχή του δασκάλου από τους μαθητές και τους γονείς τους οφείλεται κυρίως:
α) στη νομιμότητά του.
β) στη δύναμη της εξουσίας του
γ) στην αίγλη της προσωπικότητάς του
δ) στις ειδικές ικανότητες και γνώσεις

4. Όταν ένας μαθητής, με τις αταξίες του, παρεμποδίζει τη διεξαγωγή της διδακτικής πράξης, ο δάσκαλος:
α) τον επιπλήττει
β) τον αποβάλλει από την τάξη
γ) του αλλάζει θέση μέσα στην τάξη
δ) αναζητά τα αίτια

5. Στο μαθητή που διστάζει να αναλάβει μαθησιακές δραστηριότητες λόγω έλλειψης αυτοπεποίθησης, ο εκπαιδευτικός θα ήταν προτιμότερο να έλεγε:
α) "Προσπάθησε, νομίζω ότι έχεις κάποιες δυνατότητες."
β) "Δοκίμασε κάτι πολύ απλό για να έχεις σίγουρη την επιτυχία."
γ) "Είμαι βέβαιος ότι μπορείς να τα καταφέρεις."
δ) "Προχώρα, οι συγκυρίες αυξάνουν τις πιθανότητες επιτυχίας σου."

6. Ο έπαινος προς τους μαθητές γίνεται πιο αξιόπιστος και παιδαγωγικά ορθός, όταν ο εκπαιδευτικός:
α) μεγιστοποιεί τις πράξεις των μαθητών,
β) εκφράζει τα συναισθήματά του,
γ) παρακινεί τους μαθητές για περαιτέρω προσπάθεια,
δ) αναγνωρίζει την καταβολή μόχθου και προσπάθειας των μαθητών.

7. Οι μαθητές προσαρμόζονται καλύτερα στο σχολικό περιβάλλον, όταν:
α) οι εκπαιδευτικοί είναι πιο αυστηροί,
β) τα σχολεία διαθέτουν πλούσιο εξοπλισμό,
γ) η διεύθυνση του σχολείου τους ενημερώνει συχνά για τις υποχρεώσεις τους,
δ) οι γονείς τους και οι εκπαιδευτικοί επικοινωνούν τακτικά και συνεργάζονται.

8. Στις φθορές της περιουσίας του σχολείου από μαθητές ο εκπαιδευτικός πρέπει να απαντήσει με:
α) επιπλήξεις για τη συμπεριφορά τους,
β) κηρύγματα και νουθεσίες προς αυτούς,
γ) πληρωμή των ζημιών από τους ίδιους,
δ) χαρακτηρισμούς και απειλές για μείωση της βαθμολογίας τους.

9. Ίσες ευκαιρίες μάθησης” σημαίνει ότι πρέπει να προσφέρονται στους μαθητές
α) οι ίδιες γνώσεις και με τον ίδιο τρόπο
β) Διαφορετικές γνώσεις ανάλογα με το νοητικό τους επίπεδο
γ) οι ίδιες ευκαιρίες μάθησης, αλλά η διδασκαλία να ανταποκρίνεται στο ρυθμό και στο επίπεδο μάθησης του κάθε μαθητή
δ) οι ίδιες ευκαιρίες μάθησης και ο κάθε μαθητές να ανταποκρίνεται σε αυτές ανάλογα με τις ικανότητές του.

10. Για τις γνωστικές επιδόσεις και γενικότερα τη διαμόρφωση της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς του μαθητή καθοριστικό ρόλο:
α) παίζει μόνον η κληρονομικότητα, οπότε οποιαδήποτε ερεθίσματα από το περιβάλλον είναι αναποτελεσματικά
β) παίζει μόνον το περιβάλλον (αγωγή και εκπαίδευση), οπότε οποιεσδήποτε κληρονομικές προδιαθέσεις δεν έχουν καμιά επίδραση
γ) δεν παίζουν ούτε η κληρονομικότητα ούτε το περιβάλλον, αφού δεν έχουν ακόμα εντοπισθεί οι σχετικές αιτίες
δ) παίζουν τόσο η κληρονομικότητα όσο και το περιβάλλον και μάλιστα τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος μπορούν να αξιοποιήσουν τα περιθώρια που προσφέρουν οι κληρονομικές προδιαθέσεις.

11. Η νοημοσύνη κι η δημιουργικότητα:
α) Ταυτίζονται απόλυτα, πράγμα που σημαίνει ότι μόνον οι μαθητές με υψηλό δείκτη νοημοσύνης μπορούν να είναι δημιουργικοί
β) δεν ταυτίζονται, πράγμα που σημαίνει ότι, όταν ένας μαθητής έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης, αυτό είναι σημάδι έλλειψης δημιουργικότητας
γ) είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους, γιατί ένας μαθητής με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης είναι οπωσδήποτε δημιουργικό άτομο
δ) Συνάπτονται θετικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαθητές με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης και υψηλό δείκτη δημιουργικότητας

12. Σύμφωνα με τα πορίσματα ερευνών σχετικά με την αυταρχική και την αντιαυταρχική συμπεριφορά του εκπαιδευτικού:
α) οι μαθητές του αυταρχικού εκπαιδευτικού σημειώνουν διαρκώς υψηλές επιδόσεις και είναι περισσότερο δημιουργικοί
β) οι μαθητές του αντιαυταρχικού εκπαιδευτικού μαθαίνουν αυτόνομα και είναι πιο δημιουργικοί
γ) δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο η συμπεριφορά του εκπαιδευτικού, αφού η αποτελεσματικότητα των μαθητών εξαρτάται αποκλειστικά από τις γνώσεις που θα τους προσφέρει εκπαιδευτικός
δ) οι μαθητές του αυταρχικού εκπαιδευτικού δεν δημιουργούν προβλήματα πειθαρχίας, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί ένα ήρεμο και συνεργατικό κλίμα στην τάξη

13. Για την προσαρμογή του μαθητή στο σχολικό κλίμα κατά κύριο λόγο απαιτείται:
α) Η λήψη μιας σειράς μέτρων από τον εκπαιδευτικό.
β) Η κινητοποίηση της οικογένειας.
γ) Η εμπλοκή ενός ψυχολόγου.
δ) Είναι θέμα χρόνου, θα έρθει μόνη της η προσαρμογή.

14. Οι μαθητές του Λυκείου κατά τη μετάβασή τους από το Λύκειο στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, έχουν να αντιμετωπίσουν το βασικό πρόβλημα της ζήτησης των θέσεων στην Ανώτατη, την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, οι οποίες όμως υπερβαίνουν τις δυνατότητες της προσφοράς. Για τη λύση του προβλήματος αυτού προτείνετε:
α) Να θεσπιστεί κλειστός αριθμός εισακτέων στα πανεπιστήμια.
β) Να διαχωριστούν οι μαθητές σε διάφορους «κάθετους» τύπους σχολείων, τα οποία θα οδηγούν σε διάφορες σχολές των Πανεπιστημίων και των Τ.Ε.Ι.
γ) Αντί των «κάθετων» αυτών τύπων σχολείων, να υπάρχουν «επάλληλοι» τύποι σχολείων και οι μαθητές να μεταβαίνουν από τη μια βαθμίδα στην άλλη με εισιτήριες εξετάσεις.
δ) Αντί των «κάθετων» αυτών τύπων σχολείων, να υπάρχουν «επάλληλοι» τύποι σχολείων και οι μαθητές να μεταβαίνουν από τη μια βαθμίδα στην άλλη ελεύθερα και ανεμπόδιστα, χωρίς καμιά εξεταστική διαδικασία.

15. Έχει παρωθητική αξία και επομένως αποτελεί κίνητρο μάθησης των μαθητών:
α) Η φανερή ανακοίνωση της βαθμολογίας όλων των μαθητών στην τάξη.
β) Η ανακοίνωση της βαθμολογίας στον κάθε μαθητή ατομικά και μυστικά.
γ) Το να μη γίνει ανακοίνωση της βαθμολογίας.
δ) Τίποτε από τα παραπάνω.

16. Οι παράγοντες της μαθητικής παραβατικότητας είναι αποκλειστικά:
α) Ενδοατομικοί.
β) Κοινωνικοί.
γ) Σχολικοί.
δ) ΄Ολοι οι προηγούμενοι.

17. Σχετικά με τους κανονισμούς συμπεριφοράς μέσα στην τάξη οι περισσότεροι παιδαγωγοί:
α) προτείνουν να τους συντάσσει ο σύλλογος των εκπαιδευτικών για να έχουν κύρος
β) πιστεύουν ότι δεν είναι αναγκαίοι, διότι παραμένουν κενός λόγος
γ) υποστηρίζουν την ανάγκη συμμετοχής των μαθητών στη σύνταξή τους
δ) πιστεύουν ότι πρέπει να είναι αναλυτικοί, για να είναι λειτουργικοί

18. Η πλειονότητα των σύγχρονων παιδαγωγών αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη και προβληματισμό
α) την επανάληψη της τάξης από τους αδύνατους μαθητές
β) τη δημιουργία ανομοιογενών τάξεων
γ) τη λειτουργία σχολικών μονάδων μεσαίου μεγέθους
δ) τη συστέγαση «ειδικών τάξεων» στο κανονικό σχολείο

19. Οι σχέσεις καθηγητών – μαθητών είναι σημαντικές, κυρίως διότι:
α) επηρεάζουν την αυτο-αντίληψη των μαθητών
β) υπενθυμίζουν τους ρόλους εκπαιδευτικών και μαθητών
γ) παρέχουν οδηγίες και πληροφορίες στους μαθητές
δ) ενεργοποιούν, καθοδηγούν και ολοκληρώνουν τις διαδικασίες που αναπτύσσουν οι μαθητές για την οικοδόμηση της γνώσης

20. Το ελευθεριάζον (laissez- faire) στυλ του εκπαιδευτικού:
α) συμβάλλει στην αυτόνομη κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών
β) εθίζει τους μαθητές στις δημοκρατικές διαδικασίες
γ) δημιουργεί σύγχυση στους μαθητές και γι’ αυτό τους επηρεάζει αρνητικά
δ) δεν επηρεάζει ούτε την ανάπτυξη ούτε τη μάθηση

21. Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει κατά τη διδασκαλία του να κάνει το μάθημα με:
α) τους καλούς μαθητές, ώστε να “βγάλει την ύλη” μέσα στο χρονικό διάστημα που προβλέπεται από το Αναλυτικό Πρόγραμμα.
β) τους μέτριους μαθητές, ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται έτσι και στις απαιτήσεις τόσο των καλών όσο και των αδύνατων μαθητών
γ) όλους τους μαθητές ανεξάρτητα από τις ικανότητες και τις επιδόσεις τους
δ) Τους αδύνατους μαθητές, γιατί αυτοί έχουν περισσότερο την ανάγκη του

22. Στο πλαίσιο της εφαρμογής της ομαδοσυνεργατικής διδασκαλίας πρέπει να δημιουργούνται:
α) μόνον ομοιογενείς ομάδες καλών και αδύνατων μαθητών, ώστε να υπάρχει ανταγωνιστικό κλίμα τόσο μεταξύ των καλών μαθητών όσο και μεταξύ των αδύνατων μαθητών.

β) μόνον ανομοιογενείς ομάδες, στις οποίες να ανήκουν μαθητές διαφορετικών ικανοτήτων και επιδόσεων, ώστε να δίνεται η δυνατότητα στους καλούς να απαντούν στις ερωτήσεις
γ) τις περισσότερες φορές ανομοιογενείς ομάδες, στις οποίες να ανήκουν μαθητές διαφορετικών ικανοτήτων και επιδόσεων, γιατί με αυτόν τον τρόπο οι καλοί μαθητές θα στηρίζουν τις προσπάθειες των μέτριων και αδύνατων μαθητών και ακόμα θα ανεβάζουν το επίπεδο της ομάδας.
δ) μόνον ομοιογενείς ομάδες, γιατί μόνον έτσι οι αδύνατοι μαθητές σημειώνουν καλύτερες επιδόσεις

23. Αν ένας μαθητής προκαλεί προβλήματα πειθαρχίας, θα πρέπει ο εκπαιδευτικός να:
α) τον προσβάλει ενώπιον των συμμαθητών του, ώστε να αποφύγει στο μέλλον να εκδηλώσει απείθαρχη συμπεριφορά
β) Του απευθύνει μια δύσκολη ερώτηση, ώστε με αυτόν τον τρόπο να τον τιμωρήσει
γ) Τον εντάξει στο μάθημα, προσπαθώντας να τον ενθαρρύνει και να αξιοποιήσει γνώμες και απόψεις του.
δ) αδιαφορήσει και αν αυτός επιμένει, τότε να τον αποβάλει από την αίθουσα

24. Κατά την εφαρμογή της διερευνητικής μορφής διδασκαλίας:
α) ο εκπαιδευτικός διερευνά από πριν ποιο υλικό είναι απαραίτητο για τη διδασκαλία του.
β) Ακολουθείται η πορεία: καθορισμός προβλήματος, διατύπωση υποθέσεων, συγκέντρωση πληροφοριών, έλεγχος των υποθέσεων, συμπεράσματα
γ) ακολουθείται η πορεία: προσφορά γνώσεων και πληροφοριών από τις οποίες προκύπτει ένα πρόβλημα
δ) καλείται ένας ερευνητής στην τάξη, ο οποίος επιδεικνύει τον τρόπο επίλυσης ενός προβλήματος

25. Η μετάβαση του μαθητή από τη μια βαθμίδα στην άλλη δημιουργεί συχνά προβλήματα, και όχι σπάνια, "ένα ρήγμα στη ζωή του", που δεν αποκλείεται να έχει και ολέθριες συνέπειες. Τα προβλήματα αυτά είναι εντονότερα μέχρι και τη βαθμίδα του Λυκείου:

α) Κατά την εισαγωγή του μαθητή στο Γυμνάσιο.
β) Κατά την εισαγωγή του μαθητή στο Λύκειο.
γ) Είναι ανάλογα με τη βαθμίδα υποδοχής του μαθητή.
δ) Είναι αντιστρόφως ανάλογα με τη βαθμίδα υποδοχής του μαθητή.

26. Τόσο ο έπαινος όσο και η αποδοκιμασία ως εξωτερικά παρωθητικά μέσα πρέπει να επιλέγονται με ιδιαίτερη προσοχή και δεν μπορεί να είναι σταθερά, αλλά εξαρτώνται:
α) Από την προσωπικότητα του μαθητή.
β) Από την αιτία, για την οποία επαινείται ή μέμφεται ο μαθητής.
γ) Από την ψυχολογική κατάσταση του μαθητή.
δ) Από το συνδυασμό όλων των παραπάνω.

27. Στο παιδαγωγικό ζεύγος, παιδαγωγός-παιδαγωγούμενος ή εκπαιδευτικός- μαθητής, η εκπαιδευτική σχέση είναι:
α) Αμφίδρομη.
β) Ανάδρομη.
γ) Μονόδρομη.
δ) Τίποτε από τα παραπάνω.

28. Εξέχουσα παιδαγωγική επικοινωνία και σχέση μεταξύ δασκάλου και μαθητή αναπτύσσεται από τον τύπο των εκπαιδευτικών εκείνων:
α) Οι οποίοι σχηματίζουν μια γενική εικόνα για κάθε μαθητή και προσπαθούν να λάβουν υπόψη τους την ατομικότητά του στα πλαίσια της διδασκαλίας.
β) Οι οποίοι τρέφουν προσδοκίες για τους μαθητές τους και οι προσδοκίες αυτές είναι αντίστοιχες με τις ικανότητες των μαθητών.
γ) Οι οποίοι έχουν δικά τους στερεότυπα μαθητών, για τα οποία η γνώμη τους είναι αποκρυσταλλωμένη και τρέφουν σταθερές και μόνιμες προσδοκίες, τις οποίες δύσκολα αναθεωρούν.
δ) Οι προσδοκίες των παραπάνω τριών τύπων εκπαιδευτικών είναι δυνατόν να ασκήσουν σχετική παιδαγωγική επίδραση στους μαθητές, με αποτέλεσμα να είναι σχετική και όχι εξέχουσα η παιδαγωγική επικοινωνία και σχέση μεταξύ δασκάλων και μαθητών.

29. Η χρήση των υπολογιστών στη διδασκαλία διευρύνεται σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης σήμερα, γιατί:
α) είναι δυνατόν να αντικαταστήσουν τον εκπαιδευτικό στη διδασκαλία,
β) επιτρέπουν την ανάπτυξη υψηλών νοητικών δεξιοτήτων,
γ) παρέχουν ποικιλία δυνατοτήτων για βελτίωση της ποιότητας της διδασκαλίας,
δ) μπορούν να μετατραπούν σε κύριο μέσο διδασκαλίας.

30. Η διδασκαλία και η μάθηση είναι δυο έννοιες, οι οποίες:
α) ταυτίζονται,
β) αλληλεπιδρούν,
γ) αντιπαρατίθενται,
δ) συναρτώνται.

31. Μέθοδος διδασκαλίας είναι:
α) η διαδοχική σειρά των διδακτικών ενεργειών,
β) ο τρόπος επαφής των μαθητών με τη διδακτέα ύλη,
γ) η διδακτική έμπνευση της στιγμής,
δ) η απαρέγκλιτη πορεία προς τους στόχους του μαθήματος.

32. Η διαδικασία της σχεδίασης της διδασκαλίας εξαρτάται από:
α) το ωρολόγιο πρόγραμμα μαθημάτων,
β) τις προτεραιότητες του Αναλυτικού Προγράμματος Σπουδών,
γ) τη διοίκηση και τον έλεγχο που ασκεί ο εκπαιδευτικός στην τάξη,
δ) τις αποφάσεις του εκπαιδευτικού για τη μορφή και το περιεχόμενο της διδασκαλίας.

33. Η επικοινωνία μεταξύ δασκάλου-μαθητών, μαθητών-μαθητών απαιτεί βασικές προϋποθέσεις:
α) αρμονικές σχέσεις
β) ικανότητα για κατανόηση και έκφραση
γ) ψυχοσωματική επάρκεια
δ) κοινή γλώσσα

34. Για τη μάθηση του παιδιού στη σχολική τάξη λειτουργούν διάφορες τάσεις:
α) η ανταγωνιστική
β) Η συναγωνιστική
γ) Η συνεργατική
δ) Η ελεύθερη

35. Η επιρροή του δασκάλου στο μαθητή είναι ισχυρότερη, όταν η επικοινωνιακή παρουσία του δασκάλου είναι:
α) Φυσική
β) ηλεκτρο-τεχνική
γ) Φανταστική
δ) Συμβολική

36. Όλοι οι δάσκαλοι αποδέχονται ως το καλύτερο στυλ διδασκαλίας το δημοκρατικό, στην πράξη όμως πράττουν ακριβώς το αντίθετο, διότι το αυταρχικό στυλ διδασκαλίας είναι:
α) πιο λειτουργικό
β) πιο «γοητευτικό»
γ) πιο αποτελεσματικό
δ) πιο φυσικό

37. Μόλις ο καθηγητής παρατηρήσει ότι αρχίζει μια μαθητική αταξία:
α) πρέπει άμεσα και δυναμικά να παρέμβει, για να μην πάρει έκταση το πράγμα
β) να την αγνοήσει, για να μην διακόψει το μάθημα
γ) να αντιδράσει με λόγια και με άμεσα μέτρα
δ) να παρέμβει όσο γίνεται λιγότερο και με έμμεσο τρόπο

38. Η διδακτική έρευνα απέδειξε ότι η ανακεφαλαίωση ως στοιχείο της διδασκαλίας,
α) πρέπει να υπάρχει σχεδόν πάντοτε
β) είναι καλό στοιχείο εμπλουτισμού, που όμως μπορεί και να απουσιάζει
γ) αποτελεί περιττή επανάληψη
δ) επιβάλλεται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις

39. Η διδακτική έρευνα θεωρεί ότι η κοινοποίηση των διδακτικών στόχων του μαθήματος:
α) δεν είναι καλή διδακτική επιλογή, διότι αμβλύνει το ενδιαφέρον των μαθητών
β) αποτελεί περιττή σπατάλη χρόνου
γ) βοηθάει τους μαθητές να οργανώσουν τις πληροφορίες του μαθήματος και έτσι να κατανοήσουν το μάθημα
δ) δεσμεύει την εξέλιξη της διδασκαλίας

40. Η χρήση σχημάτων και κάθε λογής γραφικών αναπαραστάσεων ενδείκνυνται κατά τη διδασκαλία, κυρίως διότι:
α) τραβούν την προσοχή
β) εμπλουτίζουν τη μονοτονία του μονολόγου με οπτικά στοιχεία
γ) ευχαριστούν το μάτι
δ) αναδεικνύουν τις σχέσεις που διέπουν τις πληροφορίες του μαθήματος



Θέματα Ψυχοπαιδαγωγικών & Γενικής Διδακτικής
για το διαγωνισμό εκπαιδευτικών, ΑΣΕΠ 2006


1. Η διάταξη των θρανίων σε σχήμα Π:
I. εξυπηρετεί τη διαμαθητική και τη δασκαλομαθητική επικοινωνία
II. ευνοεί τη διεκπεραίωση ατομικών εργασιών από τους μαθητές
III. βοηθά την κατά ομάδες διδασκαλία
IV. προσφέρεται για την εκτός μαθήματος επικοινωνία των μαθητών

2. Η ανθρωπογεωγραφία της σχολικής αίθουσας επηρεάζει:
I. τους μαθητές που έχουν προβλήματα ακοής, όρασης και προσοχής
II. τους κοινωνικά απομονωμένους μαθητές
III. τον βαθμό εμπλοκής των μαθητών στο μάθημα
IV. τη μορφή διδασκαλίας που θα επιλέξει ο εκπαιδευτικός

3. Η μάθηση αποτελεί βασικό παράγοντα της ανάπτυξης που συντελείται:
i. μέσω των εσωτερικών επιδράσεων της ωρίμασης
ii. μέσω των εξωτερικών επιδράσεων του περιβάλλοντος που λειτουργούν αυτόματα σε κάθε άνθρωπο
iii. μέσω της άσκησης και της ατομικής προσπάθειας
iv. με τη βοήθεια της κληρονομικότητας

4. Για τη συμμετοχή όλων των μαθητών στο μάθημα και την καλύτερη επικοινωνία τους με τον εκπαιδευτικό συνιστάται:
I. η παροχή συχνών ενισχύσεων στους ικανότερους μαθητές
II. η συχνή αλλαγή πτέρυγας των μαθητών και απόστασής τους από τον εκπαιδευτικό
III. η σύνταξη από τον εκπαιδευτικό κοινωνιογράμματος της σχολικής τάξης
IV. η εξασφάλιση καλών συνθηκών φωτισμού, ακουστικής και θερμοκρασίας στη σχολική τάξη

5. Η «μαθησιακή ετοιμότητα» ενός μαθητή για την απόκτηση διαφορετικού επιπέδου γνώσεων προσδιορίζεται και συντελείται
I. από το συνδυασμό διδασκαλίας μιας ορισμένης γνώσης ή δεξιότητας και του αντίστοιχου επιπέδου ωριμότητας του μαθητή
II. από την ικανότητα του έμπειρου εκπαιδευτικού να διδάξει οποιαδήποτε γνώση σε μαθητές οποιασδήποτε ηλικίας
III. αυτόματα, καθώς ο μαθητής διέρχεται μια κρίσιμη αναπτυξιακή περίοδο
IV. από την μαθησιακή του ωριμότητα

6. Σύμφωνα με τον Piaget, ο έφηβος κατά τη φάση των αφηρημένων νοητικών λειτουργιών:
I. χρησιμοποιεί έντονα τη συμβολική λειτουργία για να αναπαραστήσει ένα αντικείμενο μέσα από κάποιο άλλο
II. είναι ικανός μέχρι ένα βαθμό να αναστρέφει νοητικές ενέργειες, να ομαδοποιεί και να συγκρίνει
III. αποκτά συναισθηματική αυτονομία από τους γονείς και διαμορφώνει μία σαφή και ολοκληρωμένη εικόνα για τον εαυτό του
IV. ελέγχει τις σκέψεις του χρησιμοποιώντας υποθέσεις, αφηρημένες έννοιες και τη φαντασία του

7. Η «επίδειξη» συνιστά:
I. Δασκαλοκεντρική μορφή διδασκαλίας
II. Μικτή μορφή διδασκαλίας
III. Μαθητοκεντρική μορφή διδασκαλίας
IV. Ομαδοκεντρική μορφή διδασκαλίας

8. Κατά την εφαρμογή της «αποδεικτικής αξιολόγησης» ο εκπαιδευτικός:
I. ελέγχει αν ο μαθητής έφτασε ένα στόχο που είχε θέσει
II. συγκρίνει τα αποτελέσματα των προσπαθειών των μαθητών
III. γνωστοποιεί στους μαθητές τις αδυναμίες τους
IV. ωθεί τους μαθητές να αξιολογήσουν τους εαυτούς τους

9. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να πραγματώνει τη διδασκαλία:
I. Σύμφωνα με τον αρχικό του σχεδιασμό, χωρίς να παρεκκλίνει από αυτόν
II. Σύμφωνα με τον αρχικό του σχεδιασμό, αλλά μπορεί να παρεκκλίνει από αυτόν εφόσον χρειαστεί
III. Χωρίς σχεδιασμό, γιατί τις περισσότερες φορές ο σχεδιασμός επιφέρει μεγαλύτερη σύγχυση
IV. Χωρίς σχεδιασμό, γιατί οι μαθητές καθορίζουν την πορεία του

10. H διαλεκτική μορφή διδασκαλίας συνιστά:
I. Δασκαλοκεντρική μορφή διδασκαλίας
II. Μικτή μορφή διδασκαλίας
III. Μαθητοκεντρική μορφή διδασκαλίας
IV. Ομαδοκεντρική μορφή διδασκαλίας

11. Περισσότερα περιθώρια μαθητικής συμμετοχής παρέχει:
I. Η περιγραφική μορφή διδασκαλίας
II. Η ερωταπόκριση
III. Η επαγωγικό-διαλογική μορφή διδασκαλίας
IV. Η επιδεικτική μορφή διδασκαλίας

12. Ποία από τις παρακάτω μεθόδους διδασκαλίας δεν ανήκει στις διερευνητικές:
I. Η μέθοδος «project» (σχέδιο εργασίας)
II. Η ιδεοθύελλα
III. Το παίξιμο ρόλων
IV. Η πειραματική

13. Η κατανόηση και διατήρηση της νέας γνώσης διευκολύνεται:
I. Όταν ακολουθήσουν άλλες παρόμοια δομημένες με αυτήν
II. Όταν ακολουθήσουν περισσότερο ενδιαφέρουσες γνώσεις
III. Όταν ακολουθήσει επανάληψη και εφαρμογή αυτής
IV. Με τη χρήση όλων των παραπάνω

14. Κατά το σχεδιασμό και την αξιολόγηση ερωτήσεων τύπου «πολλαπλής επιλογής» (multiple choice) ο εκπαιδευτικός πρέπει να φροντίζει ώστε :
I. Οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις να διατυπώνονται με τρόπο σαφή και σε απλή γλώσσα
II. Να επαναλαμβάνονται λέξεις ή φράσεις που είναι κοινές σε όλες τις απαντήσεις
III. Οι απαντήσεις να έχουν διαφορετική κάθε φορά έκταση
IV. Να διατυπώνονται οι ερωτήσεις με τρόπο που να υπονοεί την ορθή απάντηση

15. Ποίος από τους παρακάτω θεσμούς μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην άρση των εκπαιδευτικών ανισοτήτων:
I. Η ευέλικτη ζώνη
II. Η ενισχυτική διδασκαλία
III. Το ολοήμερο σχολείο
IV. Η θέσπιση της ώρας «σχολική ζωή»

16. Το περιεχόμενο της αξιολόγησης καθορίζεται από:
I. Τη φύση του διδακτικού αντικειμένου
II. Το επίπεδο των μαθητών μιας τάξης
III. Τους διδακτικούς στόχους
IV. Όλα τα παραπάνω

17. Πολλοί παιδαγωγοί προτείνουν την κατάργηση της αξιολόγησης. Με ποία από τις παρακάτω θέσεις συμφωνείτε:
I. Συμφωνώ με την κατάργηση, διότι τις περισσότερες φορές η αξιολόγηση δεν είναι αντικειμενική και αξιόπιστη
II. Συμφωνώ με την κατάργηση, διότι η αξιολόγηση ακυρώνει την ελεύθερη μάθηση
III. Η αξιολόγηση δημιουργεί προβλήματα και πρέπει να αναζητηθούν τρόποι επίλυσής τους
IV. Διαφωνώ με την κατάργηση, διότι χωρίς αξιολόγηση δεν υπάρχει μάθηση

18. Πιο αποτελεσματικός τρόπος αξιολόγησης θεωρείται:
I. Η ανάπτυξη θεμάτων
II. Τα τεστ επίδοσης
III. Η συνδυαστική χρήση των α και β
IV. Κανένας από τα α και β

19. Κατά την αξιολόγηση ενός μαθητή ο εκπαιδευτικός πρέπει να χρησιμοποιεί ως κριτήριο:
I. Τη συμπεριφορά και τις επιδόσεις των άλλων μαθητών
II. Τη συμπεριφορά και την επίδοση του ίδιου μαθητή στο παρελθόν
III. Την απλή συμμετοχή χωρίς να εξετάζει τη διαδικασία και το αποτέλεσμα
IV. Το βαθμό δυσκολίας της εργασίας που του ανέθεσε

20. Η αξιοπιστία ενός εκπαιδευτικού οργάνου αξιολόγησης όπως είναι η εξέταση αναφέρεται στην ικανότητα αυτού:
I. Να αξιολογεί μόνο αυτό που επιδιώκει κατά τον αρχικό σχεδιασμό να αξιολογήσει
II. Να δίνει πάντα συνεπή αποτελέσματα
III. Να αποκαλύπτει και τις πιο μικρές διαφορές μεταξύ των μαθητών
IV. Να περιέχει ερωτήσεις από όλη τη διδαχθείσα ύλη

21. Για την πρόσθετη διδακτική στήριξη, αποτελεσματικότερη μορφή διδασκαλίας θεωρείται:
I. Η ομαδοκεντρική
II. Η εξατομικευμένη μορφή εργασίας
III. Η επιδεικτική
IV. Η διάλεξη

22. Κατά τη διατύπωση των διδακτικών στόχων δεν πρέπει:
I. Οι γενικοί στόχοι να αναλύονται σε ειδικότερους
II. Να προσδιορίζονται κριτήρια αποδεκτής ή μη συμπεριφοράς των μαθητών
III. Να χρησιμοποιούνται λέξεις που επιδέχονται πολλές ερμηνείες
IV. Τονίζεται η συμμετοχή των μαθητών στην κατάκτηση των διδακτικών στόχων

23. Ποίος από τους παρακάτω στόχους δε συνιστά έναν από τους στόχους της γνωστικής περιοχής της μάθησης όπως τους καθόρισε ο Bloom:
I. Η ανάλυση
II. Η δεκτικότητα
III. Η σύνθεση
IV. Η αξιολόγηση

24. Καταλληλότερη μορφή διδασκαλίας στις περισσότερες περιπτώσεις αποτελεί:
I. Η δασκαλοκεντρική
II. Η μαθητοκεντρική
III. Η μικτή
IV. Η συνδυαστική χρήση των παραπάνω

25. Το αριστοτελικό σχήμα «θέση-αντίθεση-σύνθεση» ακολουθείται κατά την:
I. Διερευνητική μορφή διδασκαλίας
II. Διαλεκτική μορφή διδασκαλίας
III. Επεξηγηματική μορφή διδασκαλίας
IV. Επιδεικτική μορφή διδασκαλίας

26. Ποίες από τις παρακάτω ερωτήσεις εντάσσονται στην κατηγορία ερωτήσεων ανοικτού τύπου:
I. Ερωτήσεις διάταξης
II. Ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής
III. Ερωτήσεις ανάπτυξης
IV. Ερωτήσεις σύζευξης

27. Το ανοικτό αναλυτικό πρόγραμμα δίνει έμφαση:
I. Στους διδακτικούς στόχους
II. Στη διασφάλιση πρωτοβουλιών στους εκπαιδευτικούς
III. Στο περιεχόμενο της διδασκαλίας
IV. Στη μέθοδο διδασκαλίας

28. Ο εκπαιδευτικός πρέπει κατά την άποψή σας να:
I. Τοποθετεί τους καλούς, μέτριους και αδύνατους μαθητές σε ομοιογενείς ομάδες
II. Τοποθετεί τους μαθητές σε ανομοιογενείς ως προς την επίδοση ομάδες
III. Τοποθετεί τους καλούς μαθητές σε κεντρικά θρανία και τους αδύνατους μαθητές σε απομακρυσμένα θρανία
IV. Τοποθετεί τους αδύνατους μαθητές σε κεντρικά θρανία και τους καλούς σε απομακρυσμένα θρανία

29. Σύμφωνα με την «προσωπική θεωρία» στην αξιολόγηση:
I. Ο εκπαιδευτικός προβάλλει πάνω στους μαθητές τις δικές του επιθυμίες
II. Ο εκπαιδευτικός κατηγοριοποιεί τους μαθητές με αξιολογικές δομές που έχουν σχηματοποιηθεί με την πάροδο του χρόνου ως καταστάλαγμα των εμπειριών του
III. Οι μαθητές συμπεριφέρονται όπως ο εκπαιδευτικός προσδοκά από αυτούς
IV. Ο εκπαιδευτικός μένει προσκολλημένος σε μια αξιολογική κρίση την οποία διατύπωσε κάποτε για ένα μαθητή

30. «Να καταστούν ικανοί οι μαθητές να αποδίδουν ένα κείμενο σε συντομότερη μορφή». Ο παραπάνω διδακτικός στόχος σε ποιά βαθμίδα της γνωστικής ταξινομίας του Bloom ανήκει:
I. Κατανόηση
II. Ανάκληση
III. Εφαρμογή
IV. Ανάλυση

31. Προσφορότερη μέθοδος διδασκαλίας για την εκμάθηση δεξιοτήτων θεωρείται η:
I. Περιγραφική
II. Επιδεικτική
III. Διαλογική
IV. Διερευνητική

32. Αποτελεσματική λύση για την άρση των εκπαιδευτικών ανισοτήτων συνιστά:
I. Η παροχή δωρεάν παιδείας
II. Η διαφοροποίηση της ατομικής εργασίας
III. Η εξασφάλιση ίσων ευκαιριών μάθησης
IV. Οι ομοιογενείς τάξεις

33. Πολλές φορές οι καλοί μαθητές σπεύδοντας να απαντήσουν στις ερωτήσεις του εκπαιδευτικού εμποδίζουν οποιαδήποτε συμμετοχή των αδύνατων μαθητών. Πώς θα μπορούσε ο εκπαιδευτικός να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο:
I. Να ζητήσει από τους καλούς μαθητές να περιμένουν να τους απευθύνει το λόγο
II. Να ζητήσει από τους αδύνατους μαθητές να είναι σε μεγαλύτερη ετοιμότητα
III. Να ζητήσει από τους καλούς μαθητές να συνεργαστούν με τους αδύνατους σε ομάδες
IV. Να αναθέσει στους καλούς μαθητές εργασίες που συμβάλλουν στη διδακτική διαδικασία ώστε να δίνεται ο χρόνος για συμμετοχή και των υπολοίπων στο μάθημα

34. Ο εκπαιδευτικός που αντιμετωπίζει προβλήματα επικοινωνίας σε μία τάξη χρειάζεται να εκμεταλλευτεί παράγοντες που αποτελούν προϋπόθεσης για την ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων με τους μαθητές του όπως είναι:
I. η χαρισματική προσωπικότητά του
II. η δυνατότητα του να παρέχει αμοιβές και ενισχύσεις
III. ο χώρος και ο χρόνος που μοιράζεται με τους μαθητές του
IV. η συμπάθεια που δείχνουν κάποιοι μαθητές προς το πρόσωπό του

35. Αποτελεσματικές διαπροσωπικές σχέσεις με τους μαθητές εξασφαλίζονται όταν:
I. οι μαθητές γνωρίζουν τί περιμένουν από τον εκπαιδευτικό τους και νιώθουν ασφαλείς ως προς το τί πρέπει αυτοί να επιτύχουν
II. ο εκπαιδευτικός συμμεριστεί την έλλειψη ενδιαφέροντος των μαθητών του για μάθηση
III. ο εκπαιδευτικός ενημερώνει συνεχώς τους γονείς για τα μικροπροβλήματα στην τάξη του
IV. ο εκπαιδευτικός αντιμετωπίζει ολόκληρη την τάξη ως σύνολο και δουλεύει πάνω στα χαρακτηριστικά της ομάδας του

36. H αποδοχή των λαθών από τον εκπαιδευτικό δεν είναι κατακριτέα. Αντίθετα, βελτιώνει τις διαπροσωπικές του σχέσεις με τους μαθητές αρκεί ο εκπαιδευτικός να:
I. παραδέχεται το λάθος του όσο συχνό κι αν είναι αυτό
II. εξηγεί στους μαθητές γιατί έκανε λάθος
III. αποφεύγει να σφάλει συχνά και να δημιουργεί αμφιβολίες για την γνωστική του υποδομή
IV. πληροφορεί τους μαθητές για την ορθή απάντηση το αργότερο μέσα στα δύο επόμενα μαθήματα

37. Συχνά λέμε «ο εκπαιδευτικός πρέπει να μιλάει τη γλώσσα του μαθητή» εννοώντας ότι κατά τη διδασκαλία ο εκπαιδευτικός:
I. δεν πρέπει να συγχέει τα σύμβολα με τα πράγματα που αυτά συμβολίζουν
II. αντικαθιστά τις αφηρημένες έννοιες με συγκεκριμένες ειδικές λέξεις
III. χρειάζεται να έχει κατά νου ότι οι έννοιες που χρησιμοποιεί δεν μεταφράζονται πάντα με το ίδιο νόημα από τους μαθητές του και επομένως προσπαθεί να τις προσαρμόζει στις δικές τους εμπειρίες
IV. δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός παρά μόνο όταν χρησιμοποιεί λέξεις και φράσεις που οι έφηβοι χρησιμοποιούν εκτός μαθήματος

38. Ο «λογικοκρατούμενος» άνθρωπος αποτελεί το ιδεώδες της αγωγής
I. του Jean Jack Rousseau που υποστήριζε ότι το παιδί είναι φύσει καλό και πρέπει να αναπτυχθεί ελεύθερα και με το δικό του ρυθμό
II. των συντηρητικών θεολόγων του 17ου αιώνα που θεωρούσαν ότι το παιδί είναι φύσει κακό και οι γονείς πρέπει να αναλάβουν την ηθική διαπαιδαγώγησή του
III. της σύγχρονης παιδαγωγικής που θεωρεί το παιδί ως ένα ον sui generis με ιδιαίτερες ανάγκες και ρυθμούς ανάπτυξης
IV. των εμπειριοκρατών με πρωτεργάτη τον Άγγλο John Locke που υποστήριζαν ότι το παιδί είναι λευκός χάρτης και οι γονείς οφείλουν να του προσφέρουν εμπειρίες που θα οδηγούν στον αυτοέλεγχο και στην αυτοπειθαρχία του

39. Για να είναι αποτελεσματικές οι ερωτήσεις που ο εκπαιδευτικός απευθύνει προς τους μαθητές του πρέπει να:
I. Υποβάλλουν στους μαθητές την ορθή απάντηση
II. Είναι μέτριας δυσκολίας
III. Επιδέχονται και μονολεκτική απάντηση από τους μαθητές
IV. Ερωτούν περισσότερα από ένα θέματα κάθε φορά

40. Ποία από τις παρακάτω διδακτικές λειτουργίες δεν επιτελείται με την ερώτηση του εκπαιδευτικού:
I. Ο έλεγχος του βαθμού κατανόησης των μαθητών
II. Η τροποποίηση της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς των μαθητών
III. Η ανακεφαλαίωση του νέου μαθήματος
IV. Η εξέταση του προηγούμενου μαθήματος


ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
1) Ι
2) ΙΙΙ
3) ΙΙΙ
4) ΙΙ
5) Ι
6) ΙV
7) I
8) I
9) II
10) III
11) III
12) II
13) I
14) I
15) II
16) IV
17) III
18) III
19) II
20) II
21) II
22) III
23) II
24) IV
25) II
26) III
27) II
28) II
29) II
30) I
31) II
32) II
33) IV
34) III
35) I
36) III
37) III
38) IV
39) II
40) II

 

(Αν εισήλθατε σε αυτή τη σελίδα από ΜΗΧΑΝΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ή από άλλη εξωτερική σύνδεση, πατήστε ΕΔΩ για να σας προσφέρουμε ολοκληρωμένα τις υπηρεσίες μας. Ευχαριστούμε)